TEHLİKELİ GÜZEL(tamamlandı)

Zorlama itiraf

Merhabalar...oy ve yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar...
!!Güncellenen Duyuru!!!
Kitaba başlayan veya başlamış olan arkadaşlar. Ben begenmesem bile birinin yaptigi yemegi yedikten sonra "eline sağlik" diyen biriyim. Ailem böyle yetiştirdi ki genelde Bir bölümü 1000 kisi okuyup 100 kisi oy veriyorsa bu haksizliktir. Buraya son yayimladigim bölümden geliyorum ve 10 da 1'i oy vermis. Oy ile destegini gostermeyip üstune bolum istemek saygisizliktir. Bu cümlelerim okuyup begendigi halde oy vermeyen,unutan ve yeni bölum isteyenler icindir.

!!!

Göğsümdeki kıpırdanmalar artarken çeneme değen yumuşak dudaklar gözlerimi aralamama neden olmuştu.Bana uykulu ama parlayan gözlerle bakan küçük De Luca'ma gülümsedim.İnceleyici bakışları aydınlanırken belimdeki kolları boynuma sıkıca sarıldı.

"Hatırladın!"heyecanlı sesinden çok duyduğum ince tını gülmemi sağladı.Gülüşüme kahkaha atarken yüzümün bulduğu her kısmına öpücüklerini kondurup kıkırdıyordu.Onu kucaklarken burnumu boynuna sokup derin bir nefes aldım.

Ne kadar da çok özlemiştim onu.

"Artık hep beraberiz değil mi?"benden hafifçe uzaklaşsa da burnumun dibindeki küçük yüzüne ve cümlesinin beşte ikisini Türkçe ifade etmesine gülümsedim.Başımı aşağı-yukarı onaylarcasına hafifçe sallayınca dişlerini gösterecek şekilde gülüp boynuma sokuldu.

Dün gece Emily'le uyuyan Gia'yı kendi odama almıştım.Onun sıcaklığı bana iyi gelmiş Dante'nin oluşturduğu öfke ve incinmişliği bastırmıştı.

Ona çok kızgındım.

Bana yalan söylemişti!

Neyse ki kendime gelmiştim ve yanımda olduğu zaman boyunca neden 'insanlar hata yapar'adlı konuşmalarını daha iyi anlamıştım.Tabi ki de insanlar hata yapardı.Kimse dört dörtlük değildi.Ama sorun 'güven'olayıydı.Bir kere kaybedildi mi ikincisi zor kazanılırdı.Salak değildim.Fotoğrafların ve videonun gerçek olduğunu biliyordum.Boğazımdaki yumruyla incelemiştim.Daha o zaman bile mantıklı davranmış ve Dante'ye karşı tavır almamaya çalışmıştım.

Hıh!Kendi ellerimle analiz ettiğim görüntülerin gerçek olduğunu görünce ise bedenime yayılan acı dalgası beni hazırlıksız yakalamış sessiz hıçkırıklarla bilincimi kaybetmemeye çalışmıştım.Beni kahreden tam olarak neydi hala emin değildim.

Sadece...sadece sevdiğin adamı öyle görmek yeterince zorken yalan söylediğini anlamak aklını karıştırıp kalbini acımadan bıçakla canlı canlı doğrar gibiydi.Eskilere katlanmak yeterince ağırken onları görmek nefes almanı zorlaştırıyordu.

Duygusal olarak.

Mantıken bakarsak ki bu mantığı komada kaldığım dört ay sonra bulduğumu düşünürsek o kaltak sadece kullanılmıştı.

Midemi bulandırsa da bunu atlatabilirdim.

Öfkemin temeli hayal kırıklığıydı.'yalan'dı.Bunun sebep olduğu güven eksikliğiydi.

Derin bir nefes verip Gia'yı kendimden uzaklaştırdım.Amcası beni hiç yalnız bırakmayıp uyanmamı dört gözle beklese hatta hafızamda oluşan travmadan dolayı kötü anlar geçirse de daha dünmüş gibi hissettiğim hayal kırıklığımı ona ödetecektim.

"Aşağıya inelim mi?" basit kelimelerle ve elimle göstererek onunla Türkçe konuştum. Alışmalıydı. Uzun süredir buradaydı ve ben ona çok öncesinden ders veriyordum.Eminim bu derslere devam edilmişti.Bunun boşa gitmemesi gerekirdi değil mi?

"Tamam"tatlı bir gülümsemeyle beni onaylayınca yanağına sulu bir öpücük bıraktım.Yataktan inmesine yardımcı olup elini tuttum.Üzerimizde zaten eşofmanlar vardı.Yatmadan önce annemin hazırlayıp babamın koyduğunu düşündüğüm valizi karıştırmıştım.