Grade 10 Filipino Module

Ang Pamana

"Ang Pamana" ni Jose Corazon de Jesus Isang araw ang ina ko'y nakita kong namamanglaw Naglilinis ng marumi't mga lumang kasangkapan. Sa pilak ng kanyang buhok na hibla ng katandaan Nabakas ko ang maraming taon niyang kahirapan; Nakita ko ang ina ko'y tila bagay nalulumbay At ang sabi "itong piyano sa iyo ko ibibigay, Ang kubyertos nating pilak ay kay Itang maiiwan, Mga silya't aparador kay Tikong nababagay Sa ganyan ko hinahati itong ating munting yaman." Pinilit kong pasayahin ang lungkot ng aking mukha Tinangka kong magpatawa upang siya ay matuwa, Subalit sa aking mata'y may namuong mga luha Naisip ko ang ina ko, ang ina ko na kawawa; Tila kami iiwan na't may yari nang huling nasa At sa halip na magalak sa pamanang mapapala, Sa puso ko ay dumadalaw ang malungkot na gunita Napaiyak akong tila isang kaawa-awang bata Niyakap ko ang ina ko at sa kanya ay winika. "Ang ibig ko sana, Ina'y ikaw aking pasayahin at huwag nang makita pang ika'y nalulungkot mandin, O, Ina ko, ano po ba at naisipang hatiin Ang lahat ng munting yamang maiiwan sa amin? "Wala naman," yaong sagot "baka ako ay tawagin ni Bathala mabuti nang malaman mo ang habilin! Iyang piyano, itong silya't aparador ay alaming Pamana ko na sa iyo, bunsong ginigiliw. "Ngunit Inang" ang sagot ko, "ang lahat ng kasangkapan Ang lahat ng yaman dito ay hindi ko kailangan Ang ibig ko'y ikaw ina, ang ibig ko'y ikaw inang Hinihiling ko sa Diyos na ang pamana ko'y ikaw Aanhin ko iyong piyano kapag ikaw ay namatay At hindi ko matutugtog sa tabi ng iyong hukay? Ililimos ko sa iba ang lahat ng ating yaman Pagka't di ka maaring pantayan ng daigdigan Pagkat, ikaw O Ina ko, ika'y wala pang kapantay."