(Mae's POV)
Bakit ganun? Kung anong sinapit ko, sinasapit din ng bestfriend ko? Talaga bang mapaglaro ang tadhana? Is destiny really playing at us? Jusko naman, sa dinami-dami ng tao sa earth, why us?
Friday ngayon, walang classes pero pwedeng pumunta sa school kung manonood ka, ngayon kasi yung battle of HS. Meaning, ngayon yung laban ni Cherish.
Magkatabi lang kami ni Cherish ngayon, tahimik ako. OO BAGO YUN. Yeah, I know when to shut up my rubber mouth. And I know it's NOW.
MIND ASKING WHY AM I SILENT?
Kabado kasi tong bestfriend ko..
ENGGGKKKK!
WRONG ANSWER.
Front act niya lang yun. Kilala ko yan, alam kong iba. Alam kong hindi contest yung prinoproblema niya at iniintindi niya ngayon.
.
.
.
IT'S HIM.
Yeah, kasi nga diba, sabay yung event nila, e kung inaasahan mong manonood yung crush mo sayo at pinangakuan kapa, kaya dinedicate mo yung kanta mo para sakanya baka sakaling malaman niya, kaso wala eh.
PINAGSABAY NG TADHANA.
SEE?
Now tell me, is this coincidence or destiny is really playing at us?!
Nakakaloka, ayoko na, sapat ng ako yung nagdudusa, okay ng sakin lahat ng sakit, I just love my bestfriend so much, isa siya sa mga lakas ko, siya ang lakas ko. At ayokong nakikitang ang MISMONG LAKAS KO, AY NASASAKTAN.
Yun yon.
Kasi diba..PAANO KA KUKUHA NG LAKAS SA TAONG SIYA MISMO AY NANGANGAILANGAN NG LAKAS?
Duh, Mae. Sige, magpaka superhero ka! Sisikat ka niyan!
Seriously, I hate destiny. All he knows to do is to play everybody's life as if it was his game.
Cherish, dont feel bad that he's not around, I'm still here, your bestfriend, filling up all the empty space, no, I'm not going to leave you, EVER.
Pagkatapos niyang mamuni muni, inaya ko siyang magbihis na, it's already 9:00 na kasi when I checked my phone.
"Cherish, tara na. You need to get dressed, 9:00 na."
"UH? Bilis naman ng oras?"
Oo, yan din ang naiisip ko.
"Oo, kaya dapat wala kang sinasayang na mga sandali."
Medyo malaman?! Double meaning?
"Eto na nga diba, tara na. Tulungan mo ko."
"Sure."
Pumasok kami sa CR, tapos, tinulungan ko siyang magbihis ng dress niya. Tapos naglagay akong konti ng lipstick sa kanya. Yes, knowing Cherish, walang pakielam yan sa itsura niya, kaya nagdala na ko.
"Mae ang kapal kapal naman neto eh!"
"No, it's just enough, wag ka ngang maarte! Para namang mamamatay ka dyan! Di yan oil pastel!"
"Psh. Fine."
"Are you ready na?"
"Mababago ba nun yung oras ng event nila kung sasabihin kong hindi pa?"
"Uhhhm. Teka."
"Syempre hindi na! Mae naman!"
"Tanga ka pala ikaw tong nagtatanong sakin eh, syempre hindi na talaga! Why do you have to ask if you know the answer?"
BINABASA MO ANG
OVERWRITE by Speachless
Novela Juvenil[O N- G O I N G] Sabi lang nila ah, ang buhay natin, nakasulat na ang ending bago tayo ipanganak. Fixed na ang tadhana. Kumbaga, inaantay ka nalang na mabuhay para harapin lahat ng iyon. TOTOO BA YUN? Maniniwala ka ba doon? Paano kung ang taong maha...
