Hasta Kalp

28

Videoyu açın onunla okuyun ama başlamak için yani okumaya başlamak için videodaki yağmur sesimin durmasını ve ardından piyona sesinin duyulmaasıyla başlarsanız daha iyi olur.

Videodaki müzikle dinleyin kısacası

İyi okumalar

Dicle hastaneye kaldırılmıştı. Genç kızın yüzü solmuş, dudakları morarmıştı. Gözlerinin altı çokmüş, o renkli irisleri bir daha açılacak mı kimse bilmiyordu. Belkide bir daha odasındaki güneş ışıklarının tadına varamayacaktı. Sesi bir daha çıkmayacak, sonsuzluğa karışacaktı.

O siyah ojeli ellerinin üzerinde serumlar vardı. Minik elleri karnının üzerine düşmüştü.

Doktorlar aceleyle ameliyathaneye götürüyordu. Kayra,...o kız bile göz yaşlarını Dicle için serbest bırakmıştı. Öylece akıyordu tuzlu sıvı.

Ameliyat haneye girerken Dicle, herkes ona bakıyordu. Bir umut kurtulur diye. Oysaki hekes biliyordu.

Kanser bir kızın hikayesiydi bu, hasta kalbi bir gün atmayı bırakacaktı.

Eddy, Edd, Kayra, İdil, Uygu Uzay....Uraz ve ameliyettaki görevli Aras abisi. Herkes o minik Hasta Kalbin atmasını bekliyordu. Son kez olsa bile.

Uraz,... amacı Dicle'ye kalp bulamaktı. Kalp nakli yapacak kişiler arıyordu. Sadece bulamadığı için... O gece sinirliydi. Dicle'nin kanser yüzünden öleceğini bilmek....kalbinden parça koparmak gibiydi. Onunla birlikte ölüyordu.

Uzay;..tek kelimeyle yanıyordu. Dicle'nin bir gün Eylül gibi bırakacağını bilmesi onu içten içe yiyip bitiriyordu.

İdil, hala kendi aleminde bir kızdı. Hergün ağlamaya başlamıştı. Eylül'ün ölümü ona ağır gelmişken, Dicle'nin ölümünü kaldıramaz yere yıkılırdı.

Eddy,..sevgilisi..Onun için kendi nabzını bile verebilirdi. Seviyordu, aşıktı, daha onunla bir çok günleri olmalıydı. O, Eddy'nin ilk aşkı ve ilk aşkı şimdi son sevdası mı olacaktı?!..

Edd,..Annesini iki yıl önce kanserden kaybetmişti. Dicle'yi ne kadar az tanısada asla kanserden ölmesini istemeycek kadar seviyordu.

Aras abisi, ameliyat hanede Dicle'yi kurtarmaya ne kadar karamsar olsa da o hayatına döndürmeye ça
lışıyordu. Seviyordu bu deli kızı, kardeşiydi resmen.

O her gönülde taht kutmuştu ama şimdi tacını bırakıp gidecekti.

Ameliyathanden çıkmasına reğmen yoğun bakıma almışlardı. Durumunun iyi olduğunu söylüyorlardı. O zamn o kızın orda ne işi vardı!!!!

Aras daktırı hepsini karşısına almış konuşmaya başladı.

"Kalbinin her yerini sarmış durumda. Kalbi Çok yavaş atmaktan ziyade hiç ritmik atmıyor. İkide bir duruyor. Korkarımki...çok dayanamaz."

Herkesin gözünden düşen bir parça damla yerle buluşmuştu. Bitmemeliyidi onun hayatı. Bu hikaye böyle sonlanmamalıydı.

Uygu aralarında en sessiz kalandı. Ama en çok göz yaşı dökende oydu.

Dicle'nin hayalleri... kuyuya duşmuş karşısındaki bir umut ışığı olacak ayı bekliyordu. Ay'da gecenin umudu değil miydi?

Sevdiveği olsun istedi, kralı ve küçük prensleri, prensesleri..

Belki bunların hiçbiri onunla olmayacaktı. Belki kralı es geçebilir. Uraz hödüğü ona tekrar dönerdi :)

Her şeyi, her şeye rağmen sevmişti. Tutunmuştu o küçük elleri hayata. Sıkıca.

Ama olmadı çünkü bir gün öleceğini biliyordu. Herkes bir gün ölecekti.

Kanser ölmesi için sadece bir bahaneydi. Eninde sonunda bu dünyadan göçüp gidecekti.

Hepsini ayağa kaldıran o düz ve tiz makine sesiydi....

Kısa bir bölümdü. Ama yavaş yavaş sona yaklaşıyoruz.

Yazarken ordaymışım gibi yazdım umarım ordaymış gibi de okursunuz.

Bepğemip okuduysanız voteleyin.
Ayrıca bu kitabın keşfedilmesine yardımcı olursanız çok mutlu olurum.

Görüşmek üzere!
Sağlıcakla kalın!