Addicted (Greek)

Η φυγή μέρος δεύτερο!

Μ: Λοιπόν έλα... ναννυ τώρα! :3 Κ: Χάχα οκευ! :) Σ'αγαπαω ♡
Μ: Και γω ομορφιά μου... ♡

Τον φίλησα τρυφερά στο στόμα και κείνος ανταπέδωσε.. Αααχ.. *~* ♡

Κοιμηθηκαμε αγκαλιά και στις 6 το ξυπνητήρι χτύπησε σιγανά. Σηκωθήκαμε και κοιταχτηκαμε στα μάτια...

Κ: Λοιπόν...
Μ: Λοιπόν..
Κ: Έλα να ετοιμαστούμε..
Μ: Ναι... στείλε στον Νίκο να δεις αν ξύπνησε...
Κ: Οκευ..

Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και έστειλα στον Νίκο...

Κ: Ξύπνησες??
Ν: Ναι.. Σίγουρα δεν άκουσαν τίποτα?
Κ: Και να άκουσαν, οι πόρτες είναι κλειδωμένες.
Ν: Ναι σωστά..
Κ: Έλα ετοιμαστείτε!
Ν: Οκπ!

Έβαλα πρόχειρα ένα μαύρο κολλάν και μια άσπρη τιραντε μπλούζα και τα μαύρα all star μου. Ετοιμάστηκε και ο Μάρκος και βγήκαμε στη βεράντα και κείνη την ώρα βγήκε και ο Νίκος με την Έλλη. Περάσαμε τις τσάντες μας και μετά πέρασε ο Μάρκος και εγώ. Η Έλλη, αλλά με τη μανία του ο Νίκος την πέρασε εκείνος :ρ και μετά αυτός. Πήγαμε γρήγορα και αθόρυβα μπροστά που ήταν τα αμάξια και η Έλλη πήγε με τον Νίκο στο σπίτι της και εγώ με τον Μάρκο για..το σπίτι μας. Άνοιξε τη πόρτα και μπήκαμε μέσα...

Κ: Λοιπόν...θέλει αρκετή δουλειά..
Μ: Ναι.. με το καιρό θα τα φτιάξουμε όλα!

Του χαμογέλασα και κείνος με πήρε στην αγκαλιά του και με φίλησε τρυφερά στο στόμα... Φτιάξαμε τα πράγματα και πήρα τηλέφωνο τον Νίκο...

Ν: Έλα..
Κ: Θα πάμε στη μαμά?
Ν: Ναι θες τώρα?
Κ: Εγώ δεν έχω πρόβλημα..
Ν: οκευ. Πάμε πρώτα στο τάδε νοσοκομείο..
Κ: Οκευ..!

Μπήκαμε στ'αμαξι και ξεκινήσαμε για το νοσοκομείο. Εκεί μας περίμενε ο Νίκος με την Έλλη...

Ν: Δεν είναι εδώ...
Κ: Πφφ.. επόμενο?
Ν: Ναι..

Ξανά στ'αμαξι και είδα τον Μάρκο στεναχωρημενο..

Κ: Αγάπη μου..?
Μ: Ναι..?
Κ: Είσαι..Καλά?
Μ: Ο-οχι ιδιαίτερα..
Κ: Τι συμβαίνει..?
Μ: Δεν θα το αφήσει έτσι ο πατέρας σου...
Κ: Το ξέρω... αλλά δεν θα αφήσω κανέναν και τίποτα να μας καταστρέψει...

Μου χαμογέλασε και μετά από λίγο φτάσαμε στο άλλο νοσοκομείο... ο Νίκος με την Έλλη δεν είχαν φτάσει ακόμα και πήγαμε μέσα. Ρώτησα μια κοπέλα στην είσοδο εάν είναι η μητέρα μου σ'αυτο το νοσοκομείο...

Κοπ(ελα): Μισό λεπτό να ψάξω τα αρχεία μου... :)
Κ: Οκευ.

Καθώς έψαχνε πετάχτηκε ο Νίκος..

Ν: Τι έγινε? Είναι εδώ?
Κ: Τώρα ψάχνει στα αρχεία..
Ν: Ωραία...
Κοπ: Λοιπόν... Η μητέρα σας είναι σ'αυτο το νοσοκομείο στον 3ο όροφο, δωμάτιο 23.
Κ: Ωραία! Σ'ευχαριστουμε πολύ!

Πήγαμε στο δωμάτιό της και την είδαμε καθιστή να κοιτάει τον τοίχο...

Κ: Μαμά?
Μ.Κ.: Κατερίνα μου? Νίκο? Μάρκο? Έλλη?
Ν: Ναι μαμά.. εδώ είμαστε..
Μ.Κ.: Παιδιά μου! :")
Κ: Ααχ μαμά ανησυχησαμε πάτα πολύ!
Μ.Κ.: Και γω αγάπες μου!

Την αγκαλιασαμε και μετά ήρθε ο Μάρκος και η Έλλη κοντά της..

Ε: Ανησυχησαμε πάρα πολύ κυρία Ελπίδα (το όνομα της μητέρας μου).
Μ.Κ.: Ελπίδα σκέτο αγάπη μου. :) Το εγγονάκι μου τι κάνει?
Ε: Καλά είναι :)
Μ.Κ.: Μάρκο μου? :)
Μ: Ελπίδα μου? :)
Μ.Κ.: Χάχα τι κάνεις βρε? :)
Μ: Καλά είμαι! Εσύ πως πας πεθερουλα μου??
Μ.Κ.: Πεθερουλα σου? Χάχα
Μ: Αμέ ;)
Μ.Κ.: Χάχα καλά είμαι :)

Ήρθε δίπλα μου και με έπιασε από τη μέση...

Κ: Πεθερουλα?? :)
Μ: Ναι.. Εσύ θα γίνεις δικιά μου ;)
Κ: Μμμ.. είμαι ήδη! :3
Μ: Χάχα ♡ σ'αγαπω
Κ: Και γω ♡