Uh, sorry po sa mga nagbabasa nito. Pero hindi po talaga maganda tong update na to, dahil hindi naman po talaga ako writer so don't expect that much. Makiki-comment naman po kung ano nang lagay nung story ko. Di ko po kasi talaga alam. Thanks. :) So, here goes nothing.
- Icecream
--------------
"Wag mo kong simulan Kuya ha. Hindi na ako iiyak mamaya nyan di ka pala aalis. Bwisit ka."
"Oo na, eh. Sige na. Masyado na kong nangangalay sa pagtayo. Bye." Ang Kuya ko talaga. Mamimiss ko pa rin sya. In fairness. "Tara na po, Kuya Pip." Nang may mahagip ang mata ko sa di kalayuan. Si Francis ba yun?
"Gly, san po kayo kakain? Sa bahay po ba o sa labas?" Tanong ni Kuya Pip sa akin.
"Sa bahay na lang po. Teka lang po, ah. May tatawagin lang po ako." Tumango lang si Kuya Pip at naglakad na papuntang parking lot.
"Hoy, lalake, san ka pupunta? May hinatid ka din ba?" Shock is pasted on Francis' face. Kaloka. Sakin pa nagulat. "Oh ano?"
"Kung saan-saan kasi nasulpot." Sabi nya habang hinihimas ang dibdib nya. "Natakot ako sayo ha." Napakunot naman ang noo ko don. "Hinatid ko si Mom. Punta syang London."
"Sayang, hindi ako nakapagpaalam." He soflty laughed. And as if invited, sumabay ako sa paglalakad n'ya.
"Eh, ikaw? Ba't ka 'andito?"
"Masama?" Timawanan na naman ako. "Hinatid ko si Kuya Grey."
"Ay, sayang 'di ako nakapagpaalam!"
"Naku sayang nga! 'Di na 'yun babalik, eh!" I said ang silince covered us.
"We'll miss them." Sabi n'ya.
"I know." I said before I sighed. Nakita ko namang 'ayan na ang sasakyan namin ni Kuya Pip. "May service ka?"
"Yup." I nodded.
"Nasan?" Tapos tinuro n'ya 'yung taxi. "Letche ka. Sabay ka na sa'min."
"Nino?"
"Kuya Pip, si---"
"Francis! Kamusta?" Okay, kayo na close. Kaya pumasok na lang ako sa kotse.
"Eto po, makikisabay sa inyo." Kung anu-ano lang ang pinagkwentuhan namin ni Francis sa byahe. Ang kulit ng usapan kasi kasali si Kuya Pip sa kulitan. Kung napapansin n'yo first name basis tawag sa akin ni Kuya Pip, close kami, eh.
Inabot na din si Francis ng hapunan sa bahay kasi crush s'ya ni Nene. De, joke. Ewan. He's a good company, and he have lots of stories. Kaya I'm sure, magugustuhan s'ya ni Shake. Nagyon pang hindi na babalik ng Pinas si Kuya, at kung sakali man ay magbabakasyon na lang s'ya.
"Thanks, ha. Ang sarap kasi talaga ng luto ni Ate Nena." Nasa labas kami ngayon ng bahay.
"Si Nene ang nagluto ngayon. Sinarapan n'ya talaga, kasi crush ka n'ya." Natatawa kong sabi.
"Gwapo ko, eh."
"Sige, uwi na." Sabay tawa n'ya. Natawa din ako. Pero nangpaalam din naman na s'ya. Umakyat na ako sa kwarto ko. Ang lungkot naman, wala na ulit sina Mom at Dad tas kakaalis lang ni Kuya. Wala pa si Yael.
Hindi kasi ako pinapansin ng mokong. Gagu s'ya. Bahala s'ya sa buhay n'ya. Akala n'ya, aamuin ko s'ya?! May ginawa ba akong masama? Wala 'di ba?
Biglang nag-ring ang phone ko.
Si Yael.
[Hello?] Sabi n'ya sa kabilang linya.
"Napatawag ka?" Tanong ko.
[Mangangamusta lang,]
"Okay lang ako. 'Yun lang ba?"
[Gly, can we talk?]
"We're already talking, Yael. Ano sa tingin mo ang ginagawa natin?" Natatawa kong tanong. Pero seryoso pa rin siya.
[I mean, in person.]
"Okay?"
[I'll be waiting outside.] Nabigla naman ako at naubo pa ako sa juice na iniinom ko. [Hey, are you okay?]
Hindi na ako sumagot at lumabas na lang. "What are you doing here?" I asked.
"I just want to talk to you. Give me five minutes."
"No need for time limit. Pumasok ka na." Tahimik naman s'yang pumasok sa loob ng bahay. May problema kaya s'ya? "Is this about us?" Tanong ko.
"Pwede. Pero, kaylangan ko muna nang kaibigan, bago ang kalandian." Tumawa ako ng malakas. "Okay lang ba?"
"Naglalandian ba tayo?" Tanong ko habang pinipigil ang tawa. Pero seryoso talaga s'ya. "So, what is it about?"
He sighed. "My father," after he spoke, he let himself lay down as if he's very tired. "He sucks."
"Oh, Mom never mentioned it." I said playfully.
"She didn't have to." Tumahimik kami. Parang nagpaparamdaman.
"So," nauna na ako sa pagsalita. "Go. Talk. I hear to listen."
He smiled before he said he knows. "I can't eat regular meal. I can't sleep well, for I'm waiting for him to go home. I thought there's... someone I could talk to." Unti-unti na s'yang namumula. Hindi ako nagreact. Hindi na rin ako tumingin pa. "I grew up with my Mom, until she died last year."
"Yael,"
"I was so mad-"
"Yael," I called for him to stop. "Nosebleed na ko." Saka sya tumawa.
"Sorry. Well, ayun nga. Galit na galit ako. Kasi hindi man lang sya umuwi para makipaglibing. Ang cool lang nya. Sa sobrang cool nya, ang sarap nyang sapakin. Ang... hirap."
I looked at him. Nagsisimula na syang umiyak. "Come here," I said with my arm open. Doon bumagsak nang husto ang mga luha nya. "You don't have to pretend that you're that cool guy either. Hindi lahat ng bagay kaya nating ihandle. At hindi bawal ang umiyak." Sambit ko habang hinihimas ang likod nya. Ramdam ko namang humihpit ang yakap nya.
"Thanks,"
"That's nothing."
"Nosebleed." Saka kami sabay tumawa. "May isa pa akong sasabihin." Sabi nya habang magkayakap pa rin kami. "Nagseselos na ako."
Bigla akong napakalas ng yakap. "Kay Francis?" I asked.
"Yeah." Umayos na kami ng upo.
"Tulungan mo na lang kasi kami!!"
"Saan?!"
"Sa panliligaw nya kay Shake!"
"Di na kaylangan. Kaya nya yun. Lalo lang syang mlilito pag ang dami nating sinabing moves." Tumango tango na lang ako.
"Kakaen na ako. Gusto mo?"
