[A/N: Medyo SPG po ang mga magaganap na sususnod. HAHAHAHAHAHA. Okay. Read at your own risk.]
oy gustooo!
---
Chapter 25: You dont do this to me.
(Cherish's POV)
SPELL FUCK?
F-E-E-L-I-N-G-S -F-O-R- H-I-M
Nakakainis. Naiinis ako. Bakit ganito? Bakit? Ang tagal tagal kong pinigilan to, tapos dahil lang sa pagkanta kong wala siya, bigla kong narealize, na matagal ko na pala siyang mahal. Na kailangan ko na palang aminin sa sarili ko. BAKIT GANON?
Kasi Cherish, ang pagmamahal, kapag pinipigilan, lalong lumalala.
So kasalanan ko pa ba na pinigilan ko?
Hindi naman sa ganun. Pero syempre, kaya ka nasasaktan ngayon kasi hindi mo inamin agad.
E pag inamin ko ba agad mamahalin niya ako? Hindi naman diba?
Oo nga. but what im trying to say, is that, you should be accountable on what you did.
Bakit mo ba ako kinakalaban? Akala ko ba kakampi kita? Konsensya naman, ako tong nasasaktan, ako pa tong kinakalaban mo?! Ano ba?!
KASALANAN MO RIN NAMAN KASI.
Magagawa ko? Wala nangyari na eh, destiny. Fuck destiny, bakit nauso ka pa? Ayoko ng ganitong kapalaran. Ayoko!
BIGYAN NIYO RIN NAMAN SANA AKO NG PAGKAKATAON NA MAGING MASAYA, MAHALIN NG TAONG MAHAL KO.
Pero wala eh, tumibok basta basta. At take note, dun pa sa taong..
Alam natin pare-parehong wala sa vocabulary ang LOVE, I LOVE YOU at kung ano man yon.
Hindi naman ako nagsisi na siya yung minahal ko eh, naiinis lang ako sa sarili ko kasi wala akong magawa kundi yung gusto ng puso ko. Yung parang, ang helpless ko kasi kahit kailan, alam nating hindi nito kaya akong mahalin.
Parang tanga tong storya ko no?CHAPTER 25 palang broken na. ABA PUNYETA. Ganyan ang buhay pag-ibig ngayon. Kung hindi mag-agawan, paaasahin ka, kung hindi parin ganon, taken for granted, kung hindi taken for granted, REBOUND.
T*ngina ni DESTINY. Promise.
Di ko nga alam kng bat naniniwala pa akong may magandang destiny na nakalaan para sakin eh. Tapos ganto? Ang sakit sakit. Ang dami niyang sinasaktan at pinapaasa sa wala.
DESTINY, WHY DO YOU HAVE TO BE LIKE THIS?
Pero wala. Ayun na eh, naconclude na natin..
Ano nga ulit yon?
Ahhhhh.
Na may mahal ako, at kailan man ay hindi niya mararamdaman.
Akala ko perfect na.
Akala ko finally, yun na.
Kumbaga sa pelikula, akala ko, Reality ever after.
Yun pala. TEASER LANG.
Damn teaser.
Damn Destiny.
Gusto kong magalit sa mundo, kung bakit niya ako ginaganito? Kung bakit niya ako pinaglalaruan. T*NGINA NAMAN OH! Ang dami diyan bakit ako pa?
Ako pang tapat magmahal?
DAMN YOU.
Damn you, kasi alam kong kahit anong gawin ko, hindi mo ko mamahalin, hindi. Because I was never your priority. Im neither your option nor choice..
Pero ikaw. You're neither an option nor choice. Because you know what?
You're my heart's PRIORITY.
Alam ko naman eh, na ako lang masasaktan alam ko na yun simula pa lang. Alam kong ako na yung magdurusa nitong lahat. AKO LAHAT .AKO.
Kasi kahit naman anong gawin ko hindi mababago yung fact na ikaw yung mahal ko. I cant help myself from falling in love with you over and over again.
Im falling to the point na nawawasak na ko kada bagsak ko.
Simula sa mga ngiti mo..
Sa mga mata mo..
Hanggang sa mga salitang lumalabas sa bibig mo na bawat letra..
PINANINIWALAAN KO.
Sahig lang ang tanging nagvolunteer pala saluhin ako..
"FUCK THIS FEELING THAT I HAVE FOR YOU!!!! I LOVE YOU GAVIELLE ENRIQUEZ EVEN YOU DONT LOVE ME BACK! MAGPAPAKATANGA AKO SAYO! OKAY LANG! KAHIT AKO MASAKTAN! GUSTO KONG MAGMAHAL AT IKAW YUNG GUSTO KONG MAHALIN!"
"DAMN YOU! EVERYTHING ABOUT YOU! EVERYTHING THAT I LOVE ABOUT YOU! BUT THERE'S ONE FACT THAT I CANT CHANGE! YOU! WONT! LOVE! ME! BACK!! THAT'S THE FCKING FACT!"
Wala. Nasigaw na ko. Alam mo kung san? Dun sa may pond sa school. Hindi ako bumalik sa loob gaya nung sinabi ni Mae. Ayokong bumalik. Wala rin namang babalikan run.
Tumakbo nga ako eh. Tapos nag emote sa gilid ng pond. yung mga damo sa gilid nung rehas, pinagbubunot ko. Para silang si Gav. Take lang ng take ng sustansya ng lupa. tapos yung lupa, kawawa, walang nagbabalik sa kanya ng kahit na katiting ng kung anong kaya niyang ibigay. Parasite. Pero ano bang magagawa mo?
MABUHAY LANG YUNG TAONG MAHAL MO, KAHIT IKAW NA MISMO MAWALAN NG PAGMAMAHAL OKAY LANG.
Mabuhay sa mga magiging martyr na tulad ko! Magigiting tayo!
Nakadampot ako ng bato.
At pinukol ko sa ulo ko.
JOKE.
Hinagis ko lang sa pond. Di pa ko ganun kabobo okay?
*plok*
"You dont love me back." Sabi ko.
*plok*
"You're unfair."
*plok*
"You dont do this to me, please.."
Tears fell. Kanina pa pala ako umiiyak.
With that, I left the area with sorrow and pain in my heart.
---------------
[A/N: Sa lahat ng shrek dyan oh. SPG KASI PURO MURA! HAHAHAHA! WAG NGA! MGA UTAK NIYO PLEASE. Sorry po sa short update. Promise, tomorrow may update ulit.
KANINONG POV GUSTO NIYONG MALAMAN SA NEXT CHAPTER?! Survey lang. HIHI. COMMENT LIKE VOTE!]
BINABASA MO ANG
OVERWRITE by Speachless
Подростковая литература[O N- G O I N G] Sabi lang nila ah, ang buhay natin, nakasulat na ang ending bago tayo ipanganak. Fixed na ang tadhana. Kumbaga, inaantay ka nalang na mabuhay para harapin lahat ng iyon. TOTOO BA YUN? Maniniwala ka ba doon? Paano kung ang taong maha...
