Addicted (Greek)

Η μεγάλη αποκάλυψη

Όταν ξημέρωσε, βρήκα στο Facebook ένα σωρό μηνύματα από τη Τόνια. Έλεγαν:
-Κατερίνα!!!! Πρέπει να μιλήσουμε! Έμαθα μεγάλα νέα! Και δυστυχώς είναι άσχημα! :( Πάρε με τηλέφωνο να συναντηθούμε!!!
Τρόμαξα όταν τα διάβασα και την πήρα αμέσως τηλέφωνο.:
-Κατερίνα! Ευτυχώς που με πήρες νωρίς!
-Τι συμβαίνει?!?!
-Συνάντησέ με στο πάρκο σε ένα τέταρτο!
-Οκευ!
Ετοιμάστηκα γρήγορα και από τη τρομάρα μου δεν πήρα ούτε πρωινό! Έφυγα βιαστικά χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν. Έφτασα στο πάρκο και βρήκα τη Τόνια να περιμένει σε ένα παγκάκι. Μόλις με είδε σηκώθηκε πάνω και ήρθε και με τράβηξε από το χέρι. Την είδα πολύ τρομαγμένη και σοκαρισμένη και είχα φρικάρει και γω μαζί της.
-Λοιπόν, Κατερίνα...
-Ναι..?
-Εεεμμ..
-Πες μου!
-Ο Μάρκος παίρνει ναρκωτικά!
-...Τι?
-Πραγματικά, λυπήθηκα όταν το έμαθα...
-Πώς το έμαθες?
-Είπα στον Χάρη για το θέμα με το σπίτι του Μάρκου και τον πίεσα να μου το πει. Πήγαμε και στον Μάρκο και είναι αλήθεια...
-Σο..σο..σοβαρά μιλάς?
-Ναι..Λυπάμαι πολύ. .. :(
-Μπορείς να μου δείξεις το σπίτι του?
-Σίγουρα?
-Ναι..
-Ωραία έλα.
Φύγαμε προς το σπίτι του Μάρκου και η Τονια φαινόταν λίγο τρομαγμένη. .. Αλλά εγώ ήμουν πολύ πιο πιο τρομαγμένη και φοβόμουν πολύ.
Τελικά, όταν φτάσαμε, είδα ένα σπιτάκι, μικρό με ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο. Είπα στην Τόνια να χτυπήσει εκείνη τη πόρτα και εγώ να μείνω πιο πίσω.:
-Ποιος είναι πάλι, γαμώτο??
-Έλα ρε άνοιξε!
-Τι θες πάλι εδώ Το...Κατερίνα???
Τον είδα πολύ τρομαγμένο και νευρικό μόλις με είδε. Του ειπα:
-Ναι..Έμαθα για..."τον χαμό στο σπίτι σου".
-Κατερίνα...
-Άστο...
-Σε παρακαλώ...
Ήρθε προς το μέρος μου και γω έκανα ένα βήμα πιο πίσω.
-Κατερίνα σε παρακαλώ!
-Μάρκο άστο καλύτερα...
-Συγγνώμη που δεν σου το πα...Δεν ήθελα να έρθουμε σ'αυτο το σημείο.
-Δηλαδή εάν δεν ρώταγε η Τόνια θα είχα κολλητό έναν που παίρνει ναρκωτικά κάθε λίγο και λιγάκι?
-Κολλητό...?
-ΝΑΙ! Σε βλέπω σαν κολλητό μου!
-Πραγματικά, συγγνώμη...Και γω σε βλέπω σαν κολλητή...
-Νομίζω όμως ότι δεν έχεις καταλάβει την έννοια του όρου "κολλητοι".
-Με λίγα λόγια.... Τέλος? Τελειώσαμε?
-Όχι... Δεν μπορώ να τελειώσω κάτι που δεν είχε καν αρχίσει.
-Μα...νόμιζα πως...
-Αντίο.
-Κατερίνα!
Έφυγα τρέχοντας με δάκρυα στα μάτια. Στεναχωρήθηκα πολύ. Αλλά δεν είχα σκοπό να τελειώσω τίποτα εδώ. Ξέρω, ήμουν ψυχρή, αλλά για το καλό του το έκανα! Μήπως άλλαζε!
Μέρες αργότερα, χωρίς να βγαίνω από το σπίτι και να μιλάω σε κανέναν, άκουσα το κουδούνι. Φοβήθηκα μήπως ήταν ο Μάρκος αλλά ήταν η Τόνια. Ήρθε στο δωμάτιο μου και με είδε σε κακά χάλια.
-Αχ βρε Κατερίνα...Μη κλαις άλλο για πάρτη του.
-Ρε Τόνια...Στεναχωριέμαι και έχασα τον κολλητό μου!
-Πραγματικά τον βλέπεις σαν κολλητό?
-Ναι.
-Εγώ νομίζω πως σου αρέσει. Και πολύ μάλιστα!
-Άσε μας ρε Τόνια και συ.
-Ξέρεις, όταν πήγαμε από το σπίτι του με τον Χάρη...
-Ναι??
-Μας παρακάλαγε να μην στο πούμε! Είχε πέσει στα πόδια μας. Ήθελε να στο πει ο ίδιος τη κατάλληλη στιγμή.
-Αλήθεια? Και πότε θα ήταν η κατάλληλη στιγμή???
-Ηρέμησε! Απόψε θα βγει με τον Χάρη να ξεσκάσει. Θες να βγούμε και μεις?
-Ναι. Αλλά αν τον πετύχουμε στο λέω αλλάζω πορεία.
-Ναι καλέ. Δεν είχα σκοπό να σε πάω εκεί που θα πάνε.
-Ωραία.
-Πάμε?
-Ναι.