Bir Elveda Hikayesi

park

Ya bir hatam yüzünden Özür dilerim yeni öğrendim gizli numaradan mesaj atılmazmış. Onu siz çantasında not buluyor olarak düşünürseniz sevinirim. Keyifli okumalar. Bide hilal in adını Tuğçe olarak değiştirdim. Arkadaşım çok ısrar etti kıramadım.

***

Arkamı dönmemle savaş ın elini tutup koşmam bir oldu. Hayvan kadar bir köpek bizi kovalamaktaydı.

" Savaş " diye bağırdım.

"Ben yanındayken sana birsey olmaz demeyi çok isterdim ama arkana bakmadan koş"

dedi. Daha hızlı koşmaya başladık. Artık bacaklarım tutmuyordu. Bilmediğim bir parka geldik. İkimiz de nefes nefese kalmıştık.

"Sanırım gitti" dedim soluk soluğa. Arkasını döndü ve

"Gitmiş"

dedi . Hala elini tutuyordum. İkimiz de elimize baktık ve aynı anda çektik.
"Şey" diye başladı savaş utanarak.

"Önemli değil elini ben tutmuştum. "

"Oturalım mı Allah aşkına. " dedi.
Banka doğru yürümeye başladım. O da arkamdan geldi. Oturduk. Susamıştım.

" ne maceraydı be" dedi. Tuğçe ne alemde acaba? İkimiz de güldük. Savaş a anlatacaktım. Dışarıdan gözüktüğü gibi mutlu bir hayatımın olmadığını. Çünkü anlatmazsam ölebilirim. Birinin sırrımı bilmesi gerekiyor. Dertleşebileceğim birinin. Ki savaş ta dert ortağı kapasitesini görmüştüm.

"Savaş" dedim. Aynı anda o da

"Yağmur" dedi. Yine aynı anda

"Sen söyle " dedik.

"Bayanlar önden. "

"Pekala. Nasıl anlatacağım bilmiyorum. Muhtemelen inanmayacaksın. Benim Annem ben 7 yaşındayken intihar etti. Yani Meral gerçek annem Betül ve Ahsen de gerçek ablalarım değiller. Ve. Yani mutlu olduğumuz pek söylenemez. Babam annemin kırkı çıkmadan parası için iki kızı olan Meral le evlendi. Fiziksel değil de ruhsal olarak işkence görüyorum. Bunu sana anlatmam gerekti çünkü anlatmazsam ölebilirim."

"Ne desem bilemedim ki. Gerçekten. Annene üzüldüm. Berbat bir şey olmalı. "

"evet berbat. İntihar ettiği aklıma geldikçe ondan nefret ediyorum mahvoluyorum ama yatmadan önce saçımı okşayışı geliyor aklıma onu ne kadar özlediğimi kimse anlayamaz. Yani en azından böyle bir üvey ailede yaşadığım sürece. "

gözümden akan yaşlara engel olamıyordum. Savaş eliyle yanağımı sildi.

"Hey hey ağlamak yok."

Dedi ve saçlarımın arasına bir öpücük kondurdu.

"sen çok iyi birisin savaş. "Belli belirsiz gülümsedi.

"Susadın mı? "

"Hemde nasıl"

"Şurada bir büfe var su alıp geliyim sen burada bekle. "

Kafa salladım. Telefonum çaldı. Ah Tuğçe tabiki.

"Hı"

"Ultra kibar arkadaşımı aradım sadece . Napiyon kııs?"

"Kapıda kaldım. Savaş la. Sonra köpek kovaladı. Taa bi parka kadar geldik. "

"Hı. Savaşla mi?"

"Evet noldu?"

"Yok ya bişey" arkadan bir elin ağzıma bastırmasıyla telefonu düşürdüm.

Aslında devamını yazacaktım ama sezon finali gibi oldu. Birakiyim dedim. Telefonum bozulduğu için yazamıyorum Üzgünüm. Bazen kendine geliyor. Bende yazmaya çalışıyorum elimden geldiğince. Oy verin lütfen. Büyüsün ailemiz sizi seviyorum. FOREVER AND ALWAYS :)))) (az önce The originals izledim sjhjs)