Nathaniel

Bölüm Şarkısı - One Direction - Story Of My Life

*Nate'in ağzından*

Ben lanetli bir çocuğum. Doğduğum zamandan beri lanetli. Çünkü ben şeytanın oğluyum. 

- İki Ay Önce -

Çığlıklar... Yine zihnimi ele geçiriyorlar. Bunu yapmaktan nefret ediyorum ama annem ve dostları hayatta tutmak için bunu yapmam gerekiyor. O pisliğin istediği her şeyi gerçekleştirmem gerekiyor. Ondan nefret ediyorum. Kendimden nefret ediyorum. Bana yaptırdıklarından ve yapmak zorunda kalmamdan nefret ediyorum. Yaşamaktan nefret ediyorum. 

Karşımdaki kanlar içinde yatan aileye iğrenerek baktım. Ben buydum işte bir canavar. Lanetli babasının lanetli işleri yapmak için kullanılan lanetli bir kukla. Adama zorla imzalattığım mirasının Sammael'e bıraktığına dair olan kağıdı alıp siyah kotumun cebine koyduktan sonra evden çıktım. Evin karşısında durup büyük eve son kez baktım. İşte bir ailenin daha hayatına son vermiştim. 

Vakit kaybetmeden ellerimi birbirine sürtüp evin ateşler içinde kalmasını sağladıktan sonra hızla oradan uzaklaştım. Lanetli güçlerimden en sevdiğim buydu. Saniyeler içinde bir yerden bir yere varabilecek kadar hızlı koşabilmem.  

Birkaç saniyede büyük, lanetli evime vardığımda yorgunluktan ayakta zor duruyordum. Gün içerisinde kullandığım tüm güçler günün sonunda bana aşırı bir yorgunluk olarak geri dönüyor. İçeri geçip her zamanki gibi mutfakta olan annemin yanına gelip ona arkadan sarıldığımda korkuyla yerinden sıçradı. Çocukluğumdan bu yana hala bu ani hareketlerime alışamamış olması beni güldürdü. 

Ona sarılı olan koluma hafifçe vurup ''Nathaniel beni korkuttun!'' diye beni azarladı. Hala arkadan ona sarılıyken uzanıp kokusunu içime çekerek yanağından kocaman öptüm. 

Bana o çok sevdiğim kahkahalarından birini atıp ''Sanki uzun süredir beni görmüyormuş gibi davranmayı kes Nate.'' dedi. 

''Seni uzun süredir görmüyorum zaten. Sabahtan beri dışarıdayım. Nasıl özledim anlatamam.'' deyip ona sardığım kollarımı daha da sıktım. Başımı boynuna gömüp o müthiş kokusunu bol bol içime çektim. Dediği gibi onu uzun süredir görmemişim gibi davranıyor olabilirdim ama öyle hissediyordum zaten. Bütün gündür dışarıdaydım ve bu benim için gerçekten fazla. Onu göremiyorum, başına bir şey geldi mi bilmiyorum. O benim bu hayattaki en değerlim. Onu, Liam ve çocukları sürekli yanımda tutup koruyabileceğim bir güç isterdim. Hatta sırf böyle bir güç için tüm güçlerimi verebilirim. Ama bu asla olmaz. Çünkü ben bu hayata korumak değil yok etmek için geldim öyle değil mi?

Annem ''Tamam, tamam nefes alamıyorum artık!'' diye isyan edince gülerek kollarımı ondan çektim. 

Mutfak tezgahına yaslanıp kollarını göğsünde birleştirdikten sonra kaşlarını çatarak ''Neredeydin bu saate kadar küçük adam hesap ver bakalım.'' dedi. Ama ciddi olmadığını gülümseyen dudaklarından anlayabilirdiniz. 

Sorusunu es geçip ''Liam nerede?'' diye sordum. Annem Sammael'in 'kendisi babam olur' işlerini yapmamdan hoşlanmazdı ve ona hiçbir şekilde yalan söyleyemezdim. Bu yüzden konuyu değiştirmek en iyi kaçış yolu oluyor. 

''Soruma cevap ver Nathaniel.'' dedi sıkkın bir sesle. Konuyu değiştirmek belkide en iyi kaçış yolu değildi. Gözlerimi ondan kaçırıp sessiz kalmayı tercih ettim bu sefer. 

Oda kısa bir süre sessizce durduktan sonra öfkeli bir sesle ''Nate! Sana inanmıyorum. Onun işlerini yapmaktan vazgeçeceğine dair bana söz vermiştin. Beni büyük bir hayal kırıklığına uğrattın.'' dedi. İşte yine ona hayal kırıklığına uğratmıştım. Her zaman olduğu gibi. Yine o şerefsiz yüzünden yine onu kırmıştım.