Addicted (Greek)

Η αποχώρηση...

Αφού αφήσαμε τα φιλάκια και τα σχετικά, φάγαμε τις βάφλες και αρχίσαμε να πακεταρουμε τα πράγματα. Αφού τελειώσαμε με το σαλόνι που πήραμε κάτι ταινίες, πήγαμε στο υπνοδωμάτιο... Θυμήθηκα τη πρώτη νύχτα που κοιμήθηκα μαζί του, εδώ...σ'αυτο το κρεβάτι... Σ'αυτο το κρεβάτι δώσαμε το πρώτο μας φιλί... Δεν ήθελα να αποχωριστώ αυτό το μέρος... Ένιωθα πάντα ασφάλεια. Τουλάχιστον θα είχα τον Μάρκο μαζί μου. Τον αγαπάω όσο τίποτε άλλο στη ζωή μου... Τα μάτια μου βούρκωσαν μ'ολες αυτές τις σκέψεις αλλά πρόλαβα και σκούπισα τα δάκρυά μου χωρίς να με καταλάβει ο Μάρκος.Πηραμε ότι μας χρειαζόταν και τα βάλαμε στ'αμαξι. Λίγο πριν βγούμε και κλειδώσει το σπίτι, καθησαμε να κοιτάμε στεναχωρημενοι... Τόσες αναμνήσεις... Πέρασε το χέρι του γύρω από τον λαιμό μου...

Μ: Λοιπόν, αυτό ήταν...
Κ: Μάρκο... :(
Μ: Μην στεναχωριεσαι μικρή...
Κ: Απλά υπάρχουν τόσες αναμνήσεις...
Μ: Θα φτιάξουμε καινούριες τώρα αγάπη μου...

Γύρισε και με φίλησε στο κούτελο...  Μπήκαμε στ'αμαξι και έβαλε μπροστά. Δεν κατάλαβα πως πέρασαν τα λεπτά και φτάσαμε σπίτι μου. Άνοιξα τη πόρτα και βρήκα τη μαμά και τον Νίκο να μας περιμένουν. Ήρθαν και μας αγκάλιασαν σφιχτά και ο αδερφός μου είπε κάτι χαρακτηριστικό στον Μάρκο...

Ν: Σ'ευχαριστω για όλα φίλε...
Μ: Δεν κάνει τίποτα... Την αγαπάω πολύ...

Χαμογέλασα και πήγα στη μαμά που καθόταν απεγνωσμενη στον καναπέ...

Κ: Μαμά, τι συμβαίνει?
Μ.Κ.: Το έμαθα...
Κ: Μαμά... :(
Μ.Κ.: Τους είδα χθες το βράδυ που γυρίσαμε σπίτι...
Κ: Δεν τον πιστεύω...
Μ.Κ.: Χωρίσαμε...Δηλαδή όχι ακόμα...
Κ: Λυπάμαι μαμά...
Μ.Κ.: Μην λυπάσαι αγάπη μου... Το έβλεπα από καιρό πως υπάρχει κάποια άλλη αλλά δεν έλεγα τίποτα...
Κ: Γιατί?
Μ.Κ.: Γιατί ποτέ δεν ήμουν σίγουρη...
Κ: Οκευ..Τουλάχιστον όλα τελείωσαν τώρα...
Μ.Κ.: Ναι... Πάμε να μαγειρέψουμε?
Κ: Ναι :)

Πήγαμε στη κουζίνα και βρήκαμε τον αδερφό μου και τον Μάρκο να μιλάνε. Αρχίσαμε να μαγειρεύουμε και σε κάποια στιγμή μπερδευτήκαμε με τα υλικά...

Κ: Μαμά..Έχω βάλει αλάτι!
Μ.Κ.: Θέλει κι άλλο! 
Κ: Όχι δεν θέλει!  Είναι λύσσα! 

Ο Μάρκος γέλασε ελαφρά και του είπε ο Νίκος...

Ν: Έτσι κάνουν κάθε φορά αλλά πάντα φτιάχνουν ωραίο φαγητό... ;)
Μ: Χάχα
Κ: Μάρκο... -.-"
Μ: Ναι μικρή μου?
Κ: Τίποτα αγάπη μου :)

Γέλασε λίγο και μου έκλεισε το μάτι. Δάγκωσα απαλά το κάτω χείλος μου και συνέχισα με τη μητέρα μου το μαγείρεμα. Όταν ετοιμάστηκε το φαγητό στρώσαμε τραπέζι και καθήσαμε όλοι μαζί να φάμε. Όταν τελειώσαμε βοήθησαν όλοι να μαζέψουμε τα πιάτα (αυτό τους έλειπε να μην βοηθήσουν κιολας -.-") και η μαμά πήγε να ξαπλώσει, ο αδερφός μου στο Facebook και εγώ με τον Μάρκο στο δωμάτιό μου..που έγινε πια μας...

Μ: Σ'αγαπαω μικρή μου...
Κ: Και γω πανέμορφέ μου...

Ήρθε από πάνω μου (μιας και ήμασταν στο κρεβάτι .-.) και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό. Αααχ αυτά τα φιλιά...Ααχχ αυτά τα χείλη... Αυτό το άρωμα... Κατευθύνθηκε με γλυκά φιλιά στο στόμα μου που εκεί έγιναν πιο βαθιά... Ξαφνικά κάποιος ξεροβηξε... -.-"

Ν: Γκουχου γκουχου...
Κ: Πφφ τι θες?
Ν: Ρωτάει η Τόνια αν θα βγείτε σήμερα.
Κ: Άσε μπαίνω εγώ να της απαντήσω.
Ν: Οκευ...και ήρεμα... -.-
Κ: Ναι ναι φύγε...

Άνοιξα το λαπτοπ και συνδέθηκα στο Facebook. Βρήκα τη Τόνια και πριν προλάβω να πω τίποτα άρχισε να μου γράφει...

Τ: Εεεειι! Γυρίσατε σπίτι σου? Πως είναι να βλέπεις κάθε πρωί τη βλαμμένη φάτσα του? -.- Θα βγούμε απόψε? 
Κ: Ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο... -.-"

Κ: Δεν έχει βλαμ..απφ...Είμαστε λίγο κουρασμένοι (περισσότερο σε κατάθλιψη :ρ) τι λες να έρθετε σε μένα? 
Τ: Οκευ..τι κατάθλιψη και βλακείες λες?
Κ: Ξέρεις τώρα... Αναμνήσεις... :"(
Τ: Αα κατάλαβα. Τι ώρα να έρθουμε? 

Ρώτησα τον Μάρκο για την ώρα και τελικά καταλήξαμε...

Κ: Κατά τις 17:00?
Τ: Οκευ! Τα λέμε σις :*
Κ: :*