21.Bölüm

20 4 1
                                    

Eşyalarımı toparlamaya başlamıştım. Akşama doğru yola çıkacaktık. Bu yazı tüm yazlarımdan daha eğlenceli ve huzurlu geçirmiştim. Edis ile aramızda olan durumu Kumsal ve Özgün'e anlatmıştık. Onlarda bizim kadar sevinmişlerdi. Önceki gecede beraber bunu kutlamıştık. Canım arkadaşlarım benim kadar mutlulardı.Kısa zamanda birbirimizi sevmiştik ve çabuk bağlanmıştık.

Aşağıya indiğimde salonda kimsecikler yoktu. Bende hemen bahçeye çıktım. Kumsal tek başına oturmuş, kahve içiyordu.

"Edis ve Özgün neredeler? Yoksa bu saate kadar uyuyorlar mı?"dedim.

"Yok yok. Dışarıda ev sahibi ile konuşup kira ücretini ödüyorlar."dedi.

"Yazık onlarada ya tüm masraflar onlara kaldı."dedim ve gülüştük.

Akşama doğru taksi ile havaalanına gittik. Bir saate yakın bekledikten sonra uçağa almaya başladılar. Hepimiz yerimize yerleştikten sonra Edis ile konuşmaya başladık.

"Tatilimizde bitti."dedim.

"Bence çok güzel vakit geçirdik. Benim en mutlu geçirdiğim tatillerdendi."dedi.

"Orası öyle hem seninle birlikte ikinci tatilimizdi."dedim ve güldüm.

"Ikiside muhteşemdi ama."dedi.

"Evet."dedim ve uçak kalkarken omzuna kafamı koyup gözlerimi kapadım.

Eve girdiğimde ışıklar kapalıydı. Babam uyuyordur diye düşünüp yavaşça odama doğru çıkmaya başladım. İçeri girince bavulumu kenara bıraktım ve hemen duşa girdim. Ilık bir duş aldıktan sonra geceliklerimi giydim ve odadan çıktım. Babamın odasının önünden geçerken kapının açık olduğunu farkettim ve içeriye girdim. Yatağına baktığımda kimsenin olmadığını gördüm. Hemen evi dolanmaya başladım. Her odaya baktım fakat babamı bulamamıştım. Odamdan telefonumu alıp babamın numarasını tuşladım. Açan olmayınca biraz telaşlanmaya başlamıştım.Dün eve bugün geleceğimi telefonda haber vermiştim. Hem saatde geç olmuştu. Bu saate kadar nerede, ne yapacaktı ki? Salondaki tekli koltuğa oturup beklemeye başladım.

Gözlerimi açtığımda güneş çoktan doğmuştu. Sırtım ve boynum biraz tutulmuş olduğu için zorla koltuktan kalktım ve babamın odasına tekrar gittim. Gittiğimde babamı yine bulamadım. Bu sefer iyice telaşlanmaya başlamıştım. Telefon ile tekrardan aradım, açan yine olmadı. Bu sefer iş yerini aradım. Orada da açan olmamıştı. Iyice korkmaya ve telaşlanmaya başlamıştım. O sırada bir el ağzımı kapadı. Anında  gözlerim kapandı ve yere yığıldım.

Ölümüne AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin