YAĞMURDAN..
Koca bir hafta geride kalmıştı.Günlerden pazartesiydi.Hepimiz çok mutsuzduk.Ama bu mutsuzluğu çevremizden gizlemeyi başarıyorduk.
Çok güzel oynuyorduk hayata karşı rollerimizi.Okulun her yerinde sürekli Savaş ve arkadaşlarıyla karşılaşır olmuştuk.Sınıflarımız da karşılıklıydı.Bu durum hiç hoşumuza gitmiyordu.Hele Savaşın bakışları...Gözünü dikip sürekli bizi izliyordu.
Buna rağmen sürekli kantinde oturuyor, bahçeye çıkıyorduk,okulun etrafını turluyorduk.Sürekli sınıfta duran tiplerden değildik ,olamazdık da .Kimsenin hayatımızı etkilemesine izin vermiyorduk.
Fazla göz önündeydik belki ve bu durum bazılarını hoşnut etmiyordu. Nefretle bakan gözler yakalıyorduk.Sahiplerini hiç tanımadığımız gözler.Adlarını bilmediğimiz gözler.Ama bunun nedenini de hiç bilmiyorduk.Dışardan itici görünebilirdik ama bu çok fazlaydı.Aramıza kimseyi almak istemiyorduk.Biz bize yetiyorduk.Liseye başladığımızdan beri arkadaştık.Ama ne olursa olsun kimseye aldırış etmiyorduk.Bu bizim hayatımızdı.
Okul çıkışında Murat'ı gördüm ve hizasında yürümek için hızlandım.Murat'ın yanında arkadaşları da vardı.Murat en başta, ortada arkadaşları,en kenarda da ben.Çok heyecanlandım birden.
Hiç bakmamaya çalıştım ama dayanamadım bir kerelikten n'olur ki deyip tek bir kez başımı döndüm ,olan oldu . Muratla göz göze geldim.Çok utandım,yanaklarım kıpkırmızı oldu.Birden yüzü ateş bastı.Başımı hemen çevirdim.
Ben başımı çevirmesem Murat'ın başını çevirmeye hiç niyeti yoktu.Uzun uzun bakışacaktık.Rezil oldum dedim içimden.Adımları hızlandırdım ve durağa giden kaldırımdan hızlı hızlı yürümeye devam ettim.Aşkımdan utanıyordum.
Oysa aşk utanılması gereken bir şey değildi.
Sonunda durağa varmıştım.Durakta Sedat ve Yağız da vardı.Durakla okulun arası bayağı olmasına rağmen okuldakiler de oluyordu.
Sedat bu sefer benimle aynı otobüse bindi.Buna çok şaşırdım.Otobüste boş koltuk yoktu.Bir köşeye gittim.Ardından Sedatta tam benim yanına geldi .
Sedat bayağı bayağı beni izliyordu .Bu durumdan rahatsız oldum.İrem'i gördüm o an.İrem ilkokul arkadaşımdı ,hala aynı okuldaydık.O an onu gördüğüme şükrettim.Görür görmez hemen yanına giderek "naber, nasılsın İrem"dedim.
İrem"iyidir,sen nasılsın..."diyerek cevapladı .Daha sonra sınavlardan konuşmaya başladık.
Sedat'ın her şeyi pür dikkat dinlediğinden emindim.İyide bunu neden yapıyordu ki?...Anlam verememiştim eve gidince de hemen kızlara anlattım.Onlarda benim kadar duruma şaşırdılar
Ertesi gün okulda buluştuğumuzda yine Savaşla karşılaştık.Savaş yine o pis bakışını attı.Artık iğrenir olmuştuk.
Derste kapının arkasında birinin ayağını görmüştü Ceren "Kızlar bakın şuna,biri bizi mi izliyor ? kapının görüş yönünde oturan tek biziz.
''evet bende görüyorum ama paranoyak olmuş olabilir miyiz?". Şu sıralar şizofren olduğumuzu bile defalarca soruyorduk kendimize.Tek avutma yöntemimizse üçümüz aynı anda olamazdık.
Elif "abartıyosunuz kızlar kaç gündür ,milletin işi gücü yok sizi mi izliyecek ?"
Selin "iyide peki o kim,niye derse girmiyor üstelik sınav olacağımızdan sınıf tam ".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİLİNMEYEN #Wattys2015
Novela JuvenilSıradan 4 kızın hayatı birden bire değişmişti. Neden olduğunu bu kızlar bile tam olarak bilmiyordu .Akıllarındaki her tür senaryo varsayımdı.Bilemiyorlardı gerçeği ... Her günkü gibiydi o günde,başlarına geleceklerden habersizlerdi . Her zaman gitti...
