Kerem'in Aslı || Berna Aslıhan [İlle de Aşk#1]

Çok Geç Olmadan

Aslı
Nefes alamıyorum. Neden?

Hadi bana bir şey söyleyin. Öyle bir şey söyleyin ki kalbimi yakıp kavuran bu acı geçsin.

Söylesenize!

Omuzumdaki eli hissedince başımı hızla yukarı kaldırdım.

"Aslı abla, iyi misin?"

Gelenin Ceren olduğunu görünce bir kez daha hayal kırıklığıyla başımı önüme eğip iki yana salladım.

"Abim nereye gitti?"

"Bilmiyorum."

Ceren de tıpkı benim gibi yere oturup yüzümü görmeye çalıştı. "Ona ne söyledin? Giderken hiç iyi görünmüyordu."

Kesik bir nefes alıp gözyaşlarımı sildim. "Onu sadece arkadaşım olarak gördüğümü söyledim."

Pes etmiş bir ifadeyle yüzüme bakıp ayağa kalktı.

"Bitmeyecek şu inadın değil mi?"

Ben de onun gibi ayağa kalkıp alaycı bir ifadeyle gülümsedim. "İnat mı? Gerçekten mi Ceren? Tüm bunları inadımdan mı yaptığımı sanıyorsun?"

"İnat değilse neden yapıyorsun? Adam karşına geçmiş sana âşık olduğunu söylüyor senin yaptığına bak."

Arkasını dönüp gideceği sırada kolundan tutup durmasını sağladım. "Sana bir şey soracağım."

Sessizlik içinde geçen birkaç saniyenin ardından devam ettim. "Hiç bizimki gibi bir arkadaşlık yaşadın mı?"

Sorunun cevabını elbette biliyordum. "Ben gözlerimi abinle açtım. Yanımda kimse yokken o vardı. Çoğu zaman en yakın kız arkadaşlarımdan bile daha yakın oldu bana."

Ceren ifadesizce yüzüme bakıyordu. "Anlamıyorsun beni. Anlamanı da beklemiyorum. Çünkü böyle bir arkadaşlık yaşamadığını biliyorum. Senin gözünden bakınca birbirinden hoşlanan iki kişi neden sevgili olamasın değil mi? Risk alamam Ceren, üzgünüm."

Arabaya doğru ilerlerken Ceren de sessizce peşimden geliyordu. Aynı sessizlikle arabaya binip eve doğru yola çıktım.

Gözümden akan yaşlara engel olamıyordum.

Bu arkadaşlık sen istemesen de son bulacak.

Kulaklarımda yankılanan sesi duymamaya çalıştım. Ancak vazgeçesi yoktu.

Farkında mısın bilmiyorum ama Kerem öyle ya da böyle gidecek.

Gitmeyecek.

Gidecek Aslı. Seni üzmemek için bile olsa gidecek.

Susar mısın?

Benim susmam da bir şeyi değiştirmeyecek.

Bu defa cevap vermedim. Sadece yola odaklanmaya çalıştım. Evin önüne ulaştığımızda arabayı park edip aşağı indim.

Tahsin abi sırıtarak bize doğru ilerliyordu.

"Almışsın ehliyeti."

"Aldım abi, aldım."

Eve doğru yürüyeceğim sırada arkamdan seslendi. "Hayırdır güzel kız. Kim üzdü seni?"

Buruk bir ifadeyle gülümseyip cevap verdim. "Kimse."

Ne Ceren'in ne de Tahsin abinin konuşmasına izin vermeden eve girdim. Işıklar kapalıydı ve ortalık sessizdi. Gürültü çıkarmamaya özen göstererek odama çıktım.

Henüz yatağa uzanalı birkaç dakika olmuştu ki yavaşça odanın kapısı aralandı.

"Gelebilir miyim?"