Bir Elveda Hikayesi

acı dolu bir gülümseme

Vee nihayet barışın duygularını öğreneceksiniz çünkü bu bölüm barışın ağzından! !! Multide ibrahim var.

Iki yıl sonra

Barış

Onu unutmaya çalıştığım hergün daha fazla onunla doluyordu kalbim...

Telefonumu elime alıp ibrahim i aradım. Üçüncü Çalışta açtı.
"Alo"

"Teyzemgil yok bize gelsene kafa dağıtırız. "

"Okey."

Her ne kadar tuhaf olsa da ibrahim benim kafamı dağıtıyordu. Tam en iyi arkadaş profili. Mutfağa gittim ve bişeyler hazırladım. Bisküvi ve makarneks. Bide özel karışımım.
Zil çalınca hemen hazırlandıklarımı salona götürüp kapıyı açtım. Ben önden yürüdüm. O da arkamdan geldi. Koltuğa oturup karışımımı içmeye başladım. Hunharca bağırdı.

"Oha abi sen içiyon mu!"

Tabiki de Hayır.

"Ne İçmesi oğlum nane ,limon , adaçayı. Tadı iğrenç ama iyi kafa yapıyo. Hem sağlıklı da."

"Oh be. Ver ordan bi duble."

"Tabiki kardeşim. "

Iyice kafam güzel olduğunda Telefonumu alıp instagram a girdim. Her günün vazgeçilmezi yağmurun instasina girip fotoğraflara bakıyordum. Ve savaşı yanagindan öpüyo olan bir fotoğrafını görmem le telefonu fırlatmam bir oldu. Bekle dedim dimi ben . Bekle. Sadece bekliycekti bu kadar zor mu ya? Kalbimden gelen buz gibi acı tüm vücuduma yayılmaya başladı. Koşarak dışarı çıktım. Hava Kararmak üzereydi. Sahile gidip iskeleden bacaklarımı sarkittim.

Açtı ay gece vakti dokuverdim içimi ona

Sordu ay niye böyle yuruyordum birbasina

Bir bakış arıyordum yüzümün sol yarısında yapışıp kalan unutmadan.

Her gece denizin gelgitleriyle sahile vuran çakıl taşıyım. ..

Gidiyordum. Ankara'ya. Betül sürtüğüne rağmen. Gitmeliydim. Kalktım ve İbrahim i aramaya kalktım. Ve Telefonumu kırdığım aklıma geldi. Eve gittim. Ibrahim beni beklemisti.

"Gidiyorum. "

"Nereye"

"Yarın karnemi sen alırsın."

"Iste o biraz zor."

"Neden? "

"Ben de seninle geliyorum. "

Bugunluk bu kadar. Bidahaki bölüm de barışın ağzından olcak. Iyi okumalar.