It's not what it looks like - One Direction {DUTCH FANFIC}

-30- Please, don't tell!

Na een tijdje hoorde ik dat de douche werd uitgedraaid. Aangezien Bailey altijd nog een kwartiertje bezig was, moest ik nog even wachten. Ik zette twee kopjes thee, en ging daarna met een rechte rug op de bank zitten. Ik was nerveus. Nerveus voor wat er komen ging.

Opeens werd het slot opengedraaid, en hoorde ik zachte voetstappen dichterbij komen. Daar stond Bailey. Ze keek me even aan en liep daarna doodleuk door naar de slaapkamer. 'Kom je even zitten?' vroeg ik. 'Waarom?' zei Bailey, en sloeg de slaapkamerdeur dicht. Oké, dat werd dus weer wachten.

Toen Bailey aangekleed weer de slaapkamer verliet, keek ze me aan alsof er niks was gebeurd. 'Kom nou even zitten.' zei ik nog een keer. Bailey zuchtte en nam plaats tegenover me. 'Is er iemand dood?' vroeg ze daarna. 'Nee.' 'Is er iemand vermist?' 'Nee?' 'Pfff, waar doe je dan zo ernstig over?' 'Vreemd gaan!' klonk er opeens uit mijn mond. Bailey schrok op. 'Wat weet je allemaal?' stotterde ze. 'Genoeg. Genoeg om te weten dat je compleet gestoord bent.' 'Pardon?!' 'Beetje naaiend tegenover Louis, niet? Wie is die andere vent?' 'Gaat je geen donder aan.' 'Oh, nee? Moet ik soms even Louis bellen?' 'Nee! Oké..' Er heerste een lange stilte. 'Zayn..' bracht Bailey zachtjes uit. Mijn hart klopte in mijn keel. 'Zayn?! Zie je wel! Al dat gelul over dat je niks meer voor hem voelde!' 'Nou, blijkbaar wel?!' Bailey deed moeite om haar tranen binnen te houden, terwijl ik zuchtend achterover zakte in de bank. 'En Louis? Voel je wat voor hem?' 'Ja, dûh. Het is potverdikke mijn vriendje!' 'Dus je voelt voor twee jongens wat?!' 'Voor Zayn veel minder dan voor Louis!' 'Stop er dan potverdikke mee!' schreeuwde ik. Bailey stond op, en liep huilend naar de slaapkamer.

Het was inmiddels 00.00 uur. Na een half uur nog steeds niks van Bailey vernomen te hebben, besloot ik om even bij haar te kijken. Ik liep naar de slaapkamer, en opende zachtjes de deur. Daar lag Bailey, met tissues in haar hand en uitgelopen mascara op haar wang. 'Bails....' zei ik zachtjes. Bailey draaide zich gelukkig om. 'Ja, wat?' snikte ze. 'Je moet het wel vertellen.' 'Wat? Nee!' 'Bails, anders doe ik het!' 'Nee, nee! Oké, ik vertel het nog wel. Maar niet gelijk.' 'Oké, daar vertrouw ik dan maar op.' Ik stond weer op, en liep naar de deur. 'Gabs.. Dankje.' zei Bailey. Ik knikte en liep naar de woonkamer.

Bailey POV

Ik gooide boos het pak met tissues op de vloer. Er was altijd iets aan de hand, en het ging altijd om jongens. Langzaamaan moest ik me klaar gaan maken voor het afspraakje met Louis. Ik voelde echt nog veel voor Louis, ik wou hem ook niet kwijt. Langzaam stond ik op, en liep naar de badkamer. Eerst maar eens mijn mascara van mijn wang halen.

Ik had nog anderhalf uur. Aangezien het redelijk kouder kon zijn 's nachts, pakte ik mijn lange, lichtblauwe vest. Daarbij mijn roze jurkje en mijn lichtblauwe centuurtje. Ook pakte ik mijn simpele, zwarte sandaaltjes, met een simpel zwart tasje. Ik besloot om mijn haar los te houden, en het iets meer te stijlen. Zo, nu was ik klaar voor mijn afspraakje met Louis!