Düşman Kardeşler

Beceriksiz

Damla Acar

Yağmur sessiz biriydi. Annemle ve babamla birlikte ettiğimiz sohbetlerde pek bulunmuyordu. Ben annemle her an beraberdim. Yılların acısını çıkarıyorduk. Fakat babamla Yağmur samimi değildi. Soğuk birisi olduğunu onu gördüğüm ilk zamanda anlamıştım.

Bugün babamın tüm ısrarlarına rağmen canım gitmek istemese de onu spora götürmek zorundaydım. Evet, sırf babam istiyor diye günümü bu kız kardeşi bozuntusuyla berbat edecektim. Eşofmanları üzerime geçirdikten sonra saçlarımı topladım. Yağmur'un odasına geldiğimde önce orada olmadığını sandım. Banyodan çıkarken bana kısa bir bakış attı. Saçlarını toplamıştı. Eşofmanını giymişti. Ayakkabılarını bağlarken tekrar bana baktı.

"Hangi spora gideceksin?" dediğimde anca suratıma baktı. Bu hali cidden komikti. Bizim okula yüzde yüz bursla girmişti ama aptalın tekiydi. 

"Karar vermedim. Aslında eskiden okulun voleybol takımındaydım ama uzun süredir oynamıyorum." derken yüzü ciddiydi. Babam içeri girerken "Kızlar hazırlandınız mı?" Sırtımı okşarken ona gülücük attım.

"Evet." dedim.

"Bu arada Pazar günü ne işiniz varsa erteleyin. Anne ve babanızın düğününü kaçırmak istemezsiniz herhalde. Herkese nasip olmaz hem kolay kolay." dediğinde Yağmur samimi olmayan bir gülümsemeyle karşılık verdi.

"Tabi." dediğimde bana da alayla baktı.

Arabaya bindiğimizde annem öne oturduğu için arkaya oturmak zorunda kalmıştık. Yağmur bir pencerede ben bir penceredeyim. 

"Gelinlik provaları için eve gelecekler. Ne zaman boş olduğunda çağırabilirsin." dediğinde Yağmur yine babama baktı. Bu kızın sorunu neydi acaba?

"Gelinliğe gerek yok bence." derken annemin sesi sakin çıkmıştı. 

"Bence kesinlikle gerek var." dediğimde babam başını salladı. Kız kardeş bozuntusu yine tepki vermedi. Kafasını geriye yasladığında kulaklığını taktığını fark ettim. 

"Yağmur kızım, karar verdin mi hangi sporu seçeceğine?" dediğinde Yağmur tepki vermedi. Duymadığına emindim. Annem arkaya bir bakış atarken Yağmur'a dürttü. Hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi kulaklığı çıkarırken "Efendim?" dedi. Babam anlayışla gülümserken ben ve annem aynı tepkiyi vermemişti.

Spor salonuna geldiğimizde Sinem abla Yağmur Hanım'ın önüne bir çok seçenek sunmuştu.

"Bu arada Damla gerçekten Tenis ve yüzme de çok başarılı. Özellikle Tenis'te adından sıkça söz ettiriyor." derken bana doğru bakıp göz kırpmıştı. Sinem ablayı severdim. Çok sıcakkanlı bir insandı.

"Yağmur sen daha önce bir spor dalıyla ilgilenmiş miydin?" dediğinde gülümsedi. Yağmur etrafa bakınırken "Eski okulumda voleybol takımındaydım. Ama öyle çok iyi oynamıyorum." dedi. 

"Tamam o zaman önce voleybolda şansımızı deneyelim." 

Voleybol salonuna ilerlerken annem Yağmur'a bir şeyler söyledi. Yağmur'un keyfi yerine gelmiş gibiydi. Sinem ablayla alıştırma yaparlarken babam bana döndü. "Sen istersen alıştırma yapmaya git biraz tatlım. Biz kardeşinle kalalım." dedi.

Tam da istediğim şey bu değildi aslında. Annemin benim yanıma gelmesini ne kadar başarılı olduğumu görmesini istiyordum. Bu duruma sinirim bozulsa da sessiz kaldım.

...

Spor salonundan gelince herkes odasına çekilmişti. Yağmur Hanımın voleybolda ki başarısı gündem konusu olmuştu. Bu kızla yıldızlarımız hiç barışmayacaktı sanırım. Kızlarla mesajlaşırken tanımadığım bir numaranın mesaj attığını gördüm.