It's not what it looks like - One Direction {DUTCH FANFIC}

-38- Preperations

Liam en ik konden nou niet bepaald onze handen thuis laten op weg naar de supermarkt. Liam zat steeds in mijn zij te porren, en ik sprong steeds op en af van zijn rug. 'Wat voor taart moeten we eigenlijk halen?' vroeg Liam. 'Weet ik veel. Wel eentje met marsepein of fondant, want smaakt gewoon alsof er een engeltje op je tong aan het pissen is.' zei ik zo serieus mogelijk. Liam proestte het uit van het lachen. 'Hahaha, soms vraag ik me echt af waar jij die mannenhumor vandaan hebt.' zei hij, en pakte mijn hand. 'Mannenhumor? Moet ik dat opvatten als een compliment?' lachtte ik, en porde nu in zijn buik. Waarbij Liam net deed alsof hij was neergestoken, en viel op de grond. 'Haha, misschien helpt het als ik wat zand over je heen gooi.' zei ik, pakte wat zand van het strand, en strooide het over hem heen. Maar Liam bleef liggen en veroerde niks. 'Liefje?' vroeg ik bezorgd, en knielde naast hem neer. Ineens trok Liam mijn armen over zich heen, en begon me te zoenen. Omdat ik moeite had om mijn lach in te houden, trok ik weer terug. 'Flik dat nooit weer, halve zool.' zei ik lachend, duwde hem naar achter, en zoende terug. 

Bailey POV

Het onderzoek was klaar. Vanmiddag mocht ik weer naar huis! Louis liep de kamer weer binnen, en ik maakte plaats naast me in bed. Hij kwam naast me liggen, en sloeg zijn arm om me heen. 'En?' vroeg hij met een hoopvol gezicht. 'Ik mag vanmiddag weer naar huis! Het is zeker!' riep ik van blijdschap. Louis begon te glunderen, en gaf me een lange zoen. 'Het beste nieuws dat ik ooit heb gehoord.' zei hij, en streek met zijn hand over mijn wang. 'Aaaaaawww.' zei ik, en gaf hem een kusje. 'Wil je nog even slapen?' vroeg Louis lief. 'Mmmm, ik denk ik wel. Eventjes.' antwoordde ik. 'Oké, dan haal ik even schone kleren voor je op.' zei Louis, gaf me een kus, en liep naar de deur. 'Louis, de sleutels.' zei ik, en wees naar mijn tas. 'Oh, grapje.' zei hij. Hij liep terug, en pakte de sleutels uit het zijvakje. Daarna gaf hij me nog een kus, en liep de deur weer uit. Nu kon ik nog eventjes wat rust pakken.

Gabrielle POV

Liam en ik zaten helemaal onder het zand. Liam stond op, en trok me omhoog. 'Misschien komen we nou niet eens een supermarkt meer in.' grapte hij. 'Het is discriminatie als dat niet zou mogen.' zei ik lachend, en liep voor hem uit. 

Bij de supermarkt aangekomen, stond er een man te zingen en gitaar te spelen, voor de ingang. Liam begon te klappen en legde wat geld in de gitaarkoffer van de man. 'Thank you very much.' zei de man met een oude stem, en begon weer door te spelen. We liepen naar binnen. Ik verwonder me altijd dat supermarkten er in elk land zo verschillend uit zien. In Amerika waren we grote winkels gewend, waar ook alles te halen viel. Hier, in Curacao, waren er allemaal kleine winkeltjes en marktjes, wat het ook weer leuk maakte. 

Na een tijdje zoeken, hadden we de perfecte taart gevonden. Op de taart zat een dikke laag marsepein, met de tekst; Welcome back. Liam vond dit eerst wat overdreven, maar ik vond het er juist wel bij passen en ook wel een beetje grappig. We besloten om naar het strandhuisje terug te gaan, en daar de taart in de koelkast te doen. Daarna moesten we weer even terug naar het stadje, om wat versieringen te halen. 

Bailey POV

Ik had proberen te slapen, maar het was meer een beetje doezelen geworden. Er werd op de deur geklopt en ik opende moeizaam mijn ogen. De deur ging open, en daar kwam Louis aangelopen met een volle tas kleding. 'Ja, sorry. Ik ben geen held in combineren, dus dat laat ik aan jou over, haha.' lachtte hij, en gaf me een kus. Ik opende de tas, en keek toen weer terug naar Louis. 'Alleen maar streepjes, haha. Hoe kon het ook anders met jou?' zei ik, en omhelsde hem. 'Dankjewel, lieverd.' zei ik zachtjes. 'Graag gedaan.' zei Louis met een knipoog, en hielp me omhoog te komen. 'Gaat het zeker weten?' vroeg hij daarna. 'Jawel, dankje.' zei ik met een glimlach. Wat een lief vriendje heb ik toch. Shit, elke keer als ik weer na dacht over het woord 'vriendje', deed me dat aan Zayn denken. Waarom? Waarom dacht ik nog steeds aan hem?