TÖRE

BÖLÜM 1♉BABA!!♉

"Hepimiz Bir Şeyler Saklarız Ve Her Şey Yolundaymış Gibi Davranırız."

BÖLÜM 1:♉BABA!!♉

Güneşin odama vuran ilk ışıklarıyla uyandım.Bizim buralarda erken kalkmak gerekir.Kız kısmı fazla uyumazmış derler dururlar.Bizde bu sebeple erken kalkarız.Ne kadar erken kalkarsak kalkalım annem her zaman bizden erken kalkmayı başarırdı ki bunun sonucunda her sabah bize seslenmeyi unutmazdı,biz uyansak bile.

"Zenan haydi yavrum daha uyanmadın mı? Kız kısmı uyumaz bu kadar!.."Ben size demiştim,annemin her sabah ki repliği.bende ona karşılık;

"Geliyorum anne."diyerek cevap verdim.Bazen anneme anne diyesim gelmiyo.Eminim sizde benim yaşadıklarımı yaşasaydınız sizde benim gibi düşünürdünüz.

Çok net hatırlıyorum daha 14 yaşındaydım.Bende okumak istiyordum.Sonuçta ilköğretimi bitirmiştim,hayırlısıyla bende bu sene liseye başlayacaktım.Ama tabi ki ailem istemiyordu çünkü Mardin de kız kısmı okumaz.Hep öyle kız kısmı şöyle yapmaz böyle yapmaz insanın artık daralıyo ama el mahkum ne yapacaksın.Tabi ben hiç bir zaman bunun altında kalmadım.Hep babama yalvardım.

"Baba ne olursun bende okuyayım ne olur."diye yalvarıyordum.Annem dediğim insan bile bana arka çıkmazken kim çıksın hiç kimse.Babamın bana şöyle cevap vermişti;

"Seni bu kadar okutmamız bile fazla.Daha ne istiyosun bu kadar okudun yeter.Okumayacaksın dediysem okumayacaksın."dedi.Sanki içimden bir şeyler kopmuş gibi hissettim.Ne yaparsam yapayım beni okutmayacaktı işte.Tabi ağabeyleri mi okutur bize sıra gelince koca bir HAYIR!!!a denk gelirsin.Ben savaşacaktım, okuyacaktım.

Tekrar babama sorduğumda aynı cevabı almaktan bıktım.O yaşta bile insanın aklına bugün arkadaşlarımla ne yapsam?Acaba annemlerle alışverişe mi gitsem ?diye düşünemiyorum çünkü benim önümde koca bir engel var.Baba faktörü ve Mardin'in kızlar üstündeki katı kuralları,işte ben bu sebebiyetle böyle şeyler düşünemezken intihar etmeyi düşünüyorum.NE ACI!! Bunun için herkesin uyumasını beklemiştim.Herkesin uyuduğundan emin olduktan sonra evden çıktım ve nehire doğru yürümeye başladım.En iyisi diye düşündüm, nehire atlamak nereye götürürse beni artık.Nereye gidersem sonuçta alıp götürür beni bir yerlere belki cennet belki cehennem.Kurtulmuş olurum okumadıysam ne işime yarar okumak,onların benden beklediği yaşım gelince kocaya verip dünyaya erkek çocuk getirmek ama ben bunları istemiyorum sadece okumak istiyorum diye kendimi denize bırakacakken Berzan abimin sesiyle durdum.

"Yapma Zenan kıyma o güzel canına abim hayde gel gel."beni ikna etmeye çalışıyordu.Kabul etmeyecektim.

"Yapacam abi kıyacam canıma siz beni okutmuyosunuz madem bende canıma kıyacam abi. Benim için okumanın ne kadar önemli olduğunu sen bilirsin en iyi abi."dedim birlikte gözümüzden yaşlar akıyordu.Bir anda kendimi nehir de buldum .Atlamıştım ben nehire atlamıştım.ama arkamdan;

"ZENANN!!!"diye bağıran abimin sesini duyarak.Abim atlamıştı peşimden kurtarmıştı beni.Neden kurtardın abi beni neden zaten şimdi öldüm ben şimdi.diye geçiveriyordum içimden.

Abim kimseye belli etmeden beni hastaneye götürmüştü.Uyandığımda baş ucumdaydı.sordum ona aklımdan geçenleri ;

"Neden kurtardın beni abi he neden? Zaten beni kurtararak öldürdün."dedim yine ağlayarak.Elleriyle yüzümü çevreleyecek şekilde,gözyaşlarımı silerken;

"Söz veriyorum sana okuyacaksın "demesiyle şok olmuştum.Duyduklarıma inanamıyordum.Tabi babamı nasıl ikna edecekti.Bunları düşündüğümü anlamışcasına "Ben babamla konuşurum bir yol illaki buluruz" demişti.Direk abimin boynuna atladım.Şuan o kadar mutluydum ki anlatamam.Hastaneden çıkmıştık ve abim eve doğru sürüyordu.Bu süre zarfı içinde abime tembihlemiştim olayları kimseye anlatmasın diye.O da söz demişti söz Zenan'ım diye.Nihayet eve gelmiştik.

Abim babama bir şey konuşmamız gerek diye söyleyip babamın çalışma odasına gittiler.Bayağı bi konuşmadan sonra aynen şöyle dedi:

" Babam okumanı yine kabul etmiyo fakat şöyle bir şey dedi okuyup adam olmadan karşıma gelmesin dedi."Çok şaşırmıştım gerçekten babam öyle bir şeyi nasıl kabul etti diye düşünürken abim yine konuşmaya devam etti."Ama bir sorun var ki babam yine benim çatım altında olan kız okumaz bu yüzden bizde seni yetimhaneye verecez ve o zaman okumana devem edersin.Kabul mü ?"diye sordu.Ne desem tabi ki de kabul edecektim.Başka şansım yok benim.Anneme kaydı gözüm babamı ikna etmek için hiç bir çaba harcamıyordu.Böyle anne mi olur ALLAH aşkına.Aman neyse ben teklifi kabul edecektim.ve kabul ettim.Sonraki gün abim beni yetim haneye bırakmıştı.yıllar geçti ve ben okudum ve üniversitede işitme engelli çocuklar öğretmenliği kazanmıştım.

Şimdi üniversite ikiye geçmiştim.Anlamadığım bir şey vardı.Abim'in gelip" Zenan babam artık eve dönmeni istiyor." demesiyle şok olmuştum."Ama abi (en büyük abim Cengo) babam okuyup adam olmadan o konağa gelemeyeceğimi söylemişti."dedim.Şaşkınca suratına bakmaya devam ediyordum."Bilmiyorum Zenan babam seni geri istiyor.Hayde hazırlan da çıkalım biran evvel"dedi.

Bende dediklerine uyarak evimin üst katına çıkıp eşyalarımı toplama başlamıştım.Belki de babam pişman olmuştur diye düşünüyordum.belki de özlediği içindir dedim kendi kendime.Eşyalarımı toplamayı bitirip heyecanla abime ben hazırım dedim ve birlikte arabaya binip konağa gelmiştik.

İşte o günden beri bu konaktayım sadece buraya geleli 1 gün oluyor.Neden babamın beni çağırdığını anlamış değilim ama ben yine kendi yalanlarımla kendimi inandırayım.Ne de olsa alışığım değil mi?

Sofraya geç kaldığımı fark ettim.Hemen yataktan doğrulduktan sonra yatağı düzelttim ve hızlıca banyoya girip işlerimi hallettim.Üzerime yüksek bel gri renginde bir pantolon ve üstüne de siyah bir t shirt giydim.Annemlerden ayrı kaldığım süre zarfı içinde ve üniversiteye gitmemle kıyafeti bi hayli değişmişti.hemen merdivenlerden inerken herkese günaydın demeyi unutmamıştım.

Oturduğumda sofrada herkes vardı ama Berzan abim yoktu.Gerçi geldiğim günde yoktu.Gözümden kaçmayıp sofradakilere sordum."Berzan abim nerde? Geldiğim günde yoktu."Herkesin suratı anında beş karış olmuştu. Niye öyle oldu şimdi anlamadım diye düşünürken babam "Onun şirket için şehir dışında işi var ondan yoktır bır kaç gün." dedi soğuk sesiyle. pek inanasım gelmiyordu. Bu işlere en büyük abimin baktığını biliyordum,neyse.Herkes yemeğini yerken dışarıda bir gürültü koptu ve içeriye daldılar.

"Berzan kızımı kaçıralı tam 2 oluyor ve bir yerde yoklar nerdedir Serhad Ağa??!!!" Bu da ne şimdi abim kız kaçırdı hemde Berzan abim inanmıyorum. O anda anlamıştım babamın niye beni evine yani konağa neden erken çağırdığını.Babamın suratına;

"YAZIKLAR OLSUN BABA."

ARKADAŞLAR TÖRE OKUMAYI ÇOK SEVERİM BU YÜZDEN BENDE NEDE YAZMAYAYIM DİYE DÜŞÜNDÜM.İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ.ABLAMIN MARDİNLİ ARKADAŞINA BANA YARDIMCI OLDUĞU İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM..LÜTFEN BEĞENİP BEĞENMEDİĞİNİZİ BELİRTİRSENİZ SEVİNİRİM..