TEHLİKELİ GÜZEL(tamamlandı)

Final 2.kısım

Son bölüm arkadaşlar.Umarım bu zamana kadar beğendiğiniz bir hikaye olmuştur.Tehlikeli Güzel 2014 yılında yazdığım bir kitap değil sadece...benim için yıllar geçse de asla unutamayacağım bir deneyim olmuştur. Tabi isteğim kitabımın somut olarak ellerimde olması ve güçlü kadınların olduğu mesajını yaydıkça yaymaktır.Ama kısmet...şuan bulunduğu konum bana göre hak ettiğinin çok altında ama bu da sizlerin tercihi benim yapabileceğim bir şey yok.Oy veren ve kitap olarak okumak isteyen sizlersiniz.Sizlerin isteğine karşılık buna yol açan da yayın evleri.

Bu zaman kadar beni destekleyen herkese çok çok teşekkür ederim.Her birinizi çok seviyorum <3<3<3 Kendinize iyi bakın.Sağlıkla kalın ve rica ediyorum değerinizin farkında insanlar olun.Hak etmeyene değer vermeyin!Çünkü bu Dünya da en değerli şey sizlersiniz...

Sakinleşmek istiyordum.Tabi her şeyden önce nefes almam ve ayakta hazırola geçmiş tüm hücrelerimin yatışması gerekiyordu.Bu yüzden acilen tatlı ihtiyacımı karşılamalıydım.

Çalan telefona kısa bir bakış atıp kapatmadığım için kendime küfür ettim.Sim kartı çıkarıp masaya sertçe koyarken karnımda hissettiğim tekmeyle ettiğim küfrü duyan minik mercimeğimin de duyduğunu anlamıştım.Son ayda olmasına rağmen fazla şiş olmayan karnıma şefkatle baktım.Ellerim refleks olarak göbeğimi okşarken amacım gerilmeyi önlemek olsada ağzımdan çıkan isyan cümleleri sakin olmak istemediğimi vurguluyordu.

"Ama ben haklıyım annecim sende görmedin mi?"bian düşünüp devam ettim"Yani benim gözümden gördün en azından!Ben kırk yılın başı insanları kandırmışım beyefendiyi ziyaret ediyorum gördüğüm manzaraya bak!Pislik herif!Domuz ne ola-"

"Beril abla" Uğurun karşıma geçmiş bana gülümseyen suratıyla bakışlarım göbeğimden ona döndü.

"Nasılsın bakalım yakışıklı?"ruh halim anında değişip aydınlanırken elindeki kalemi dişleyip bana tatlı gülüşünden attı.

"İyiyim.Sen nasılsın?Mercimek yormuyor mu seni?Hem yasak değil miydi sana dışarı çıkmak?Üşütmesen bari."son sözcüklerini dışarda yağan yağmurun ıslattığı camlara bakarak söylemiş yüz ifademi görmemişti.

Görseydi sadece 'nasılsın'sorusunda kalırdı.

Eh ama yani nefes almadan birbiri ardına bu kadar soru da neydi?

Hıh!Kesin bununda sorumlusu o ela gözleri çıkmayasıca boyu posu kesilmeyecesi pislik herifti!Sinirle gözlerimi uğura diktim.

"Aaaa!Ama....bir sen eksik kalmıştın hesap vermediğim!"çıkışıma sadece göz devirip homurdandı.

"Dante bey bana özellikle tembih etti abla.Valla kusura bakma ama kocan cidden korkunç."yüzünü buruşturmasına ve sözlerine istemsizce sırıttım.

"Kimseye bir şey söyleme lütfen Uğur.Sadece tatlı birşeyler getir."sesimin yorgun çıkmasını engelleyememiştim.Bu yüzden telaşlanan çocuğa 'iyiyim'dercesine gülümsedim.

"Sadece sakinleşmem lazım."diye mırıldandım.Hissettiğim hareketlenmeyle ise kısık sesle güldüm."Yani sakinleşmemiz."

"Pekala...ama eğer bir sorun olursa hemen beni çağır tamam mı?Ben sana hafif bir şeyler getireyim."konuşurken yüzü tereddüt içindeydi.Bu yüzden genelde yaptığım şeyi yapıp çemkirdim.

"Aaaaa!Büyümüşte küçülmüş beyefendiye bak sen!Hem ne hafifi ya!Donat şu masayı pastalarla,kurabiyelerle ne bileyim her çeşit tatlıyı getir işte!"sonlara doğru cırtlak çıkan sesime kulaklarını tuttu ve buruşan yüzüyle sitemle'hey Allahım!'diyerek kaçarken keyifsiz olmama rağmen sevimlice gülümsedim arkasından.