Adam tilde me naar buiten. Ik voelde zijn warme handen. We renden weg.
"Waarom zijn we hier?" Vraag ik zachtjes. "Ik wil je iets laten zien" Zegt Adam terwijl hij stevig doorloopt. Ik ga achter hem aan. Na een paar meter staan we stil. We zijn op een heuvel. Dan gaat hij zitten. Ik pak zijn hand en ga naast hem zitten. "De sterren.." Mompel ik en ik kijk naar hem. Hij kijkt niet naar mij. Zijn ogen staan op de sterren gericht. "Ik kom hier altijd als het slecht gaat..." . Dan kijkt hij wel naar mij. Ik zie zijn ogen. Ze worden nat. Ik weet niet wat er is. Langzaam schuif ik naar hem toe. Ik kijk naar hem. Hij slaat zijn ogen neer en legt zijn hand op zijn hoofd. Ik volg zijn hand. Dan haalt hij zijn hand er doorheen en er vallen grote plukken van zijn haar op het gras. "Wat...?" Mompel ik. Maar ik stop want ik zie dat er tranen van zijn wangen rollen. Dan wijst hij naar zijn hoofd en maakt een rondje met zijn hand. Dan schuif ik nog dichter naar hem toe en zoen hem. Ik wil hem nooit meer los laten. Hij heeft kanker.
JE LEEST
Alles Begon Hier
Adventure1 vakantie, 2 zieken en 1 weggelopen jongen. -stukje uit het boek- "Hoe kan je dat nou zeggen?! Ik ben ook je kind!". Hij zei niks. Hij haalde zijn hand naar achter. Nee, dit kon hij niet doen. Zo was hij niet. Maar ik had het fout. Ik voelde de pi...
