Kerem'in Aslı || Berna Aslıhan [İlle de Aşk#1]

Et Artık Şu Teklifi Be Adam!

Kerem
"Neyi bekliyorsun? Çıksana dışarı!"

Mutfaktan arka bahçeye açılan kapıya doğru arkamdan ittirirken dayımın sesi duyuldu. Bir yandan zile basıyor diğer yandan da Aslı'ya sesleniyordu.

"Aslı? Kızım neredesin?"

Aslı, kısa bir süre arkasına baktıktan sonra tekrar bana döndü.

"Git hadi!"

Kapıdan çıkmak üzereyken kenardaki pervazlara tutunup üzerine doğru eğildim.

"Son bir defa öpseydim bari."

Dudaklarını hızla dudaklarıma değdirdikten sonra var gücüyle beni ittirip kapıyı kapattı.

Ulan kaldık mı kedi yavrusu gibi kapının önünde?

Hayır abicim ben anlamıyorum! Bu kızın üzerinde sensor falan mı var acaba? Yok yani ne zaman dokunmaya kalksam dayım bulunduğumuz ortamda bitiveriyor.

Ama dur sen! Biz bir evlenelim yemin ediyorum bir hafta ne evden çıkacağım ne de eve birini sokacağım!

Yuh! Abartmadın mı?

Sen hiç konuşma! Bu ara başıma ne gelse senin yüzünden geliyor.

Hayda! Ben ne yaptım yahu?

Hep sen dürtüklüyorsun beni. Olur olmadık yerde yırtık dondan çıkar gibi çıkıyorsun. Sonra ben ne olduğunu anlayamadan kendimi Aslı'nın üzerinde buluyorum.

Ha yani bu senin libidonun suçu değil benim suçum öyle mi?

Onu da sen azdırıyorsundur.

Ya evet! Kanı da kalbinden aşağı ben pompalıyorum zaten!

Hâlâ bahçenin ortasında dikeldiğimi fark edince ellerimi sinirle iki yana açtım.

Ayağımda ayakkabı yok. Üstümde gömlek yok. Böyle de girilmez ki eve. Gerçi ben girmesine girerim de annem beni böyle görürse kırk yıl ne Aslı ne de ben dilinden kurtulamayız.

Of!

"Kerem!"

Fısıltıyla karışık ismimi duyduğumda ilk önce etrafıma bakındım.

"Yukarı baksana!"

"Aslı?"

Başımı yukarı kaldırdığım an elindekileri üzerime bıraktı.

Ceketim bir yana gömleğim diğer yana uçarken ayakkabılarım kafama düştü.

"Tam isabet sevgilim. Ama ayakkabı az gelir. Arkanda daha ağır bir şey varsa onu at da kafam yarılsın. Böyle yaramazsın kafamı."

"Özür dilerim. Hadi git artık. Babam seni yarı çıplak görürse yemin ederim öldürür ikimizi de."

"Tamam tamam, gidiyorum."

Aslı'nın attıklarını hızla üzerime geçirdim. Son olarak ayakkabılarımı da giydikten sonra dayıma yakalanmamaya çalışarak bahçeden çıkmak üzereydim ki...

"Kerem?"

Aslı'ya değil bana taktırdı bence sensoru.

Kendi etrafımda yarım tur dönüp sesin geldiği yöne baktım.

"Dayı?"

"Oğlum hayırdır inşallah? Ne arıyorsun bahçede?"

Gözlerim istem dışı Aslı'nın penceresine gittiğinde hâlâ orada olduğunu gördüm.