TÖRE

BÖLÜM 13 ♉BEKLEDİM ♉

"İnsanlar Eğlenebildikleriyle Arkadaş Olurlar,Anlatabildikleriyle Dost,Ağlayabildikleriyle Kardeş.!"

Bölüm 13:"♉BEKLEDİM♉"

Tekrarladım...tekrarladım..Arkamda duyduğum sesten bana yöneltilen soruyu kendi içimden tekrarladım.Kendimi  suç işleyen  bir çocuğun annesine veyahut da  başka birisine yakalanmış gibi hissediyordum.Saçmaydı aslında böyle hissetmem sonuçta ben kendi çapımda doğru olanı yapıyordum.Kim isterdi ki zorla evlendirilip sonra da istemeyerek sırf töre bir çarşaf bekliyor diye onla birlikte olup bir de çocuk vermek kim isterdi söyleyin.

'Bu yüzden Zenan Kendini suçlu hissetme!'

 

"Zenan sana diyorum o elindeki ne?!"

Yarıya kadar içtiğim su boğazımda kaçmıştı,öksürmeye başladım.Boğazım acıyordu.Lanet olsun öksürükten boğuluyordum.Gözümden yaş bile gelmişti.Cevap vermemiştim.

"Şimdi de cevap vermemek öksürme numarası yapma!" Bu adam cidden deliydi,ne delisi daha beteri  deli manyaktı.Neden cevap vermemek yerine öksürme numarası yapayım.Hele de ben,hiç yapar mıyım? Aşk olsun.

"Su boğazıma kaçtı." dedim sadece tam çıkmayan sesimle.Ben yine bir elim komidinden destek alıp ayakta durabiliyordum.Bana doğru yaklaşıyordu.

"Sana sordum Karıcığım! O elindeki de neyin nesiydi.!" Sakin olmaya çabalıyor gibiydi fakat sakin olamıyordu,gerçi suratından hiçbir şey anlamıyordum.

Ne demeliydim? Anlamıştı bence elimdekinin ne olduğunu.En iyisi doğruyu söylemekti.Ben doğruyu söylemem gerektiğinin yanındayım,doğru olan buydu.Ahh birde o ağzından tıslarcasına çıkan karıcığım kelimesi yok mu? al onu bir taraflarına sok.

"Elimdekini merak ediyorsun!" dedim bağırarak. O her defasında bana bağırıp çağırarak bir şeyler öğrenmeye çalışıyorsa bende aynısını yapacaktım.Kısasa kıssas.Neden ben hep Aziz'in karşısındayken kendimi aciz hissediyordum kı bu büyük olasılıkla bana yaptıklarıyla ilişkiliydi.

'Sen öyle san!' Kes sesini iç ses şu an zamanı değil diye uyardım onu ve konuşmama devam ettim.

"Elimdeki doğum kontrolü hapı.Hani biz akşam birlikte olduk ya.AA pardon yanlış dedim. Sen beni o berdelde seçip zorla evlenip sonra da ben istemeyerek sırf töreye yerine getirmek ve ağalığını(!) kanıtlamak amacıyla benimle birlikte oldun hem de ben istemeyerek! Üstelik sahip olurken de korunmadık.Kusura bakma kocacığım(!) ama ben istemediğim bir birliktelik sonrasında hamile kalmak istemem!" Ohh be rahatladım.Sanki yavaş yavaş yani içime ata ata denizin dibe batarken birden patlayarak su yüzeyine çıkmak gibiydi.

 

"Bilip bilmeden konuşma Zenan ama bunu yapmayacaktın kızım!" Bağırıyordu. Kahretsin ki bu beni korkutuyordu.O sinirle üzerime doğru geliyordu ancak vazgeçip kapıyı sertçe kapatarak odadan çıktı.

 

 

 

Ağlıyordum.Neden ağlıyordum ki ben.Hayatımda her şeye göğüs geren dik durmaya çalışan Zenan Acet'ten eser yoktu.Her günüm yenilgi,ağlamak,kavga,gürültü,patırtıdan ibaretti.Bumuydu yani? Ben  bundan sonra hayatım böyle mi olacaktı.Kabul edemiyordum,kabul etmek istemiyordum ama kabul etmek zorundaydım.Keşke  Aziz Ağa bende kapıyı çarpıp gidebilseydim ama gidemiyordum.Beni buraya bağlayan tutan bir şeyler vardı ki en büyük sebep benden bekaretimi almasıydı ki.Kim isterdi  kadın olan birini? Onlar bakir olmayınca sorun olmuyor biz bakire olmayınca.. Aman Allah'ım düşündükçe... Adalet buydu işte bu!!!