Can you keep a Secret? ~ L.S

Part 11.

Harry's Pov.

"helloo tortelduifjes" werd er opeens van achter ons geroepen en Olly kwam vrolijk achter ons zitten "gast! Hou op" lachte Louis en gaf Olly een duwtje naar achteren die bijna zijn evenwicht verloor, hij greep zich wanhopig aan ons allebei vast en ja hoor... daar gingen we, Olly belande onderop met daarboven ik en bovenop me Louis "Lou, haal je ass uit mijn gezicht" murmelde ik terwijl ik hem weg probeerde te duwden "waarom? Ik zit wel lekker" antwoorde hij nonchalant "oke laat ik het zo zeggen, GA ALLEBEI VAN ME AF" riep Olly hard waardoor Louis en ik allebei van hem afrolden en weer lachend bovenop elkaar belanden, pas toen we uitgelachen waren en we merkten dat onze gezichten nog maar 3 centimeter van elkaar verwijderd waren rolden we snel van elkaar af, ik kuchte even en klopte mijn broek af, Louis deed hetzelfde en een beetje ongemakkelijk liepen we terug naar Liam, Niall en Olly "nou jongens, het was gezellig maar kijk eens naar de tijd, morgen moeten we hier gewoon weer op tijd zijn" zuchtte Liam, ik keek hem vreemd aan en pakte mijn telefoon om naar de tijd te kijken "wat? Half 1?" riep ik uit, snel trok ik mijn uitgetrokken vest aan "Bruce vermoord me!" riep ik waardoor de andere jongens zacht begonnen te grinniken "tot morgen!" riep ik snel en ging er in een sprintje vandoor.

"Wacht! Harry!" een bekende stem rende me hijgend achterna "je... je telefoon!" ik stopte en daar kwam Louis hijgend aanlopen "kom op Tomlinson, een speler als jij zou toch een betere conditie moeten hebben" grapte ik, wat me een sarcastische blik van Louis opleverde "dan hou ik je telefoon toch lekker" zei hij en hield hem achter zijn rug "waag het eens" mompelde ik en sprong op Louis' rug, uiteindelijk kreeg ik mijn telefoon te pakken en liet Louis los "dankje" zei ik nu ook op sarcastische toon en bleef even stil voor hem staan "Bedankt voor vanavond Lou, het was echt gezellig" Louis glimlachte en keek me toen raar aan "je noemde me Lou" gniffelde hij zacht "Ja.. ik moest toch met iets komen" antwoorde ik en frummelde wat aan mijn shirt, ik voelde Louis' blik nog steeds op me branden en keek hem vragend aan. Twijfelend zette hij een stapje vooruit en nog één en nog één totdat hij vlak voor mijn neus stond, hij ging voorzichtig op zijn tenen staan en plantte een vlinderzacht kusje op mijn wangen "Ik zou jou moeten bedanken voor vanavond" fluisterde hij zacht waarna hij weer afstand nam, de capuchon van zijn vest over zijn hoofd trok en mij verbaasd achterliet. Wat was dat?