Addicted (Greek)

Η Πρώτη Μας Συνάντηση

Πρωΐ-πρωΐ σηκώθηκα πάλι σήμερα! Από τις 7 παρά. Τι μου συμβαίνει? Ξαφνικά το τηλέφωνο μου άρχισε να χτυπά και δεν ένιωθα πως ήταν και πολύ καλό το τηλεφώνημα. Ήταν η Τόνια. Χα! Καταλάβαμε! Πάλι κάποιον καινούριο θα βρήκε.
-Έλα, Κατερίνα! Ετοιμάσου!
-Τι έγινε πρωϊνιάτικα?
-Πάμε για ψώνια και μετά για βόλτα και καφέ!
-Ώπα! Για μισό! Πότε συμφωνήσαμε πως θα πάμε για ψώνια σήμερα?
-Μόλις τώρα!
-Καλά, με τι λεφτά?
-Μην ανυσηχείς! Τα έχω κανονίσει!
-Όκευ. Που είσαι τώρα?
-Στη κουζίνα σου...
-Τι πράγμα?? Τέλος πάντων! Ετοιμάζομαι και έρχομαι.
-Ναι, ναι μην αργείς. Είναι ήδη 9!
Και κάπως έτσι κατάλαβα ότι θα είμαστε όλη μέρα για ψώνια. Οπώς πριν από κάτι μήνες. Που μας είχαν κλείσει τα τηλέφωνα και μας έψαχναν οι γονείς μας και τελικά πήγαν στην αστυνομία! Δε φταίω εγώ που εκείνη δεν είχε εξ αρχής μπαταρία και ήθελε να παίξει Candy Crash!
Τελικά όταν ετοιμάστηκα και πήγα στη κουζίνα, είχε πιάσει τη κουβέντα με τη μαμά μου. Τη ρώταγα τι λέγανε και μου έλεγε τίποτα, τίποτα και πάλι τίποτα! Αυτό το πείσμα της!!! Τέλος πάντων. Πήγαμε για ψώνια και περάσαμε από τουλάχιστον 10 μαγαζία! Στο ένα έλεγε δεν της άρεσε το ύφασμα. Στο άλλο δεν είχε ωραία παπούτσια! Αμάν πια! Τη πήρα απ'το χέρι και την πήγα στο πιο κοντινό μαγαζί και της είπα:
-Κάτσε εδώ μέσα, και πάρε κάτι να φύγουμε! Έχει πάει 4!
Πραγματικά, δεν το πίστευα πως πέρασε έτσι η ώρα. Τελικά, πήρε 2-3 μπλούζες και κάτι παπούτσια και φύγαμε. Πάντως, δεν μπορώ να πω! Περνάω πολύ καλά μαζί της! Φτάσαμε τελικά στη καφετέρια και καθήσαμε για περίπου 2 ώρες! Βλέπεις, είχε δωρεάν Wi-Fi και η Τόνια είχε κολλήσει στο Facebook. Εγώ πάλι, χάζευα το κόσμο και τα αυτοκίνητα. Σε κάποια στιγμή μου λέει:
-Άντε, δεν πάμε τώρα?
-Οκέυ.
Ξεκινήσαμε και καθώς περνάγαμε από τη πλατεία, σταματάει και λέει φωναχτά:
-Ποοο! Κατερίνα!
-Τι έπαθες?
-Ξέχασα το κινητό μου στη καφετέρια!
-Εε αμάν πια ρε Τόνια! Καλά άντε πάμε να το πάρεις.
-Εμ, όχι! Θα πάω μόνη μου! Εσύ, κάτσε εδώ σε ένα παγκάκι και περίμενε!
-Μα..
-Απλά μείνε εδώ!
Μου φάνηκε περίεργο που δεν με ήθελε μαζί, γιατί συνήθως, φοβόταν να πάει κάπου μόνη της. Τέλος πάντων, κάθησα σε ένα παγκάκι και μετά από λίγη ώρα ήρθε και ένα αγόρι δίπλα μου. Ήταν απ'αυτά τα...Bad boys! Είχε τατουάζ, κάπνιζε και φόραγε σκουλαρίκια. Δε μου φάνηκε ίμο, ούτε γκοθ! Τα μάτια μου είχαν κολλήσει πάνω του. Σε κάποια στιγμή με ρωτάει:
-Συμβαίνει κάτι?
-Τι? Εεμ..Όχι!
-Φάνηκες πορωμένη. Τόσο όμορφος είμαι?
-Χαχα! Ονειρέψου!
-Δεν έχει περάσει η ώρα του ύπνου σου μικρή?
-ΜΙΚΡΉ??!!??
-Συγνώμη, μήπως προτιμάς πριγκίπισσα?
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε η Τόνια με ένα αγόρι να έρχεται από πίσω της. Αυτός ο... ηλίθιος που δεν ξέρω το όνομά του σηκώθηκε και είπε:
-Που είσαι τόση ώρα ρε?
-Εεε...
-Καλά άσε! Κατάλαβα!
-Σκάσε ρε βλάκα!
-Τσσ βρήκαμε γκομενάκι?
-Και συ, δε πας πίσω βλέπω εεε Μάρκο?
-Άσε μας ρε!
Τότε το μυστήριο λύθηκε! Μάρκο τον έλεγαν! Πήγα δίπλα στη Τόνια και τη ρώτησα:
-Τόνια... Ποιός είναι αυτός πάλι?
-Λοιποοοοοον....
-Καλά οκέυ! Κατάλαβα.
-Ξέρεις τον Μάρκο?
-Δυστυχώς, ναι. Πρίν λίγο γνωριστήκαμε.
Με κοίταξε καλά-καλά και είπε:
-Μπα? Και σένα πώς σε λένε, μικρή?
-Απφ..Κατερίνα!
-Κατερίναα! Ωραίο όνομα μικρή! Θα τα ξαναπούμε!
Ακουγόταν σαν μεθυσμένος ή κάτι τέτοιο όταν μίλαγε αλλά δεν έδωσα σημασία.
Όταν γύρισα σπίτι, οι γονείς μου δεν έκαναν κάποια ιδιαίτερη ερώτηση, όπως κάνουν πάντα, και απλά συνέχισα στο δωμάτιό μου. Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα. Ο Μάρκος γύρναγε στο μυαλό μου όλο το βράδυ...