OYUNBOZAN

2. Bölüm

Okulun kapısından çıkmadan önce arkamdan biri bağırdı "ders saatlerinde kapıları kilitliyorlar" durdum dönüp ona baktım "saol" dedim soğuk bir ifadeyle sonra kantine doğru yola koyuldum kantinde zil çalana kadar bekliycektim sonra çıkıp gidicektim bir grup ucubeyle uğraşamazdım

Arkamda ayak sesleri duyunca o çocuk olduğunu tahmin ettim kantine girince en dipteki bir masaya oturdum hemen ardımdan o çocuk geldi

"ne istiyorsun?"

"Sakin ol el bombası sadece arkadaş.." Sözünü bölüp "ben arkadaş olmak istemiyorum" dedim

"çok yabanisin"

"Sanane"

"Töbe töbe"

"Sadece sana 'saol' dedim diye kendini arkadaşız zannetme"

"İnatçı keçi"

"Git kendine başka arkadaş bul"

"Benimle arkadaş olmazsan benimle arkadaş olana kadar duvara yumruk atarım" dediğinde arkama yaslanıp bekledim

"eyer pes edersen gidersin ama ben yeter diyene kadar sert yumruklar atarsan kabul ederim"

"Tamam" onu kendimden sadece böyle uzaklaştıranilirdim yoksa ona soğuk davranarak yanımda taşıyamazdım sözlerim vardı ve onlara uymalıyım

ismini bilmediğim çocuk ayağa kalkıp duvara sert yumruklar atmaya başladı bense sadece onu izliyordum 4. Yumruğundan sonra pes etti

"Tamam pes"

"Artık gidicekmisin?"

"Malesef gitmek zorundayım" içimden 'şükür' dedim ve zil çaldı koridor kalabalık olmadan hemen dışarıya çıkmaşıydım ismini bilmediğim çocuk yavaş yavaş merdivenleri çıkarken ben koşarak merdivenleri çıktım ve hemen okul kapısına gittim evet açmışlardı koşarak çıktığım okuldan sonra telefonumu elime alip abi mi aradım

"Prenses"

"Bu gün nasılsınız lordum?"

"İyiyim majesteleri 5. Selin"

"ahaha bunu yapmaktan hiç bıkmiycam"

"Belki"

"Nerdesin"

"Sen okuldamısın?"

"Hayır çok bunaldım senin yanına gelmek istiyorum"

"Eminmisin?"

"Evet"

"Bekle orda seni almaya geliyorum"

"Tamam abişş"

"One ya ibiş dermiş gibi"

"Tamam tamam sustum" diyip telefonu kapattım biraz bekledikten sonra önümde abim in arabası durdu kapıyı açıp oturdum

"Nasılsın?" Dediğinde

"İyiyim" edim abimle bişeyler yapmayı seviyordum abi den çok arkadaş gibiydil biz

"Nereye gidiyoruz"

"Bi arkadaşımla buluşacaktım"

"Tahmin ediyim çocuğu hiç tanımıyorsun ve oynadığın şu saçma oyun sayesinde tamıştınız. Değilmi?" Dediğimde bana gözlerini kısarak baktı ve sonra hemen yola geri döndürdü

"Beni çok iyi tanıyorsun" dediğinde keyifle gülümseyip

"Tabiki" dedim

"Ee bakıyorumda giyim tarzını değiştirmişsin"

"Aa evet" dedim ama bu cevap onu tatmin etmemişti

"Neden?"

"Ben büyüme çağındayım fikirlerim değişebilir değilmi" yine bana inanmamıştı yüzünden okunuyordu

"Sen filirlerini kolay kolay değiştirmezsin noldu hadi söyle bana"

"Nerden biliyosun?"

"Küçükken sana barbie bebeği yerine bir oyuncak araba aldırmaya çalışmıştım sonucu bir tekme ve yeni bir barbie bebeği olmuştu" dediğinde kahkaha attım

"Kendin söyledin küçüktüm"

"Ama hala aynısın. 3-4 yaşlarındayken elindeki bir tane bir lira karşılığında sana üç tane beş  kuruş  vericeğimi ve senin daha fazla paran olacağını söylüyordum ve bil bakalım sen ne diyordun 'beni kandıramazsın onlar değersiz annem bana bunu öğretti salak' diyip bir tekme atıyordun" dediğinde sesli şekilde kahkaha attım

"Ahahahaha demekki senin salaklıklarına kanmıyormuşum"

"Şimdi söyle bakalım bunu sana kim yaptı?"

"Kendi bilgilerimle ve özgür irademle bunu yaptığıma yemin ederim sayın yargıç" dedim ona can ı söyleyemezdim yoksa bana güvenmezdi ve abi kardeş ilişkilerimiz gerçekten çok iyi gidiyor"

"Hmm size inanmakla inanmamak arasında kaldım birde avukatınızı dinleyelim"

"Sayın yargiç müvekkilimin suçsuz olduğuna eminim onu boşu boşuna soru yağmuruna tutuyorsunuz" dedim biraz farklı bir kadın sesi çıkararak

"Size inanıyorum avukat hanım dava iptal edilmiştir" dediğinde kahkaha atmaya başladım abimde bana eşlik ediyordu

Nasıl gidiyor arkadaşlar umarım istediğiniz gibi başlamısımdır düşünceleriniz ve yorumlarınız benim için çok değerli lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.