Can you keep a Secret? ~ L.S

Part 13.

Harry's Pov.

"What the fuck..." stomverbaasd liep ik die avond terug naar huis.

Met een klap sloot de deur achter me en Bruce keek verschrik van zijn krant op "Sorry dat ik laat ben" mompelde ik, Bruce stond op en kwam tegenover me staan "Harry, je bent 19, ik vind het echt niet erg dat je een keer om één uur thuis komt, maar vertel, waarom was je zo laat, een stadion schoonmaken duurt toch niet zo lang?" "Ik eh.. we waren op de helft met het stadion schoonmaken alleen toen kreeg ik honger en bestelde Lou pizza en eh... toen moesten we daarna nog weer schoonmaken" ik zuchtte even, zal ik Bruce vertellen over net? Nee, toch maar niet "Lou?" Bruce keek me glimlachend aan "Ja, iedereen noemt hem Lou dus ik ook maar" probeerde ik zo zelfverzekerd te klinken "Geweldig" begon Bruce te grinniken "Was John nog zo vriendelijk om te helpen?" van schrik liet ik de beker water die ik net had ingeschonken uit mijn handen vallen "Ver... vergeten!" riep ik uit "Wat zal de coach zeggen? Wat zal John zeggen? Shit!" paniekerig begon ik aan mijn haren te trekken en keek Bruce verschrikt aan "Rustig aan jongen! Het is niet erg! Ik regel het morgen wel met de coach, ga nu maar slapen, morgen heb je je laatste werkdag, of je moet weekend diensten willen draaien?" speels keek Bruce me aan, ik schudde mijn hoofd en slofte de trap op naar boven waar ik voor de spiegel ging staan, mijn hand schoof langzaam richting mijn wang, het tintelde gewoon nog.. Louis kuste me, ik voelde me vreemd, alsof er iets niet klopte... Ik weet dat ik voor hem begon te vallen maar dit is zo snel, vind hij mij leuk? Meer dan leuk? Of is dit gewoon zijn manier van vriendschap tonen? Teveel vragen raasden door mijn hoofd en gefrustreerd sloeg ik met mijn handen op de wasbak "Wat moet ik doen?" fluisterde ik zacht. Toch moest ik toegeven dat ik me vanbinnen toch wel aardig vrolijk voelde, het was meer één grote brei van gemengde gevoelens..

'Ting' het bekende geluid van mijn telefoon deed me opschrikken, ik haalde het toestel uit mijn achterzak waarna ik naar mijn slaapkamer liep

"Sorry voor vanavond, ik wou je niet afschrikken, Louis"

Verbaasd keek ik naar mijn telefoon

"Hoe kom je aan mijn nummer?"

Was mijn enige reactie, ik wou wel reageren op wat hij zei maar wist simpelweg niet hoe...

"Stiekem in mijn telefoon gezet..."

Reageerde hij weer, even dacht ik na voor een goed antwoord, ik haalde diep adem en verstuurde het toch maar

"Waarom gaf je me die kus?"

Al snel kreeg ik een antwoord terug

"Haha, weet ik niet, het ging vanzelf.. maar hé, het betekende niets dus ook niks om je zorgen over te maken ;)"

Ik zuchtte en een deel van me voelde zich teleurgesteld, een ander deel opgelucht. Dit gaat veel tijd nodig hebben...