Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 1

Romy

De wekker gaat snerpend af en ik probeer de snooze knop te vinden, ik draai me nog een keer om. Na vijf minuten gaat de irritante wekker weer af. Met tegenzin ga ik rechtop zitten en staar even voor me uit. Als ik mezelf uiteindelijk een beetje moed heb ingesproken om me te gaan klaar maken kijk ik op mijn mobiel, het is vijf over zeven. "Maandag", mompel ik in mezelf terwijl ik naar de badkamer loop. Waar ik in de spiegel kijk, het was zeker geen goed idee om gister zo laat naar bed te gaan. Ik doe de kraan open en houd mijn handen eronder. Ik laat het koude water even over mijn handen stromen en een rilling gaat door mijn lijf. Daarna gooi ik wat water in mijn gezicht en hoop ik dat ik op magische wijze de grote wallen onder mijn ogen weg kan halen. Nee dus. Ik loop naar mijn kledingkast en pak van mijn stapeltje broeken een spijkerbroek met mijn basic witte shirtje. Terwijl ik mijn broek aantrek hink ik richting mijn klok en kijk ik hoe laat het is, vijf voor half acht.  Ik ga rustig verder met mijn shirt aantrekken ookal moet ik opschieten, want als ik zo door ga kom ik telaat. Ik kam mijn lange bruine lokken en laat het los hangen over mijn schouders. Terwijl ik tevreden in de spiegel kijk pak ik mijn mascara en trek vreemde gezichten terwijl ik mijn mascara op doe. Na nog een keer te glimlachen in de spiegel, wat trouwens niet veel zin heeft want ik zie er toch niet uit, loop ik terug naar mijn kamer. Uit mijn kast pak ik nog snel een beige bomber (ik moet het ook echt in detail uitleggen) en trek die aan. Ik pak mijn mobiel van mijn nachtkastje en loop zachtjes naar beneden omdat ik mijn vader niet wakker wil maken. Beneden aangekomen loop ik de keuken in, direct door naar de koelkast en pak wat yoghurt en doe het vervolgens in een bakje. Ookal heb ik geen zin om te ontbijten want ik moet al bijna naar school en ik heb überhaubt nooit zin om te ontbijten, mijn vader maakt er altijd een probleem van omdat 'het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag is'. Ik maak me ook teveel zorgen in mijn hoofd dat ik aan één stuk door blijf denken aan iets. Ik ga rustig, niet rustig maar gehaast – Romy echt hou op met alles uitleggen in je hoofd – aan de grote salon tafel zitten en eet snel mijn yoghurt op.
Ik scrol door mijn instagramfeed, want wat had ik anders te doen, terwijl ik even pauzeer –dat klinkt dom, pauzeren van het scrollen door je instagramfeed. Ik kijk op de grote klok in de woonkamer en je raad het al, "Verdomme, het is al tien over acht!" De laatste tijd kom ik steeds te laat en scheld ik ook nog tegen mezelf, pluspunt voor Romy. Omdat ik om half 9 op school moet zijn ren ik snel naar de deur, doe mijn witte nikes aan en pak mijn sleutels. Ik gooi mijn rugtas, die beneden aan de trap stond, over mijn rug en loop de deur uit. Ik gooi de deur achter me dicht. Haastend ren ik naar het schuurtje die bijna altijd wel open staat, open de deur waarna ik naar mijn fiets loop. Ik doe hem van het slot af en loop het schuurtje uit. Daarna doe ik het schuurtje met mijn voet dicht en stap ik op mijn fiets. Zoals gewoonlijk ben ik te laat bij de brug, waar meestal mijn beste vriendin Fleur staat te wachten. Ik ga met een rotvaart over de brug en wacht rustig bij het stoplicht totdat het groen wordt.

De school is al in zicht. Ik rij al snel de fietsenstalling in en het irritante zoemende geluid van de bel gaat. Ik dump mijn fiets in de fietsenstalling en ren naar binnen richting mijn kluisje. Aangekomen bij mijn kluisje zoek ik mijn kluis sleutel van mijn sleutelbos en steek hem in het slot. Ik zoek mijn engels boek tussen de grote stapel en wurm het boek er daarna tussenuit. Ik weet dat ik Engels heb in lokaal 168 dus dat is dichtbij, namelijk de begaande grond. Ik loop zo snel mogelijk als ik kan naar het lokaal. Als ik er voor sta zucht ik diep en leg mijn hand op de klink. Langzaam doe ik de deur op en de hele klas kijkt mij aan, ik kijk de klas rond en mijn ogen bleven haken bij mijn blonde vriendin, Fleur.
Ik lach naar haar en loop naar haar toe. Langzaam laat ik me zakken op de stoel en ze fluisterd "Gelukkig ben je optijd, straks had je morgenochtend een ochtendmelding." Ik glimach naar haar en zeg," Ja, sorry dat ik niet bij de brug stond, ik was in tijdnood." ze kijkt me met een deze-meen-je-toch-niet blik aan en ik begin te grinniken waardoor de lerares mij met een strenge blik aankijkt. "Oke, oke mischien geen tijd 'nood', maar..." Wat moet ik erover zeggen, eigenlijk kan ik het zelf niet eens uitleggen. "Ja ik snap je wel, je excuus is aanvaard" zegt ze lachend.

Ik wacht bij de fietsenstalling op Fleur, de dag ging redelijk snel, oftwel langzaam, voorbij en ik was eindelijk vrij. Weer die vreselijke maadag overleefd. Ik pak mijn mobiel uit mijn broekzak en kijk hoelaat het was, kwart over drie. Waar blijft Fleur nou, we zijn al een kwartier vrij. Naast een groepje 6e klassers sta ik hier alleen.
Bij die gedachte zie ik een blond meisje rennend naar me toe komen, "Sorry Romy, ik was bij Alex." Alex, het irritante vriendje van Fleur, nou ja irritant, zo noem ik het. Misschien ben ik wel jaloers op haar vriendje, ze brengt veel tijd met hem door en niet zoveel meer met mij. Dat is eigenlijk best wel erg. Maar als zij blij is ben ik dat. Ineens hoorde ik Fleur lachen en dan ook echt keihard lachen waardoor het groepje 6e klassers haar aan kijken. Ik kijk haar vragend aan. "Dus, een beetje dagdromen, huh?" Ze kijkt me aan met éen opgetrokken wenkbrouw. "Shut up." Grinnik ik. Met een grote grijns kijk ik haar aan "Ik zei ready?" Ik knik en stap op mijn fiets. We rijden de fietsenstalling uit, op weg naar huis had Fleur het de hele tijd over Alex en ik knik en lach, maar werd en toch gek van, ik dacht dat ik maar de waarheid moest zeggen, we waren bij de brug en Fleur moet altijd rechts terwijl ik rechtdoor moet. "Fleur, ik moet je iets vertellen." Begon ik ernstig alsof ik nog maar paar uur te leven had. Fleur keek me vragend aan en stopt met fietsen waardoor we met z'n tweeën stil stonden op de brug "Ja? Wat is er." Ik probeer te flimlachen naar haar. "Ik vind het echt super leuk dat jij en Alex nog steeds na paar jaar hebben, maar je besteed zo veel tijd aan hem waardoor ik me een soort van het derde wiel aan de wagen voel, zo is dat spreekwoord toch? Derde wiel aan het wagen voelen ofzo-..." Fleur onderbreekt mij terwijl ze lacht. "Het spijt me heel erg Room, ik wist niet dat je er zo over dacht. Je bent en blijft mijn beste vriendinnetje, dat weet je toch! No matter what."
Ik glimlach en knuffel haar, "gelukkig heb ik jou als vriendin, ik weet niet wat ik zonder jou moet!" ik zucht als ik nadenk van wat mijn vader gisteravond zei, "maar ik moet gaan mijn vader zei dat hij iets dringends te vertellen had." "Adios, zie je morgen." Ik stap op mijn fiets en fiets weg, naar huis. Ik vraag me af wat mijn vader wilt vertellen. Ik steek mijn hand uit en sla af. Zo belangerijk zou het toch niet zijn?

Thuis aangekomen zet ik mijn fiets op de oprit en loop naar de deur, ik wil net mijn sleutel in het slot steken maar mijn vader is me al voor. Glimlachend staat hij in de deurpost, een rare lach glimlach. Wat betekend die lach?
"Hey Romy, hoe was het op school?" Zegt hij. "Goed," ik hang mijn jas op en doe mijn schoenen uit, mijn vader doet raar, nou ja, anders dan normaal.
"Wil je wat drinken? Cola of liever ice tea?" Normaal moet ik zelf iets inschenken, maar ik speel maar mee. Straks is er iets gebeurd ofzoiets. "Doe maar ice tea." En ik ga zitten aan tafel, ik hoor het geluid van klotsende ice tea in een glas en even later zet hij het glas op tafel. Ik mompel een kleine "Dankjewel,"en hij gaat voor me zitten, "Romy, zoals je weet moet ik je iets vertellen. Je weet ik ben op zoek geweest naar een vriendin, ik vond het eerst een slecht idee maar." Hij zucht diep, ik vraag me af waar dit heen ging. "Ik had nooit iemand gevonden na mam, dat weet je." Ik weet direct al waar dit over gaat, mijn vader heeft een nieuwe vriendin Ilse, ze zijn al een paar maanden samen, maar wat was er dan met Ilse. Straks zijn ze uit elkaar? Dan zou hij toch niet glimlachen "Je bedoeld Ilse" zeg ik, hij kijkt me aan en knikt, hij doet zijn vingertoppen tegen elkaar zodat zijn handen een soort driehoekje vormen, dat doet hij altijd wanneer hij zenuwachtig is. "Ik en Ilse hebben nagedacht en we dachten..."
Hij zuchte weer diep, waar gaat dit ooit heen. "Om samen een leven op te bouwen, dus te gaan verhuizen." Mijn mond zakt beetje bij beetje open. "Waarheen?" Ik bijt op mijn liep, alsjeblieft niet ver, ik kluis mijn ogen even. "Naar Rotterdam." Mijn ogen gaan wagenwijd open. "Wat? Waarom? Waarom helemaal naar Rotterdam, hoezo blijven we hier nie in Utrecht wonen?!" Meteen verheft mijn stem. "Sorry lieffie maar we hebben al een huis gevonden dicht bij een middelbare school en Ilse's zoon woont daar ook, zo kan ze weer in contact komen met hem." En niet aan mij denken, en bedankt. Ik zucht diep en haal even adem. In door je neus, uit door je mond. "En ik dan? Denkt niemand aan mij?" Ik sta op en ren de keuken uit naar mijn kamer, hoe kunnen ze dit nou doen?