Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 2

Ik kijk uit het raam, de regen komt met bakken uit de lucht. Er komen allemaal druppels op het autoraam, zachtjes hoor je het getik. Niet het irritante getikt maar rustig getik. Ik kijk naar mijn vader in het spiegeltje van het dashbord. Ik zucht en kijk weer naar buiten. Dat was het dan, Room. Je oude stad achter je laten. "Waar denk je aan Romy?" Zegt mijn vader, ik kijk hem aan en zucht. "Ik wil weer terug naar huis, naar Fleur en naar mijn oude school," ik had nooit gedacht dat ik na éen dag mijn school zou missen. Zelfs de irritante, gemene, rare leeraren mis ik misschien ook. "Romy ik heb het hierover gehad, je begint gewoon opnieuw net als mij en Ilse. Wij willen ook een toekomst, en die toekomst willen wij opbouwen, dáar." Wijst hij mij erop. Er is even een korte, maar ook pijnlijke stilte. Ik zeg met een geïriteerde stem, "Já-há, ik zal mijn best doen," Ik kijk weer uit het raam, ik zie een kleine famillie auto met drie mensen erin. Een man, een vrouw en een klein meisje van ongeveer 3 jaar oud.
Ik denk aan vroeger, aan mijn moeder. Mijn blik glijdt naar de lege passagiersstoel en stel voor dat mama daar zit. Dat dit een famillie tripje was net als bij de auto naast ons. Ik glimlach bij deze gedachte, alles zou anders zijn geweest als mama hier nog was. Ik doe mijn ogen dicht omdat de slapeloosheid van afgelope dagen me ontzettend moe heeft gemaakt, wat ook logisch is. Normaal zou ik het wel volhouden, ik gaap nog éen keer voordat alles zwart wordt.

"Hey lieffie, opstaan! We zijn er, ons nieuwe huis!" zegt mijn vader, overenthiousiast. Ik doe langzaam mijn ogen open en zie Ilse en mijn vader voor een huis staan. Nadat ik in mijn ogen heb gewreven, doe ik de autodeur open en stap uit de auto. Eerst geloof ik het amper, dìt? Ons nieuwe huis? "Is dit ons nieuwe huis?" Zeg ik nog half slapend. "Ja schat, ons nieuwe huis!" zegt Ilse glimlachend. Ik glimlach naar het gezicht dat Ilse en mijn vader blij zijn. Mijn vader pakt een zilveren sleutel uit zijn broek zak en doet de deur open. Ik slemter langzaam naar de kofferbak, pak mijn koffer eruit en sleur hem mee. Ik blijf stil staan voor de opengeslagen deur. En daar heb ik uitzicht op een hal met aan de zijkant een grote trap. "Wauw." Stotter ik ongelofelijk. Mijn vader staat naast me met één koffer in zijn hand en de ander op mijn schouder. "Ja, zeg dat wel. Ik hoop dat je je al een beetje thuis voelt." Hij schud langzaam zijn hoofd, "ik heb nog nooit voorgesteld dat ik zo'n huis heb gekocht." Mompelt hij nog steeds in schoque.

Ik word wakker en kijk op het kleine schermpje van mijn telefoon nadat ik op de home-knop had gedrukt, kwart over elf. De laatste week waren we bezig met het huis in te richten, ik vindt het persoonlijk er super leuk uit zien. Ik ga rechtop zitten en kijk naar mijn kamer. Het is drie keer zo groot als mijn vorige kamer en er is een groot raam met een balkon. Morgen is de eerste nieuwe schooldag en daar heb ik geen zin in. Ik moet nieuwe vrienden maken en ik moet uitkijken met wie ik wel en niet bevriend moet worden. Rustig sta ik op en loop naar beneden waar ik op de bank plof. Ik plug mijn oordopjes in mijn iphone en zet een muzieklijst op. Even later komt Ilse naast me zitten en pakt een tijdschrift. Ik kijk haar aan en glimlach, ik ben blij voor mijn vader dat hij haar heeft gevonden alleen ik mis mijn moeder verschrikkelijk. "Vind je het spannend," zegt ze, ik haal éen oortje uit mijn oor. "Wat?" Ik kijk haar vragend aan, "morgen je eerste schooldag!" Ik zucht "Ja eigenlijk wel, maar heb er niet bepaald zin in, ik wil liever vakantie." Ze knikt begrijpend en gaat verder in haar tijdschrift.

De volgende ochtend gaat mijn wekker om zeven uur af, ik woon op een kleine afstand van de dichtbijzijnde middelbare school. Gelukkig maar. Ik sta op en loop op mijn gemak naar mijn nieuwe kledingkast. Alles is nog wennen na die weken inrichten. Ik pak een donkerblauwe skinny jeans en een zwart shirtje met bloemen op de mouwen. Snel verwissel ik mijn pyjama voor de uitgekozen kleding. Ik loop naar de badkamer en was mijn gezicht. Daar doe ik mijn mascara op en kam door mijn haren alle klitten weg. Ik laat ze gewoon los hangen, zoals altijd. Beneden aangekomen pak ik rustig ontbijt en ga ontbijten, ik kijk zuchtend op de grote klok in de keuken, nog maar half acht. Nadat ik klaar ben met ontbijten, zet ik mijn bord op het aanrecht en loop weer naar boven. Ik ga op mijn laptop en zet op youtube een afspeellijst aan. Ik had alle boeken vorige week gekregen en gekaft, en gisteravond had ik ze in mijn tas gedaan. Voor als ik te laat zou zijn. Het is al kwart over 8 en ik loop maar naar beneden. Dit is de eerste keer dat ik 's ochtends szo relaxed ben, normaal stress ik te veel. Ik pak een paar witte schoenen en doe ze aan terwijl ik op de trap zit. Op mijn gemak doe ik mijn jas aan en gooi mijn tas over mijn schouder. Ik pak zuchtend mijn sleutels en loop ik naar de bijkeuken om daar de schuur in te lopen. Ik pak mijn fiets en gooi de schuurdeur open. Al snel zit ik op de fiets en rijd ik weg naar school. Al snel zie ik de school en ik verminder mijn vaart, op mijn gemak fiets ik het laatste stukje tot de fietsenstalling. Ik loop naar binnen en ga mijn kluisje zoeken, al snel heb ik hem al gevonden en prop mijn jas erin. Ik zet mijn tas op de grond en rits hem open om vervolgens wat boeken in het kluisje te doen. Ik gooi het kluisje dicht en de bel gaat. Snel rits ik mijn tas dicht en gooi hem over mijn rug. Onee, verdomme, ik dacht dat ik nog tijd had om te vragen aan iemand waar ik het lokaal is, niet dus. Ik zie al meerdere leerlingen verschillende kanten op lopen, waarom moet ik altijd aan het eind zo panieker zijn? Lokaal 27 B? Waar staat B voor? O nee, heb ik dit wel weer. Alles ging goed en nu ben ik gewoon in paniek, dit is niet goed, ik draai me om en struikelde over mijn eigen been, shit. Ik val en zwaai om me heen om houvast te zoeken. Al snel voel ik de grond. Ik open mijn ogen en zie twee ogen me bezorgd aankijken. Eerst had ik het nog niet in de gaten. Maar een jongen had me opgevangen, beetje cliché dit. Ik kijk recht in twee blauwe ogen. Wacht, wat gebeurd er, Romy dit is de werkelijkheid. "Gaat het?" Zegt de jongen, hij heeft blonde warrig haren -warrig maar ontzettend schattig. "Eh, Ja? Sorry en dankje, ik dacht dat ik keihard op de grond ging vallen op mijn eerste schooldag." Hij glimlacht en zegt "Geeft niet, ik ben Kai." Hij helpt me recht op en steekt zijn hand uit.
"Romy" ik schud zijn hand en laat die daarna weer los. "Eh, weet je mischien waar lokaal 27 B is?" Vraag ik ongemakkelijk terwijl ik mijn shirtje recht strijk. "Ja, je hebt zeker Frans van Terhorst?" Hij keek me aan met een wenkbrouw omhoog. "Ja, hoe weet je dat?" "Ik heb ook nu les van haar, kom." Hij glimlacht, damn dat is gewoon te schattig, snel volg ik hem door de lange gang. Hopend dat ik geen straf krijg op mijn eerste schooldag.