Ik keek voor me uit. Ik had letterlijk alles verprutst. Het was dan misschien niet mijn plan om verliefd te worden maar ik kon hem toch op zijn minst een kans geven?! Soms snap ik mezelf echt niet.
Terwijl ik mijn haar invlecht staar ik doelloos voor me uit. Nu hij weg is ben ik weer helemaal alleen. Ik voel een kleine traan in mijn ooghoek, maar ik negeer hem. Tranen zijn voor wattjes.
Die zelfde middag nog ben ik op pad. Ik ben afgeweken van de weg die ik volgde en het doet me niks. Ik ga het doel behalen wat Deon wilde behalen. Misschien kwam ik hem dan nog tegen. Langzaam begint het donker te worden. De zon zakt langzaam neer in het meer en van middag word het avond. Ineens hoor ik iets achter me.
Meteen draai ik om. Het is Deon.
Met betraande ogen kijkt hij me aan. Ik probeer te begrijpen wat er is. Maar ik denk dat ik het al weet. Meteen vliegt hij me in de armen. Ik voel dat hij koud is. Langzaam druppelen er tranen op mn vest: " Stil maar..." fluister ik in zn oor. Hij sluit zijn ogen en kruipt dichter tegen me aan. Ik voel zijn warmte. Maar tegelijkertijd voel ik ook hoe koud hij is. " I-i-ik m-m-miste je...". Ik trek hem verder tegen me toe. Zo staan we voor 3 minuten. Dan kruipt hij een beetje onderuit en ik ga naast hem zitten. " heb je nog andere kleren bij je?". Hij knikt van nee. Ik pak mijn rugzak en haal mijn joggingbroek eruit. Hij kijkt me vragend aan. " de je shirt en broek uit". " Wat?!" Mompelt hij zachtjes.
Een kwartier later draagt Deon mijn joggingbroek en heb ik mn jas om hem heen geslagen. "Dankje" zegt hij zachtjes. Ik leun met mn hoofd op zijn schouder en hij leunt met zn hoofd op die van mij. Romantisch...
JE LEEST
Alles Begon Hier
Adventure1 vakantie, 2 zieken en 1 weggelopen jongen. -stukje uit het boek- "Hoe kan je dat nou zeggen?! Ik ben ook je kind!". Hij zei niks. Hij haalde zijn hand naar achter. Nee, dit kon hij niet doen. Zo was hij niet. Maar ik had het fout. Ik voelde de pi...
