TEHLİKELİ GÜZEL(tamamlandı)

Kalbini kapatamazsın.

Multi de Beril ve Dante var.Şarkıyı da çok severek dinlerim.Bölümle pek alakası olmasa da paylaşmak istedim:)

Aynanın önünde durmuş kendime dik dik bakıyordum.Gidip gelen görüntülerden dış görünüşümü bilsemde bu daha farklıydı.O zaman bozuk bir televizyon yayını izler gibi olurken şuan ciddi anlamda farklıydı.Derin bir nefes verip sızlayan vücudumu ve gözlerim açıldığındaki manzarayı boş vermeye çalıştım.

Nişanlısı olduğumu söyleyen adamı sabah uyandığımda beni izlerken bulmuştum.Tam ağzımı açıp 'ne işin var burada?'adlı seremoniye başlayacağım sırada tüm laflarımı boğazıma tıkmış sonrada burnumu öpüp 'kahvaltıyı bekle!Uyu!'demişti.

Hıh!Kahvaltıymış!

Neyse!

Önceliğime odaklanarak tüm her şeyi kenara atmış ve bedenimi ciddi anlamda zorlayarak banyoya gelmiştim.Duş alabilecek kadar iyi olmadığım gibi aşağıda özenli bir hazırlık içinde olduğunu tahmin ettiğim adamın tekrar odaya-banyoya-gelme ihtimaline karşın sadece yüzümü yıkamıştım.

Ama aynaya yansıyan görüntü dikkatimi çektiği için duraksamış ve dün ki hissizliğin ardından kalçamda olan saçların yoğunluğu ile kısa bir an bocalamıştım.Beyaz dolapları kurcalamama gerek kalmadan ilk açtığım çekmecede bulduğum makası elime aldım.Kilo almalısın diye bağıran göz altlarımı es geçip saçları aynı hizaya getirmeye çalıştım.Hizasından emin olduğumda makası düşünmeden saçlarımdan geçirdim.Sırtımdan büyük bir yük kalkmış gibiydi.Sol avucumda duran öbeğe kısa bakışım yüzümü buruşturmama neden olmuştu.Uzun saç güzeldi.Ama abartı olmayanı tercihimdi.

Bİraz yamuk olsa da omuz çizgisinde olan bu saçları sevmiştim.İnceleyişim nefeslerimin sıklığıyla sekteye uğrayınca sakinleşmeye çalıştım.

Vücudum hala çok güçsüzdü.Attığım 5 adımlık mesafe ve kısa bir an kaldırdığım kollarım bacaklarımın titremesine neden olacak kadar yormuştu beni.

Ah!Ne kadar güzel!

Pekala!Yavaşça derin bir nefes aldım.Kalkan göğsüm tekrar eski halini aldığında bunu bir kaç kere daha tekrarladım.

"Beril!"ismimi seslenen aksanlı adamı duyunca kapandığını farketmediğim gözlerim açıldı.Banyonun kapısının sert bir şekilde fayanslara çarpmasıyla odak noktam değişti.Kapıda yüzü gerilmiş,iri gözlerle bana bakan dev cüsseye cevap veremeden elcekte olan eli başıma çıkmış,sarkık olan kolu ise belime dolanmıştı bile.

Adamın rahatça bana dokunması bir tarafımı rahatsız etsede diğer tarafım garip şekilde iyi hissediyordu.Ağzım açık,tepkisiz dururken bana aldırmadan başımı boynuna sokan ve kokusunu solumamı zorunlu kılan 'sözde nişanlım' burnunu saçlarıma daldırmıştı.Hafifçe boğazımı temizlemeye çalıştım.Çünkü titreyen bacaklarıma bulanık görmeye başlayan gözlerimde eşlik etmişti.

"Ayaklanman için daha erken!Neden kalktın?"diye kısık sesle homurdanıyordu.Kısaca koyun can derdinde kasap et derdindeydi. Nefeslerimi yavaşça düzene soksamda bay De Lucadan uzaklaşmam gerekiyordu.

"Yorgunum.Lütfen geri çekilin Bay De Luca." zayıf ama kararlı sesime karşılık önce bedeni gerildi.Sonra beni yine ve yine takmadan kucağına aldı.Bir yandan da söyleniyordu.Çarpıntımdan dolayı sessiz kalmaya karar versemde italyanca bir kaç kelimesini anlamıştım.

'Bay De Lucaymış!','Çikolatalı sufleyim ben!','Sabır!Sadece sabır!'

Tek kaşım şu halimde bile kalkarken adamın dengesiz artı deli olduğuna karar verdim.Gerçekten nişanlım olup olmadığını öğrenecektim!Tabi önce sağlığıma tam kavuşmam gerekiyordu.