Paralel Evren (Askıda)

Benciller

Bunu takip eden 2 günde, okula gitmedim. Çarşamba günü hava yağmurluydu. Annemle sessiz bir kahvaltı yaptıktan sonra o sanat kursuna gitti; ve ben de odama oturup yatağımdan dışarıyı seyrettim. Bazen hiçbir şey yapmadan sadece seyrederdim. Yürüyen insanları, geçen arabaları, koşturan kedileri. Ve bunun gibi basit şeyleri. Olanları kurgular ve eklemeler yapardım. Varsayımlar hoşuma giderdi ve belki de en sevdiğim matematik konusu bu yüzden kombinasyondu. Yine de geometri çözmek daha güzeldi çünkü şekilleri sayılara tercih ederdim... Tipik bir sayısalcıydım. Kitap okumanın veya yazmanın, edebiyat dersiyle alakası olmadığını anladıktan sonra karar verdim buna.

Yağmur taneleri yavaşça cama vururken ben gerçekliği sorguluyordum. Önümde gördüğüm binalar, bulutlar, arabalar gerçekti. Ben de gerçektim. Gerçek olduğunu bildiğim şeyleri görebiliyordum. Peter'ı da görebiliyordum. Ama başkaları Peter'ı göremiyordu. Peter gerçek miydi?

Akşam yemeği olarak bir paket cips yedim. Geçen gecenin uykusuzluğu üstüme kat kat battaniyeler gibi yığılıyor ve gözlerimi kapanmaya sürüklüyordu.

Perşembe günü toprak çamurlu, hava sisliydi. Bulanıklığın arasından gelen bir çift kırmızı bot görmeyi beklerken kendimi yine camın karşısında buluyordum. Kulaklığımı alıp bir şeyler dinlemeyi akıl ettim. Annem evi süpürüyor, hala yerimde durduğumdan emin oluyordu. Arada bir gelip muhtemelen yardım da istiyordu ama ben onu duymuyordum. Bütün bu Peter meselesini paylaşacak birilerine ihtiyacım vardı. Gerçekten başkası da benim gibi ona inanabilir miydi? Bir defter alıp düşüncelerimi uzun uzun yazdım. Ellerim yorulunca, anonim bir hesap açıp yazdıklarımın fotoğrafını internete attım. 1 saat sonrasında telefonumu şarjdan çıkarıp gelen bildirimleri kontrol ettim.

Tedavi gör

Salak mısın kfjwoşdkis

Ben de Harry Potter'ım hatta geçen bir hayranım geldi ona büyüler öğrettim 

Fotoğraf çekilseydiniz kanıtın olurdu  

1 ay önce ben de duvarda bir siyahlık görmüştüm gece 4'tü, benle konuştu ama ne dedi hatırlamıyorum. face'de bir sayfada böyle durumlarda yanınızda fil dişi bulundurun yazıyodu

İyiymiş he, ben de böyle herkesin evine gidip yiyip içip defolup gidicem

Peter'a sorsana açlık oyunlarına nasıl katılabilirmişim??

Sakin ol ve besmele çek...

Zaman kaybetmeden attığım tüm fotoğrafları sildim. Bunların hepsi boşaydı ve hiç yardımları dokunmuyordu. İnsanların çoğu dalga geçmişti, bir o kadarı da bana kutsal kitaptan ayetler yollamaya başlamıştı. Çok az bir kısmı da "Sana yardım edebilirim, konuşmak istersen yaz." mesajları atmıştı fakat onların da en az diğerleri kadar bana inanmadığını biliyordum.

Kendi kendime yaşadıklarımı tekrarlıyor, Peter'ın varlığı düşüncesine yeniden varıyordum. Çünkü ne kadar hayal gücü geniş bir insan olsam bile bu paralel evrenden gelmiş bir yaratık düşüncesi benim için bile fazlaydı.

Sonra kalktım ve sıcak bir duş aldım. Oturup, suyun vücudumu arındırmasına izin verdim. Sıcak su havadaki sabun kokusunu yumuşatırken duşakabinde hafif bir buğu bırakıyordu. Bu bana dışarının sisini anımsatmıştı. Nedense bugün her yer bulanıktı... Ortamın böyle olmasından dolayı sanki gözlerimin önündeki bir perdeyi hissediyor gibiydim. Yani; her zaman gözümüzün önünde bir perde vardı zaten, ama bunu anlayamazdık. Bu perde bizi diğer evrenlerden ve cinler gibi bizimle yaşayan yaratıklardan ayırırdı...