Kerem'in Aslı || Berna Aslıhan [İlle de Aşk#1]

Aşk ne güzel şey değil mi?

Kerem
Aslı kollarımın arasında yaprak misali titrerken onu yavaşça kendimden uzaklaştırdım. Ancak bu uzaklaşmalar artık yetmişti bana.

Kararlı bir ifadeyle sıfıra basıp bekledim. Aslı nefesini kontrol edip kendine gelmeye çalışırken planımı bir kez daha aklımdan geçirdim. Aslında taktik yaptığım falan da yoktu. Allah ne verdiyse dayımın karşısına çıkıp onu ne kadar çok sevdiğimi söyleyecektim.

Dayını mı?

Evet, tercihlerimi değiştirdim. Eylül teyzeden ayrılıp bana gelmesini söyleyeceğim.

Bir insanın iç sesi ne kadar saçmalayabilirse bazen bu it onun iki katı saçmalayabiliyor.

Asansörün zemin kata ulaştığını bildiren sesi duyduğumda Aslı'nın elini tutup dışarı çıktım. Valenin arabayı getirmesini beklerken bir kez daha ona baktım. "Anladın beni değil mi? Bir daha asla böyle oyunlar oynama."

Başını olumlu yönde salladı. "Sen de beni kızdırma. Yasemin'le samimi olma."

Saçlarına naif bir öpücük bıraktım. "Tamam. Şimdi gidip babanla konuşacağız."

Masum bir ifadeyle yüzüme baktı. "Ne konuşacağız Allah korusun?"

"Ülkenin ekonomisini."

Rahatlamış gibi görünüyordu. "He, tamam. Onu konuşabiliriz."

"Aslı, delirtme beni yavrum. Tabii ki ilişkimizi konuşacağız."

"Asla olmaz!"

Arabanın gelmiş olmasını fırsat bilerek elini elimden kurtarıp kaldırımdan indi. Tam kapıyı açtığı sırada bileğinden yakalayıp nazikçe kendime çektim. "Benimle evlenmek istiyor musun?"

Bu kez sinirle baktı gözlerime. "O soru öyle mi sorulur? Allah'ın dangozu!"

Bileğini kurtarmaya çalışsa da bırakmadım. "Teklif yapmıyorum. Niyetini soruyorum. Ona göre davranacağım."

Gözleri yine birbirini kovalarken bana kızsa mı kabul mü etse kararsız kaldığını anlayabiliyordum.

"Merak etme. Sana çok romantik bir teklifle geleceğim. Sadece cevap ver. Ömür boyu yanımda olmak istiyor musun?"

"Evet," derken başını olumlu yönde salladı.

"Tamam o zaman. Gidip konuşacağız babanla."

İtiraz edecek gibi olsa da onu dinlemedim. Arabaya binmesini sağlayıp şoför koltuğuna yerleştikten sonra hızla eve doğru yola koyuldum. Tüm yol boyunca beni vazgeçirmeye çalışsa da çabaları sonuç vermemişti.

Arabayı sitenin önüne park edip içeri doğru yürümeye başladım. Aslı peşimden koşarken durumumuz elbette Tahsin abinin radarına takılmıştı.

"Hayırlı akşamlar gençler. Niye tepişiyorsunuz?"

Aslı, hızla elimi bıraktı. "Yok abi tepişme falan. İş yemeğinden geliyoruz da müşteriyle ilgili konuşuyorduk."

Nasıl anında bahane uydurabiliyor? Bunun bir yetenek olduğunu kabul edip önünde saygıyla eğilmem gerekiyor sanırım.

Tahsin abiyle konuşarak vakit harcamak yerine eve doğru ilerledim. Tabii Aslı da peşime düşmüştü. Kapıyı çalana kadar vazgeçirme çabalarına hız kesmeden devam etti.

"Nefesini boşuna tüketme. Kararım kesin."

Zile basmak üzereyken elimi yakalayıp engellemeye çalıştı. "Babamın karşısına geçip pat diye birlikteyiz diyemeyiz."