Addicted (Greek)

Στο νοσοκομείο...Μέρος 2ο

Το βράδυ κύλισε αργά και γω ήμουν ξύπνια μέχρι το φως του ήλιου να φωτίσει το δωμάτιο από τις τρύπες των παραθύρων...

Άκουσα τη πόρτα να ανοίγει και έκλεισα αμέσως τα κατακόκκινα ματιά μου...

Ν: Ξέρω πως δεν κοιμάσαι...Σε άκουγα όλο το βράδυ...Ξέρεις από δίπλα είμαι..
Κ: :"(
Ν: Έλα...Μην κλαις άλλο. Θα γίνει καλά..
Κ: Το ξέρω...είναι δυνατός... Αλλά φοβάμαι Νίκο...
Ν: Τι φοβάσαι...?

Ήρθε και κάθισε δίπλα μου και με χάιδεψε απαλά στο κεφάλι..

Κ: Τη συνέχεια...
Ν: Τι εννοείς?
Κ: Τι θα γίνει μετά... Ποτέ θα τελειώσουν όλα... :'(
Ν: Τελείωσαν...
Κ: Τι? Πως?

Τον κοίταξα με ένα βλέμμα... "Whaaaaaat...?"

Ν: Τους πιάσανε..!
Κ: Τι..? Αλήθεια??
Ν: Ναι!
Κ: Ωραία... :) Θα με πας?
Ν: Ναι σήκω :)

Ντύθηκα στα γρήγορα, πήρα το κινητό μου και μπήκαμε στ'αμαξι...

Ν: Θες να πάρεις ένα καφέ?
Κ: Όχι...θες εσύ?
Ν: Μπαα..θα πάρω από κει.
Κ: Οκευ.

Μετά από περίπου ένα τέταρτο με μισή ώρα φτάσαμε στο νοσοκομείο και πήγα στο δωμάτιό του...

Κ: Μάρκο μου... :'(

Πήγα δίπλα του και του κράτησα το χέρι για άλλη μια φορά... Ξαπλωμένη στο διπλανό κρεβάτι... :\ Πφφ...ποιος θα το λεγε πως θα ήμασταν σε τέτοια φάση? Καθώς δεν είχα κοιμηθεί καθόλου χθες βράδυ, με πήρε ο ύπνος κρατώντας το ζεστό του χέρι... Ένιωσα ένα απαλό σφίξιμο στη παλάμη μου. Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα να ανοιγοκλείνει απαλά τα δικά του...

Κ: Μάρκο..?
Μ: Κα..Κατερίνα?
Κ: Αγάπη μου είσαι καλά! :')
Μ: Μικρή μου.. :')
Κ: Δεν ξέρεις πόσο φοβήθηκα... :'\

Πήγε να σηκωθεί αλλά μια σιγανή κραυγή πόνου βγήκε από το στόμα του...

Κ: Κάτσε κάτω..Είναι νωρίς...
Μ: Μα..Θέλω να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου..να σε φιλήσω... :(
Κ: Και γω..Αλλά υπομονή ζωή μου..
Μ: Είμαι η ζωή σου? :')
Κ: Πάντα ήσουν... :')
Μ: Αγάπη μου...Πρέπει να σου πω κάτι..
Κ: Πες μου..

Άρχισα να ανησυχώ λίγο...

Μ: Θυμάσαι, πριν ένα..ενάμισι χρόνο το πάρτι της Έλενας?
Κ: Ναι..με το ζόρι βασικά...
Μ: Θυ..θυμάσαι έναν ψηλό με σκούρα μαλλιά που σε πλησίαζε?
Κ: Ναι...αλλά..ήσουν και συ εκεί??
Μ: Ναι...
Κ: Μάρκο! Εσύ ήσουν αυτός που τον πήρε μακριά μου??
Μ: Ναι... :\

Ας πάμε μια βόλτα στα παλιά..

?: Γειά σου όμορφη..
Κ: Εε..Γειά...
?: Θες να πάμε μια βόλτα στο δωμάτιο της Έλενας? Δεν είναι κανένας πάνω... ;)
Κ: Τι λες ρε χριστιανέ? Πας καλά?
?: Έλα που σου λέω! Θα περάσεις ωραία!

Με έπιασε από το χέρι και με τράβαγε δυνατά. Ένα αγόρι όμως εμφανίστηκε...

Μ: Άστην ήσυχη!
?: Και τι θα μας κάνεις ρε??
Μ: Είπα αστην!

Αυτός που ήρθε να με βοηθήσει του έριξε μπουνιά και του μάτωσε η μύτη. Ήμουν σε κατάσταση σοκ και η Τονια ήρθε και με έβγαλε έξω...

Κ: Γιατί δεν μου το είχες πει??
Μ: Πφφ...Απλά..δεν..!
Κ: Καλά...
Μ: Κάπως έτσι γνώρισα και τη ξαδέρφη σου...
Κ: Σοβαρά??? :Ο
Μ: Ναι..μου είχε μιλήσει πολλές φορές για σένα..και..
Κ: Και...?
Μ: Κατερίνα..από τότε μου αρέσεις... Και όλη αυτή η φάση, όταν σε γνώρισα μετατράπηκε σε έρωτα...
Κ: Τιιιι....???

Έχασα τα λόγια μου...Δεν ήξερα τι να πω...!

Κ: Ώστε γι'αυτο βοηθούσες την Ξένια όταν ήταν έγκυος...
Μ: Ναι..Θύμωσες? :\
Κ: Οχι! :)

Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο Νίκος στο δωμάτιο...

Ν: Μάρκο!!! Είσαι καλά φίλε! :)
Μ: Ναι! :)
Ν: Επιτέλους χαμογελάει και η Κατ.. :) Όλο το βράδυ έκλαιγε!
Κ: Πφφ.. *~*

Ο γιατρός μπήκε μέσα και μας είπε με ένα χαμόγελο...

Γ: Λοιπόν, μιας και ο Μάρκος ξύπνησε θα ήθελα να του κάνω κάποιες εξετάσεις, οπότε σας παρακαλώ βγείτε για λίγο έξω... :)

Βγήκαμε και είδαμε τον Δημήτρη να έρχεται προς το μέρος μας...

Ν: Τι θες εσύ εδώ??? >:(
Δ: Ηρέμησε φίλε...μια επίσκεψη ήρθα να κα--...
Ν: Δεν αξίζεις να βρίσκεσαι εδώ παλιομαλακα!
Κ: Νίκο τι συμβαίνει?????

.Τι λέτε να έχει κάνει αυτή τη φορά ο Δημήτρης??