Zijn ijzige ogen keken mij aan. Zijn rottende tanden zag ik ook.
De wolf stond voor me. "Wat moet ik doen?" Zeg ik zachtjes tegen het meisje. Ze antwoord niet. Ze kreunt alleen van de pijn. Het is even stil. " kom dan wolfje, wolfje.." Hoor ik ineens achter me. Heel langzaam draai ik me om. " kom maar..." Zegt het meisje. De wolf loopt langs mee heen. " wat doe je?" Zeg ik tussen mijn kaken door. "Als ik zeg : 'ja' , dan spring je in d boot en start je de motor.." Mompelt ze. Dan kijk ik naar haar hand. Ze heeft een broodje vast. "JA!" Roept ze ineens. Ik spring in de boot en start de motor. De wolf rent naar het broodje dat ze naar hem heeft gegooit. Wij varen weg.
De avond valt. De hele dag hebben we gevaren. We hebben eigenlijk niets gezegd. Alleen dat ze naar de berg moet varen. Verder niets. Ik kijk voor me uit. Het water is rustig. Wij veroorzaken golfjes door de boot, maar als wij er niet waren zou er geen golfje zijn. " Hoe kom je hier?" Vraagt het meisje ineens. " Ik woon hier" antwoord ik zonder te twijfelen. "Oh..." Mompelt ze. "Ik ehh... Ook.... Ik woon daar verderop aan de rand van het woud" . Ik kijk haar aan. Ze bestudeert me. " hoe kom je aan dat litteken? " vraag ik, maar meteen daarna heb ik alweer spijt dat ik het gevraagd heb. " Noem me maar Vis" zegt ze zomaar. Ik kijk haar aan en dan draait ze haar blik weg. ''ik weet dat je hier niet woont...'' zegt ze ineens. Ik kijk haar aan. ''hoe weet je dat?'' vraag ik voorzichtig. Vis kijkt me aan, maar ze zegt niks. ''Het is een geheim...''
JE LEEST
Alles Begon Hier
Adventure1 vakantie, 2 zieken en 1 weggelopen jongen. -stukje uit het boek- "Hoe kan je dat nou zeggen?! Ik ben ook je kind!". Hij zei niks. Hij haalde zijn hand naar achter. Nee, dit kon hij niet doen. Zo was hij niet. Maar ik had het fout. Ik voelde de pi...
