Chapter Nineteen:All too well
(Cherish’s POV)
Napaka insensitive talaga ng mga tao ngayon no? Grabe! Ang sarap supalpalin ng pagmumukha niyang si Atom talaga na yan! Kung di ko lang bestfriend yung pinaglalaruan niya ngayon, nakuuuuu! Titirisin ko siya!
Hindi na talaga ako nakapagpigil kahapon sa Religion class. Grabe! Gustong gusto ko siyang murahin at ipahiya sa buong class. At hindi ko naman magawa dahil Religion class nga yon. And another thing, baka sabihin nilang ‘why this is a big big deal to you?’ Ganon. Alangan namang ilaglag ko yang bestfriend ko at si Atom sa kung anong meron sila, baka mapatay ako ng bestfriend ko at hiwalayan siya ni Atom. Ako kaya kong magtiis, wag niya lang sagarin.
Tao rin ako,I have my limitations and weaknesses. Baka hindi ako makapagpigil at ipasalvage ko yan eh.
Biruin niyo? The whole time na nagsasalita ako, nakatingin lang ako sa kanya tapos siya? Painosenteng parang never man lang tinamaan ng lahat ng mga sinabi ko?! Grabe. Ilang bote ng anaesthesia ba tinitira non kada araw? Goodness!
Wag niya kong sasagarin, at wag na wag makalapit lapit ang bestfriend ko na ngumangalngal sakin at baka siya pangalngalin ko ng dugo at hindi luha!
Syempre joke lang yung dugo. HAHAHA! Im not a killer~
Makapagcomputer at FB na nga lang. Wala naman palang assignments. At bilang tamad magbasa ng notes, ayan, laptop kaharap ko sa bahay. XD
Tingin tingin ng news feed..
Scroll.
Browse..
Hanggang sa *isplakakpluk*! (Sound effects)
Nakakita lang naman ako ng isang message. Grabe. Should I call it a death threat?!
NATAKOT AKO!
Grabe..
WTH?! Who is he?
‘Cherish, you don’t have any right to go beyond your limitation and act as if you care at all times. The fact that you’re only her bestfriend, you can’t do anything about this relationship. OUR. RE.LA.TION.SHIP. Understood? Naiinggit k aba kasi hindi ikaw yung niligawan ko? You’re too plain hag.One more time you do this to us, to me.. You’ll learn your lesson.’
Nice message, tho.
Aba e medyo g*go pala yun eh?!
SINONG HAG?! Waaaaw! Sino ba siya? Never in my fifteen years of existence in this changing world I imagined spending the rest of my life with him! NO!
Grabe Mahabaging langit, tanggalin niyo po ang masamang espiritung bumabalot sa mga pananalita nitong Atom na to. Nakakakilabot po.
Nakakatakot naman pala yung threat nya? As if that was really a threat to me?! Huh. Akala niya? Iggive up ko nalang bestfriend ko ng ganun for him to play? Baka siya paglaruan ko dyan eh!(Joke lang.)
I know my limitations naman kung hanggang saan lang yung pwede kong pakielaman sa kanilang dalawa eh! Alam ko yon! At bakit ba siya nagsasalita ng nonsense na mga bagay? Natatakot ba siya na iwanan siya ng bestfriend ko before he must do so at maapakan yung ego nya?!
Lul mo. Hindi ako natatakot sayo. Bitch. Im bitcher than you could be.
(May word bang bitcher? HAHAHAHA! Yun lang!)
--
Kinabukasan..
Ang aga kong pumasok ngayon. Naunahan ko kasi yung alarm ko at syempre, gusto ko sanang makita si Kuya Gavielle. Ang tagal-tagal ko na siyang hindi nakakausap. Hindi nga rin ako nakapagpaalam nung last day ng intrams na tinakbuhan ko siya eh. Nakakahiya. Sinabi ko pa naman na mag-eexplain ako.
BINABASA MO ANG
OVERWRITE by Speachless
Fiksi Remaja[O N- G O I N G] Sabi lang nila ah, ang buhay natin, nakasulat na ang ending bago tayo ipanganak. Fixed na ang tadhana. Kumbaga, inaantay ka nalang na mabuhay para harapin lahat ng iyon. TOTOO BA YUN? Maniniwala ka ba doon? Paano kung ang taong maha...
