MAHPERİ

Bölüm 3

Multi de Mahperi Acar.
Keyifli okumalar <3
Telefonunun çalmasıyla gözlerimi açtım. Arayan annemdi,uzun süredir onunla konuşmadığımı farkettim.Telefonu açtığımda özlem kokan sesi kulaklarımı doldurdu.
"Kızım... Nasılsın? Neden aramadın uzun zaman oldu?"
"Anne"diyebildim güçlükle. Bu denli hasretle konuşması boğazımı düğümlemişti. Kendimi topladım onun konuşmasına izin vermeden tekrar konuşmaya devam ettim."Anne biliyorsun okulu bitirebilmem için çalışmam lazım.Tatil de zaten izinin olduğu gibi yurtdışındaydım ama iyiyim hem de çok sen nasılsın?" Derin bir nefes aldım.
"Seninle gurur duyuyorum diğer iki yılda da olduğu gibi geçen yılda birinci bitirmişsin okulunu. Bir kaç hafta önce okulunuzdaki dekan aradı. Sen bana söylemediğin için başkalarından öğrendim tabi. Arıyacaktım ama işler güçler babandan sonra şirketi Barlas ile anca çeviriyoruz." Barlas'ın adını duyunca vucudum kasılmıştı." İşler demişken,kızım bu yıl birkaç işime. yardım etsen. Cidden zorlanıyorum."dediğinde bir kez daha derin nefes aldım.
"Anne nasılsın?"
"İyiyim iyiyim sen dediklerimi düşün iyice. Toplantı var bir kaç hazırlık yapmam lazım kapatıyorum şimdi." Cevap vermeden telefonu kapatmasını bekledim.

Dakikalardır elimle telefonla yatağımda oturuyordum. Kafam da kurduğum cümleleri bile unutmuştum. Annemin seni merak ettim diye başkayıp, Barlas ile devam edip,finali ise bana yardım et konuşmasını düşünmeyi boşverip,dolabıma doğru adım attım. Yeni aldığım kıyafetlerime bir bir elimi sürdüm. Siyah şortuma takıldı gözüm. Elimi uzatıp yatağıma attım hemen. Üstüne göbeğimi biraz açık bıracak uzunlukta olan siyah sıfır kol bluzumu aldım. Bileğime gelen siyah ayakkabılarımı geçirdim ayağıma. Makyajımı yapmaya başladım. Siyah deri ceketimi giydiğimde aynaya baktım. Siyahlara bürünmüştüm. İçine kitap doldurduğum kocaman çantamı omzuma takıp,odadan çıktım.

Bardağıma çay doldururken Benay uyanmıştı. Esneyerek yanıma geldi. "Günaydın." Dedikten sonra yanağıma ufacık bir öpücük kondurdu. Gülümsedim zoraki. Kafamı salladım sonra.

Masaya oturup birşeyler atıştırırken Benay karşıma oturdu. Birşeyler söyledi dinlemedim. Zihnimi kurcalayan birşeyler vardı ama ne olduğuna dair bir fikrim yoktu. Uzun zamandır hissetmediğim içimdeki kasvet geri gelmişti ve ben galiba buna engel olamıyordum. Benay'ın eli masada olan elimi tutunca gözlerinin içine baktım. "Mahperi,yüzün kireç gibi oldu iyi misin? Aaay kızım yoksa sen fondateni fazla mı sürdün?" Kahkaha attı. Son kurduğu cümleye gülmüştü galiba bu kadar. Gözlerimi devirdim. "Kozom yokso fondotono mo fozlo sordon?" Gülüşü yüzünde dondu. İşte bunu yapmayı seviyordum. "Fondaten falan sürmem kızım ben,uyku tutmadı ondandır 'yüzümün kireç gibi oluşu' hadi okula gidelim."

**
Arabamdan inip, okula doğru yürümeye başlarken tanıdık bir ses kulaklarımı doldurdu ve kafamı geriye çevirdim.
"Vay vay vay güzelliğe bak sen." Cansın'dı bu. Delici gözlerle ona bakıyordum. "Ne o, mahalledeki kahvede okey atan dayılara mı özendin?" Dediğimde tebessüm etti.Bana doğru adımlamaya başladı.

"Mahperi siz burda takılın ben okula gidiyorum." Cevap vermeme izin vermeden ortalıktan kaybolmuştu Benay. Tekrar Cansın'a döndüğümde elini boynuma atacakken bir adım öne attım. Bakışlarımı keskinleştirerek sert bir şekilde kelimelerin ağzımdan dökülmesine izin verdim. "Yürü şurdaki çardaklara gidiyoruz." Bu benim dilimde bir bakıma Cansın yavşak yavşak davranmayı kes demekti.

Bahçeye girdiğimde çoğu kişinin bakışlarını üstümde hissedebiliyordum. Nedense bu beni rahatsız etmişti fakat böyle giyinmek benim seçimimdi.Okulu bitirdikten sonra Acar Holding'in başına geçip aynı zamanda amcamın avukatlık bürosunda avukatlık yapacaktım. 'Bu kadar zengin bir kız böyle giyinmemeli.' Bu düşünceyi aklıma Benay sokmuştu ve bende saf gibi uyguluyordum.