Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 46

Ik kijk even vaag naar het schermpje van mijn telefoon. "Neem je die niet op?" Vraagt Kai droog terwijl hij het druipend ijs likt dat langs zijn hoorntje loopt. "Nee, is vast niet belangerijk," ik steek mijn mobiel terug in mijn zak en kijk Kai aan die mij weer vragend aankijkt. "Wát?" Ik glimlach maar Kai vind het niet zo grappig.  "Wil je je vriendje ontwijken, alleen omdat je met mij bent?" Ik kijk hem met grote ogen aan en slik snel het ijs dat in mijn mond zit door. "Dàt is niet mijn vriendje, maar mijn stiefbroer en waarom zou het raar zijn als ik met jou ben." Hij kijkt mij met een opgetrokken wenkbrouw aan. "Hé, sinds wanneer trek je je wenkbrouwen zo op?" "Ik heb jullie wel eens gezien en dacht dat jullie een stel ofzoiets waren." Ik kijk de andere kant op, "wordt je nou rood? Ben je aan het blozen." Grinnikt Kai. "Nee, het is gewoon mijn stiefbroer, of de zoon van de vriendin van mijn vader, wat je het wilt noemen." "Opzich is die best wel knap," zegt Kai en hij kijkt met vuur rode wangen vooruit. "Je gaat toch niet achter hem aan?" Zeg ik iets wat nors, wat zeker niet mijn bedoeling was, denk ik, nee, weet ik. Hij schud zijn hoofd en lacht "Klein beetje jaloers?" Ik schud mijn hoofd. "Kunnen we weer terug naar school lopen?" Kai gaat gelukkig niet dieper in het gat graven om de antwoorden te zoeken. "Is goed," we lopen eerst stilletjes de straat over en ik kijk Kai weer aan. "Weet je het eigenlijk al lang?" Hij kijkt me vragend aan, "dat je iets met je stiefbroer hebt?" Ik trek mijn mond gelijk open en hij houd zijn hand er voor. "Ik zit maar een grapje te maken, gekkie." Ik zucht, oké. "Gekkie? Uhm nee ik bedoel dat je homo bent." Ik kijk hem een beetje schuin aan en hij begint te peinzen. "Ik vind het niet erg hoor," zeg ik er snel achteraan. "Nee, weet ik maar het is zo'n raar onderwerp om over te praten, je bent namelijk de enige die het weet, naast zo'n verlegen meisje die bij dat kleine bakkerijtje werkt in de stad." Ik glimlach van zijn laatste woorden. "Ik snap het, ik ben al blij dat je niet boos bent." Hij kijkt me glimlachend aan met zijn kaars rechte tanden. Het is even stil en zijn monhoeken gaan langzaam omlaag. "Ik ben bang." Komt er uit. Ik kijk meteen naast me, naar hem. Hij kijkt naar mij met tranen in zijn ogen, wat id er gebeurd? "Ik heb je toch niet aan het huilen gemaakt? Wat is er?" Ik ga stil staan en pak zijn boven armen vast zodat hij mij aankijkt. "Ik zat te denken dat ik ook bij mijn moeder uit de kast moet komen, dat lijkt mij nog erger dan bij mijn vrienden." Ik heb zijn ouders nog nooit ontmoet. Zo lang hadden we niet, ik weet nog op de eerste date dat hij iets zei over zijn vader alleen ik wil het niet vragen. "Je moeder houd van je, ze zou je nooit kunnen haten. Ze heeft je tevens gemaakt." Zeg ik om hem weer aan het lachen te maken. Zijn mondhoeken trillen een beetje, al die details. "Je hebt haar nooit ontmoet, je weet niet hoe ze is of hoe mijn vader was." Ik knik, omdat het waar is. Ik ken zijn ouders niet. We beginnen langzaam weer te lopen, in stilte wel, maar ik kreeg hem tenminste vooruit. Hij zucht en ik zie in mijn ooghoek dat hij met zijn arm omhoog gaat naar zijn gezicht, om zijn tranen weg te vegen. Al snel staan we weer voor de poort van school, en ik herrinner me weer dat hij me had gezoend, nu denken zijn vrienden dat we weer 'iets' zijn. "Hoe moeten we dit allemaal uitleggen," ik maak wat gebaren met mijn handen die nergens op slaan. "Je laat je steeds dieper in het gat meesleuren Kai." Zijn mondhoeken gaan eindelijk omhoog, "sinds wanneer ben jij zo poëtisch?" Ik rol met me ogen, eigenlijk probeer ik en het ziet er raar. "Sinds wanneer ben jij zo blij?" Zeg ik in een hoog piep stemmetje om hem te irriteren. "Zo praat ik dus hélemaal niet." Hij legt zijn armen over elkaar. "Vast, maar nu denken je vrienden dat we weer samen zijn van weet ik veel wat en.." Hij stopt met lopen en ik draai me on. "Wat?" "Wat moet ik tegen hun zeggen, verdomme ik heb dit helemaal niet gepland, niet dat ik dat zou moeten doen." Zegt hij meer binnemonds tegen zichzelf dan mij. Hij haalt zijn hand door zijn haren, wat vele jongens vaak doen. Ja, stereotype, dat is het. "Kai,-" zucht ik, hij onderbreekt me voordat ik verder kan praten. "Nee Romy, ik heb een plan, niet een goed plan, misschien redelijk. Je vind het vast een slecht plan maar je doet gewoon dat je mijn vriendinnetje bent voor een weekje ofzoiets en dan maken we een scène dat je woest op mij bent omdat ik ben vreemd gegaan en dat je het uitmaakt wat mij een complete oenemeloen maakt en..." Ik onderbreek hem, wat hij ook bij mij deed. "Ho, wacht, stop. Terugspoelen, ik moet jouw vriendin zijn en dat beslis he nu? Ten tweede mooie woordkeuze Kai, oenemeloen? Wie zegt dat nou?" Ik sta met grote gebaren de punten op mijn hand op te tellen. "Ja ik zei toch dat he het een slecht idee vond." Hij kijkt naar de grond en dan horen we iemand schreeuwen. "Hey Kai, lekker hoor terug gaan naar je ex!" Justin, die klootzak. Ik draai me om en Justin komt aanfietsen, letterlijk geen idee waarom hij een fiets bij zich heeft maar het is Justin, you know. Hij stopt bij ons en geeft Kai een soort schouder klopje. "Ik ben trots op je man, ik wist dat je d'r nog leuk vond!" Hij fluit twee tonen en kijkt ons beiden dan aan. "Het begint hier heet te worden als ik jullie zo zie staan, doe niet gelijk je kleren uit, we zijn op school tortelduifjes." Ookal vind ik Justin een o' zo irritante megool is geworden, ga ik toch meespelen met Kais spelletje. Ik zet een stap dichter bij Kai en sla mijn hand om zijn heup. Hij is eerst even verbaasd maar laat niks merken, hij slaat een arm om mij heen en geeft een kus op mijn hoofd. Hier moet ik eerst aan wennen want het voelt compleet verkeerd, ja ik weet dat het ontzettend verkeerd is en dat ik een dom meisje ben dat ik mee ga spelen. Maar na alles denk ik dat Kai en ik een soort van beste vriendin hierdoor zijn geworden? Denk, niet weet want het is nog steeds awkward. Misschien eerder goede vrienden. "Toch Romy?" Ik kijk op naar Kai zonder idee, hij knipoogt en ik knik. "Ja." Ik geef er een grote glimlach bij. Ik had serieus geen idee waar ze het over hadden want ik zat vast in mijn gedachten.  "Ja, misschien is het zo dat eerste echte liefdes altijd terug naar elkaar komen." Kai glimlacht naar mij en komt verschrikkelijk dichtbij mijn gezicht. "Nou dan moet ik Sophie maar eens terug bellen, he! Dacht het niet, dat je nog vriendinnen met haar bent Romy. Ze is een aandachts hoer." Vieze vuile. "Taalgebruik Justin, dat het jouw fout was dat jullie uit elkaar zijn maakt haar niet gelijk een hoer." Justin is stil en kijkt zijn beste vriend dan weer aan. "Wat jij wilt vriend, veel plezier op school we hebben een invaller dus ik peer 'm. Doe geen gekke dingetjes met haar, hè?" Ik wil mezelf verdedigen maar hij is al te ver weggefietst dat hij ons zeker niet hoort. "Het is nu officieel," zeg ik terwijl ik me uit Kais armen wegglij. "We zijn nu weer een koppel." Zucht ik.