Can you keep a Secret? ~ L.S

Part 1.

Harry's Pov.

Het was een zonnige woensdagmorgen, iet wat nerveus slofte ik verder en langzamerhand kwam het grote stadion in beeld. Mijn eerste werkdag achter de bar, niet dat ik speciaal gekozen had voor deze baan, maar Bruce, de man waarbij ik in huis woon, heeft me deze baan aangeboden.

Ik zal mezelf even voorstellen, mijn naam is Harry Styles, ik ben 19 jaar oud en woon in Engeland, en zoals ik net al zei woon ik samen met een man genaamd Bruce. Bruce is ongeveer 45, denk ik. Ik heb hem nooit echt naar zijn leeftijd gevraagd, we leerden elkaar kennen op straat. De plek waar ik al bijna 4 jaar rond zwierf of misschien al wel langer, ik durfde de jaren niet meer te tellen, mijn ouders overleden toen ik jong was en omdat ik alleen een akelige tante had om bij te gaan wonen rende ik weg. Niet echt verstandig zou je zeggen maar ach, ik was rond de 14, ik was naïef, dacht niet na en voordat ik het echt doorhad was het al te laat. Ik 'woonde' vlak naast een bakkerij met hele aardige mensen, in ruil voor het schoonmaken daar kreeg ik de overgebleven stukjes brood. Totdat de bakkerij sloot. Er kwam een kleding winkel met mensen die echt geen zwervers naast hun deur tolereerden , dat was voor mij het begin van het einde. Verder kon ik nergens eten krijgen dus ik besloot de hoop op te geven. Totdat ik op een dag uitgehongerd tegen de muur zakte en Bruce me vond. Ik heb nog nooit zoveel geluk gehad, Bruce nam me in zijn huis en verzorgde me een heel jaar, in die tijd dat we samen waren leerden we elkaar goed kennen en werden we eigenlijk een soort van beste vrienden, ik ben hem als een vaderfiguur gaan zien nadat hij de belofte gedaan had, dat hij me nooit meer alleen zou laten. En totdat mijn laatste dag is aangebroken hou ik hem aan die belofte.

Bijna was het stadion in zicht, ik zag een groepje mensen bovenaan de grote trap staan, 'waarschijnlijk de voetbal club' mompelde ik, doelend op de rood met witte Manchester City shirtjes. Ik voelde de brok in mijn keel en de nervositeit in mijn buik steeds zwaarder worden en steeds langzamer zette ik een stap verder de trap op. Uiteindelijk bovenaan aangekomen keek ik verbaasd om me heen, man wat was dit groot! Ik had nog nooit eerder een stadion van zo dichtbij gezien "ben je verdwaald jochie?" een grote gestalte kwam op me aflopen en keek me met een minachtende lach aan "ik.. ehm ik... ik zoek de kantine van het stadion" mompelde ik zacht terug "de kantine van het stadion? Dit is geen plek voor losers! Rot op!" vernederd sloeg ik mijn ogen neer en bleef naar mijn voeten staren die opeens heel interessant bleken te zijn "ik.. ik kom hier werken" fluisterde ik zacht, even was het stil maar toen klonk er een hard bulderende lach "jij bent niet goed bij je hoofd!" bulderede de lach weer en minachtend spuugde de jongen vlak voor mijn voeten. "John! Laat die jongen met rust!" een iet wat kleinere jongen verliet het groepje spelers en kwam onze kant oplopen, hij droeg een band om zijn arm wat aangaf dat hij de aanvoerder van het team was "deze jongen is niet goed Lou! Hij denkt dat hij hier zomaar binnen kan komen en werken" lachte die jongen die blijkbaar John heet weer. De andere jongen richtte zich tot mij en keek me onderzoekend aan "jij bent Bruce z'n jongen of niet?" ik knikte en hief mijn hoofd iets op die nog steeds naar de grond gericht was, de jongen glimlachte en kwam naast me staan, hij legde zijn hand op mijn schouders en wees richting een grote ingang "ga daar naar links en die zie je met grote letters 'Kantine' op een witte deur staan" ik knikte dankbaar, trok mijn donkerblauwe vest iets recht en vervolgde snel mijn weg richting de kantine. Achter hoorde ik hoe de jongen, die volgens mij Lou heette, John bestrafte en hem beviel om 20 rondjes extra te rennen straks. Ik gniffelde zacht en opende de grote kantine deur.

---

I Hope so you guys like it ^^