19. Bölüm

30 1 6
                                    

Sınıfa girecekken lavabo ihtiyacım yüzünden yolumu değiştirip lavaboya gitmeye başladım. İçeriye girecekken bir el beni çekip duvara yaslamıştı. Ve ardından da kapıyı kapatmıştı. Karanlığa gözüm alışmaya çalışırken karşımdakinin kim olduğunu anlamaya çalışıyordum. Tam karşımda durmuş ellerini duvara yaslamıştı.

"Bunu neden yaptın?" Diyen ses tonunu hemen tanımıştım. Kaan.

"Bence benimle değil sevgilinle ilgilenmelisin" dediğimde sırıttı.

"Ne o kıskandın mı?" Dediğinde bende sırıttım.

"Hayır. sadece o kızı kötü işlerine bulaştırma yeter. Onun dışında umrumda bile değilsin" suratı asılmıştı.

"Şimdi izin verirsen.." Diyip yanından geçmeye kalkıştığımda elini duvara sertçe vurdu.

"Hayır güzelim beni dinliyceksin." Hoyor gozolom bono donloycokson. Onu duvardan duvara fırlatmak ve artık benimle onun olamayacağını anlatmak istiyordum. Damla yı bırakmasını ve topukları götüne vura vura kaçmasını istiyordum. Sıkılgan bir şekilde

"Tamam ne diyeceksen de"  dedim.

"Bak seninle balo günü dans ederken seni orada bırakmıştım. Ama sebeplerim vardı. Beni tehdit etmişlerdi. Seni orada bırakmazsam seni kaçıracaklarını söylediler." Taşlar yerine oturuyordu.

"Peki bunu neden bana söylemedin?"

"Çünkü tehlikedeydin."

"Peki çıkmaya başladığımızda ilk gün seni başka birini öperken buldum. Ona bahanen nedir?"

"Bahane değil, gerçekten doğruları söylüyorum Selin"

"Uzatma"

"Sen gerçekten çok değişmişsin. Benim tanıdığım Selin sen değilsin. Ama bende tanıdığın Kaan değilim bende kendimi değiştirdim."

"Öylemi. Bak değişmiş olabilirsin ama ben artık sana aşık değilim. Bunu anlamalısın"

"Hayır bu iş burda bitmedi Selin"

"git artık başımdan. Ne kadar kovsamda gitmiyorsun. Sıkıldım diyorum istemiyorum diyorum anlamıyorsun."

Kafasını duvara sürterek kıvılcım çıkartmak istiyordum. Bir insan bu kadar yüzsüz olmaz ki ya 

"Çünkü hala seviyorsun... Seviyorum" bana yaklaşmaya başladığında ne yapacağını anlamıştım. Berk in gelip beni bu sülükten kurtarmasını istiyordum ama kimse gelmemişti.

Hayır bu sefer değil eski güçsüz Selin YOK!

Ona koca bir tokat attığımda sersemlemişti. Fırsatı kullanıp onu ittirdim ve hemen dolaptan çıktım.

Okuldan çıkmak için merdivenlerden aşağıya iniyordum. Bir yandanda ağlıyordum. Okulun çıkışında bir el beni kendine çevirdiğinde. Gözlerim kapalıydı.

"Bırak artık peşimi seni istemiyorum Kaan istemiyorum niye anlamıyorsun." Diye bağırdım.

"Şşt" sesin sahibi beni kendine çekip göğsüne yaslamıştı ve sarılmıştı. Göğsüne güçsüz yumruklar atmaya başlamıştım.

"Senden nefret ediyorum. Neden peşimi bırakmıyorsun!" Kısık sesimle bağırdım. Yada bağırmaya çalıştım.

"Benim.. Berk" şu an Berk e sarılıyordum. Gözlerimi açtığımda ağlamaktan şişmiş ve kıpkırmızı olan gözlerimle gözlerine baktım. Sonra kendimi geri çekmek istedim ama izin vermedi.

"Sınıfa geri dönmelisin Selin"

Hayır bunu istemiyordum. Sınıfa geri dönersem Kaan gün içinde beni yeniden bulabilirdi. Gözlerine bakıp

"Sadece eve gitmek istiyorum... Çok yoruldum." Dedim.

"Ailen seni bu halde görürse merak edebilir. Seni daha çok yanlız bırakmazlar."

"O zaman beni kimsenin bulamayacağı bir yere götür" Berk bana şaşkın bir şekilde bakıyordu. ağzımdan çıkan kelimelere kendimde şaşmıştım. Aslında bunu tam olarak istemiyordum. Yoksa beni bu şekilde daha çok merak ederlerdi. Ama şu anda biraz dinlenmek iyi gelirdi.

"Bundan eminmisin?"

Biraz düşündükten sonra olumlu anlamda kafamı salladım. Sonra Berk bana sarılmayı bırakıp elimi tutarak araba doğru ilerlemeye başladı. Yüzünde anlam veremediğim bir sırıtış vardı. Umarım bu gideceğimiz yerle alakalı değildir.

•••

"Neden sırıtıyorsun" dediğimde Berk bir anda bana döndü.

"Emirle gitmek istemedin. Benimle geldin. Bunu neden yaptın. Sevgilin bir kaç metre öteden bize bakıyordu."

"Nasıl yani Emir bizi gördü mü?"

Olumlu şekilde kafasını salladı.

"Emir ve bütün okul" dediğinde gözlerimi irileştirerek ona baktım. Umrumda değil. Görmesi daha iyi olmuş. Onunla nasıl ayrılacağımı düşünüyordum.

"Peki nereye gidiyoruz?" Dediğimde benden alıntı yaparak

"Bizi kimsenin bulamayacağı bir yere" dediğinde güldüm.

•••

Kocaman villa gibi bir eve geldiğimizde en son konuşmamızın üzerinden 1 saat geçmişti. Sanırım İstanbul dışındaydık. Ve gerçektende burada kimse bizi bulamayacak gibiydi...

Selam canlar. Aranızdan bir arkadaşınız yb isteyince onu kırmayıp yazdım. Artık yeni bölüm sizin merakınıza bağlı. Yorumlardan isterseniz yb yazıcam yoksa belki 4-5 günde bir yazarım. Dediğim gibi yeni bir kitap üzerinde çalışıyorum.

OYUNBOZAN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin