Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 39

Ik knipper paar keer met mijn ogen. Dit kan niet waar zijn, dit is zeker mijn verbeelding. Het stoplicht staat nog op rood en ik kijk weer de richting op. Het wordt wazig voor mijn ogen en ik begin zwarte vlekken te zien. Al snel wordt het groen en rijdt mijn vader verder. Was dat echt Kai? Drukte hij echt zijn lippen op die van een jongen? Dat kan niet. Nog geen week geleden had hij het uitgemaakt en nu-? Nee. Dit is mijn verbeelding. Of toch niet? Ik kan het beeld maar niet van mijn netvlies krijgen, het staat er op gebrandt. Mijn hart voel ik in mijn keel kloppen en ik kijk Jake aan die vredig uit het raam kijkt. Zelfs dat maakt me niet rustig, ik moet het weten. Is Kai echt homo?

Zwetend wordt ik wakker, na de zoveelste poging tot slapen viel ik eindelijk in slaap en nu wordt ik wakkeer van een nachtmerrie. Misschien overdrijf ik maar, het is allemaal zo ingewikkeld. Ik kijk op mijn wekker die zowat geluidloos afgaat. Mijn oren zitten dicht, afgesloten van de buitenwereld. Ik haal een hand door mijn vette haar en besluit om te gaan douchen. Zuchtend sta ik op en loop ik naar mijn kledingkast op een setje uit te kiezen. Vervolgens loop ik met mijn kleding, bh en onderbroek naar de badkamer. Daar leg ik de kleren op de schone handdoekenrek en trek ik mijn bezweette pyjama uit. Snel doe ik de deur opslot. Eerst moest ik me 's ochtends geen zorgen te maken dat iemand binnen komt maar nu is Jake bij ons en alles is chaotisch. Het is niet Jake, wie eigenlijk een van de enige dingen is wie me nog beter laat voelen, het is meer school, dit met Kai en Fleur. Ik draai de douche knop aan en zet hem iets warmer dan normaal om me even te laten ontspannen. Ik stap onder de douche en de warme stralen kietelen even op mijn huid maar als snel ontspan ik me. Ik sluit mijn ogen om even nergens over na te denken. Al snel realiseer ik me dat ik niet alle tijd heb en begin mezelf haastig in te zepen. Nog geen minuut later draai ik de kraan weer dicht en droog ik me af. Ik kleed me aan en maak de deur weer open zodat ik op mijn kamer mijn haren kan föhnen. Ik zoek in mijn lade waar al mijn haar producten - wat overigens niet zoveel is alleen de draden zijn in elkaar verstrengeld- in zitten en uiteindelijk heb ik de föhn er heelhuids uitgekregen. Ik stop hem in het stopcontact en pak mijn kam om zo mijn haren te kammen terwijl ik föhn.
Als ik uiteindelijk klaar ben met mijn haar doe ik nog snel wat mascara op. Ik ren met een klein vaartje naar beneden en gooi een mueslireep in mijn tas, omdat ik toch niet ontbijt. Nu ben ik klaar voor school, denk ik.

Alles voelt anders, als ik door de gangen loop. Het voelt alsof iedereen is veranderd. Ik heb Sophie, Emma en Rosalie al lang niet gesproken, Julian is totaal iemand anders nu voor mij, Kai is... Kai is het meeste veranderd. Als ik naar binnen wil lopen zie ik een affice aan de hoofdingang hangen. Meld je nu aan voor het nieuwe seizoen van het voetbalteam! Inschrijf formulieren zijn te krijgen bij je docent lichamelijke opvoeding. Mijn ogen worden groter, Kai had het me gezegd bij onze date. Voetballen zou wel een afleiding zijn. Wat heb ik toch met mijn afleiding zoeken. Shit happens, keep going on Romy. Ik maak de deur open en loop direct door naar mijn gymleraar. Hij zit meestal in het kantoortje naast de gymzaal of hij zet alle dingen klaar in een van de gymzalen. Als ik op de deur van het kantoortje klop doet mijn gymleraar open. "Romy, was het toch?" Hij kijkt me aan met éen wenkbrouw omhoog. Ik knik langzaam. Ik vind die meneer Hop maar een enge man. "Ja, eh, ik wil graag in het voetbalteam van school." Hij steekt zijn vinger op, als teken van 'een momentje' en loopt het lokaal in. De deur valt met een harde dreun dicht en ik staar naar de deurklink. Ik moet Julian ook nog mijn excuus aanbieden van zo gemeen tegen hem zijn bij Justins feest. De deur gaat weer open en ik schrik. "Alles oké? Hier is het formulier." Meneer Hop legt een hand op mijn schouder. "Ja bedankt, doei." Zeg ik kortaf. Ik schud zijn hand nonchalant van mijn schouder en draai me om. Zoals ik al zei, wat een creep. Welke les heb ik ook alweer? Ik loop verder naar de aula maar zie Sophie, Emma of Rosalie nergens. De enige die ik zie en ken is Kai, hij staat tegen een van de kluisjes aan geleund pratend met Justin. Ik zucht en de bel gaat. Oja tekenen, bedenk ik me als ik Julian in de verte zie aankomen met een andere jongen. Zeker van een klas hoger, want ik heb hem nig nooit gezien. Ik loop naar het tekenlokaal waarvan de deur al open staat. Ik neem plaats ergens achterin en bekijk daarna het formulier dat ik nog steeds in mijn handen heb. Naam, klas, jaar, datum en een handtekening van je ouders. Wauw, en daarom dit formulier. Ik wist wel dat het in je eigen vrije tijd is en dat alle kosten voor wedstrijden door school word betaald, mits een bedrag per maand te betalen. Maar ik denk dat mijn vader de trainingen wel betaald? Ik ben echt egoïstisch. Met een plof komt iemand naast me zitten, alsof ik het niet had gedacht. Julian. Hoe moet ik ooit mijn excuus aan hem aanbieden? Alles is zo moeilijk, ik bied gewoon min excuus aan klaar, geen lulverhaal omheen. "Kijk Julian, het spijt me van afgelopen vrijdag. Ik moest niet zo bot tegen jouw zijn. Sorry." Hij kijkt me vragend aan, alsof hij het niet begrijpt. "Je hoeft voor niets sorry te zeggen, het is oké Romy. Echt waar, en ik ben niet boos op jouw." Ik glimlach naar hem, "waarom kan je nog steeds zo aardig doen tegen mij? Nadat ik je de grond in heb gestampt." Zeg ik hoofdschuddend. "Vergeten en vergeven. Zo ander onderwerp, hoe is het?" Ik kijk van links naar rechts, hoe kan ik ooit zeggen hoe het met mij gaat. "Ik weet het niet," zeg ik verslagen. Ik open mijn mond maar sluit hem al snel, "je hoeft het niet te zeggen, ik ben hier niet om je problemen op te lossen." Mijn mond hoeken krullen weer een beetje op "dankjewel Julian." Zeg ik menend. De hele tijd een glimlach opzetten is te moeilijk, hij begrijpt mij zonder dat hij weet waar het over gaat. "Je begrijpt me tenminste en hoeft helemaal niks te weten, het is-" ik zucht "echt ingewikkeld." Ik haal mijn handen door mijn haar. Te ingewikkeld. Gelukkig is het gemakelijlste van mijn schouders. Nu alleen nog met Kai praten. Mijn mobiel trilt in mijn broekzak, iemand beld mij? Ik kijk om me heen iedereen is druk in gesprek. Ik haal hem uit mijn broekzak, Anoniem belt mij. Ik klik op de groene knop. "Hallo met Romy?" Ik hoor iemand zijn neus ophalen "met Alex, het is Fleur...-"