Kerem'in Aslı || Berna Aslıhan [İlle de Aşk#1]

Her tonun ayrı güzel

Aslı

İstanbul'a geleli neredeyse iki gün olmuştu, ancak ben yola çıktığımızdan beri dedemin söylediği şeyleri düşünüyordum.

"Bu sarı oğlana da dikkat et. Gözü göz değil bunun."

"Anladın işte, uzatma. Farklı bakıyor sana."

Belki de onun önünde evli gibi davrandığımız için yanlış yorumlamıştı.

Olamaz mı?

Peki, ya Ceren'in söyledikleri ya da Kerem'in otelde kaldığımız gece neredeyse beni öpecek olması?

İki gündür Kerem babaannesinde olduğu için hiç görüşmemiştik. İçimdeki boşluğun anlamı neydi? Senelerce ondan uzak olduğumda bile böylesine boşluk hissetmemiştim.

Sevinmeyin hemen. Fikrimin değiştiği falan yok. Sadece Kerem'e fazla maruz kaldım o kadar. Aramızda bir çekim var. Bunu inkâr ettiğim yok ancak abartmayalım rica ediyorum.

"Aslı! Uyandın mı kızım?"

Annemin sesini duyunca bıkkın bir ifadeyle gözlerimi devirdim.

Uyudun mu diye bir sorsana.

Üzerimdeki örtüyü ayağımla ittirip yataktan kalktım. "Uyandım anneciğim."

Annem odaya girince gözlerimin altındaki mor halkaları fark etmesi birkaç saniyesini almıştı.

"Kızım sen iyi misin?"

"İyiyim, neden sordun?"

Böyle durumlarda anlamazdan gelmek en iyisiydi.

"Gözlerinin altı mosmor. Uyumamış gibisin."

Aynadaki aksime bakıp gözaltlarıma dokundum. "Gece pek rahat uyuyamadım. Ondandır."

İnanmasa da bu uykusuzluğumu büyük ihtimalle aşk acısı çekiyor oluşuma verdi. Elbette öyle bir şey yoktu ancak annemin böyle düşünmesi işime gelmişti.

"Dediğin gibi olsun. Teyzenler birazdan burada olur. Hazırlan sen de..."

Annem odadan çıktıktan sonra büyük bir heyecanla lavaboya koştum. Önce duş aldım sonra gözlerimin altındaki morluğu halletmek için kapatıcıyı bitirmek istercesine makyaj süngerimle uyguladım. Aslında işimin tam olarak burada bitmesi gerekiyordu. Sonra ne hikmetse kendimi elbise seçmeye çalışırken buldum.

Giysene eline ilk geçeni ama olmaz değil mi? İllâ şüpheye mahal vereceksin için rahat etmiyor yoksa.

Son olarak kendimi yine aynanın karşısında saçlarımı nasıl yapacağımı düşünürken yakalayınca elimdekileri hızla makyaj masasına bıraktım.

"Kendine gel Aslı. Neyin peşindesin?"

Hadi hayırlı olsun! Kendi kendimi azarlamaya da başladım. Bu işin sonu kötü demedi demeyin.

Kısa bir süre sonra aynanın önüne bıraktığım maşayla göz göze geldim. "Ne münasebet ayol! Kendim için hazırlanıyorum ben."

Evet, kendimi buna inandırdım kurcalamayın orasını. Maşayı tekrar elime alıp saçlarımı yaptıktan sonra hiçbir şey düşünmemeye çalışarak odayı terk edip mutfağa doğru ilerledim.

Babaannemin meşhur pişisinin kokusu tüm evi sarmıştı. Açlıktan karnım guruldayarak mutfağa girdim.

"Döktürmüşsün yine." dedim kenardaki tepsiden bir pişi alarak.

Babaannem beni görünce sevecen bir ifadeyle yanıma ulaşıp yanağıma bir öpücük bıraktı.

"Kuzum, günaydın!"