"Het is niet erg".
"Natuurlijk wel!" Schreeuwde ik tegen Adam.
"Ik heb alles gedaan wat ik wilde" zei hij terwijl hij langzaam omhoog kroop.
"Ik kan je niet missen". Ik voelde tranen.
"Kom eens". Hij wenkte dat ik dichter naar hem toe moest komen.
Ik deed het.
"Ik heb iets voor je"
Ik voelde mezelf warm worden van binnen.
Met zijn hand greep hij naar het kastje naast hem. Uit de bovenste la haalde hij een doosje. Hij gaf het me.
"Maak het open wanneer ik weg ben"
"Je gaat niet we..." En hij zoende me.
Ik zoende hem terug.
We bleven in deze houding voor een minuut.
En toen ik stopte met zoenen en van hem af kwam, ademde hij niet meer.
Langzaam gleed er een traan langs mijn oog.
Ik wist dat dit het was.
Het einde.
JE LEEST
Alles Begon Hier
Pertualangan1 vakantie, 2 zieken en 1 weggelopen jongen. -stukje uit het boek- "Hoe kan je dat nou zeggen?! Ik ben ook je kind!". Hij zei niks. Hij haalde zijn hand naar achter. Nee, dit kon hij niet doen. Zo was hij niet. Maar ik had het fout. Ik voelde de pi...
