Bir Elveda Hikayesi

Yeter

"Tamam"dedim bi yandan da ağlayarak. "Özür dilerim bida yapmam öyle bişey çok özür dilerim sus artık lütfen.""bide ablasına sus diyo anne kızına üvey kızına bişey söyle cevap yetiştirmesin ondan iki yaş büyügum" daha ondört yaşındayım ne bu bosluktalik hissi. Annemi özledim. Öz annemi. Gözyaşlarım sanki hapisden çıkmış mahkumlar gibi durmuyordu. "Tamam Betül abla bidaha iş yaparken esnemem" evet sorun buydu iş yaparken esnemem. Çok temizlik yaptığım söylenemez hatta genelde yapmam. Çünkü yapsam da laf yiyorum yapmasam da. Betül un suratında bi galibiyet gülümsemesi varken ben Gözyaşlarım a hakim olamıyorum. Hemen odama gittim ve tek tesellim olan yabancı dizilerden The Originals i açtım. Filmi sırf daniel sharman için izliyordum. Leptobumu kucağıma alıp yatağıma uzandım. Kulakliklarimi taktım ve tamamen kopmuş oldum gürültülü ve stresten oluşan dünyadan.

Ilk bölüm olduğu için kısa yazdım olmayan okuyucularım inşallah ileride olacaksınız umarım bidahaki bölüm daha uzun olur öpüldünüz:)