BETRAYAL

Chapter Nine

Chapter Nine

AND finally, huminto sa kanyang harapan ang palad ni Julian. Sa kanyang pinaka-pribadong parte ng katawan na tanging ito lamang ang nakahawak. At alam niya, dama rin nito ang pintig na nanggagaling mula roon, pintig nang pagnanais niya na gawin nito sa kanya.

"Kat..." Nagpakawala ito ng putol-putol na hininga. Para itong lalagnatin sa sobrang init at pamumula ng mukha. Maging siya ay nahahawa na rin. Nasasabik.

"Oh, Julian...I love you!" at saka niya ito hinila sa batok at muling naglapat ang kanilang mga labi. Mas agresibo na niya itong hinalikan, ibinubuhos ang buo niyang damdamin at pagmamahal.

Nagsimulang gumalaw ang kamay nito sa kanyang pagkababae, marahang humahaplos hanggang sa pumisil-pisil na at naghahandang igalaw ang daliri na ipasok sa kanyang kalooban. Lalong dumiin ang paghalik niya rito. Halos mamigat ang kanyang ulo sa pananabik at pagka-nerbiyos.

Naramdaman niya ang daliri nito sa pagpasok sa kanya, napaigtad siya. Tumigil ito at tiningnan siya. Nagkatitigan sila, parehong nag-aapoy ang kanilang mga mata sa nararamdaman. Parehong taas-baba ang kanilang mga dibdib na parang naghahabol ng hininga.

**************

"K-Kat...first time mo ba?" bulong ni Julian.

 Gusto niyang makasiguro kasi parang nasaktan si Kat sa ginawa niya. Though hindi marahil siya makakapaniwala kung totoo nga na siya ang una sa buhay nito.

Marahang tumango ang nobya, at aaminin niyang nabigla siya, at natuwa. Umangat ang mga kamay niya sa mukha ng nobya at ipinaloob iyon doon. Nasisiyahang pinakatitigan ang kasintahan. And to think na siya pa lang ang unang makagagalaw sa nobya, naghahatid iyon ng walang hanggang kasiyahan.

"Gano'n ba kahalagang ikaw ang una sa'kin, Julian?" she asked.

Natigilan siya sa tanong nito. Medyo napawi ang kanyang ngiti. Naghahagilap ng maisasagot. Ayaw niyang saktan ang damdamin ng nobya sa isasagot. Dahil aaminin niyang oo, masaya siyang siya ang magiging unang karanasan ng nobya, given her disposition in life, masarap isipin na siya lang unang lalaki sa buhay nito, at sana siya lang.

"Magbabago ba ang pagtingin mo sa'kin kung hindi ikaw ang una, Juls?" muling tanong nito.

"I'm sorry..." in the end, hindi niya kayang magkaila sa nobya. Hindi rin kasi siya marunong magsinungaling. "Aaminin kong masaya ako sa narinig at natuklasan, at nagpapasalamat ako dahil sa'kin mo iyon ipagkakaloob. At oo, mahalaga iyon sa'kin dahil mahal kita."

Nagbago ang reaksiyon nito. Nawala ang ngiti nito sa mga mata kahit naroon pa rin ang ngiti nito sa mga labi. Dinagukan ang kanyang dibdib sa nakita dahil alam niyang nasaktan ito sa kanyang tinuran.

"Julian...mahal din kita. Mahal na mahal. Ikaw ang buhay ko. Ikaw ang lahat sa'kin. Kapag nawala ka, hindi ko alam kung saan ko pupulutin ang sarili ko. Hindi ko hihilinging manatili ka sa tabi ko pero sana, kahit anong mangyari...pagkatiwalaan mo ako dahil ibibigay ko ang buong tiwala ko sa'yo. Sana, huwag na huwag mo akong aakusahan. Sana makinig ka palagi sa'kin. Sana, palagi mo akong bibigyan ng pagkakataong i-depensa ang sarili ko." pinahid niya ang luhang tumulo sa  mukha nito.

"Iyon lang ang hinihiling ko, Julian...ang maniwala ka sa'kin kahit sa anong sitwasyon dahil alam ko sa sarili kong ikaw lang...sa'yo ko lang gustong ipagkaloob ang sarili ko. Na ikaw lang ang mamahalin ko. Na ikaw lang ang puwedeng magpasaya at manakit sa akin ng todong-todo. At ipapangako kong magiging tapat ako sa'yo. Don't hurt me again, please? Huwag mo uli akong sasaktan katulad nang nangyari kay Roman, huwag mo uli akong itutulad kay inay? Kasi Julian. Ayaw kong maging katulad niya. Para sa'yo, gusto kong maging karapat-dapat. Gusto kong maipagmalaki mo rin ako. Natatakot akong masaktang muli..."