Vampire Hate

Κεφάλαιο 22

Κεφάλαιο 22

ΑΛΙΣ

Το καθυστερημένο κινητό μου χτύπησε για να μας ξυπνήσει για το σχολείο.

Έκανα να σηκωθώ αλλά το βαρύ χέρι του Έιντεν με κρατούσε πίσω.

«Αγάπη μου πρέπει να σηκωθούμε, έχουμε σχολείο.»

Μουρμούρισε κάτι και με άφησε να πάω στο μπάνιο. Γέλασα, αφού έκανα ότι κάνουν όλα τα όντα στο μπάνιο. Φόρεσα τζιν, μια μπλούζα και τα κίτρινα sneakers μου. Κατέβηκα ήπια γάλα και έφτιαξα τοστ σε όλους. Επίσης, έφτιαξα άλλα δεκαπέντε τοστ και τα πήγα έξω στους φρουρούς. Μόλις με είδαν χαμήλωσαν τα κεφάλια τους γέλασα και τους έδωσα τα τοστάκια, με ευχαρίστησαν και γύρισαν πάλι στο να φυλάνε σκοπιά.

Μπήκα στο σπίτι και είδα τον Άνταμ, τον Τζάκσον, τη Μαρία και τον Έιντεν στο τραπέζι να τρώνε γρήγορα πρωινό.

«Ευχαριστούμε μωρό μου.» μου λέει ο Έιντεν με μπουκωμένο στόμα

«Τίποτα. Άντε όμως πρέπει να φύγουμε!» σηκώθηκαν όλοι από το τραπέζι και έτρεξαν στο καθιστικό για τις τσάντες τους. Βγήκαμε έξω και όλοι έτρεξαν στα αμάξια ή τις μηχανές τους.

«Μηχανή ή αμάξι Άλις;» με ρωτά ο Έιντεν

«Μηχανή τυχεράκια!» του λέω και μου χαμογελάει. Έχει την ευκαιρία να καθίσει ανάμεσα στα πόδια μου, αλλά ούτε εγώ παραπονιέμαι.

Μέσα σε δέκα λεπτά είχαμε φτάσει στο σχολείο, μας χαιρέτησαν πολλοί λυκάνθρωποι και πήγαμε αμέσως στην τάξη των μαθηματικών. Ο Έιντεν δεν είχε αφήσει καθόλου το χέρι μου. Μάλιστα με έφερε ακόμα πιο δίπλα του και πέρασε το χέρι του στους ώμους μου.

«Τι έγινε;»τον ρωτάω από περιέργεια

«Δεν μου αρέσει να είσαι ανάμεσα σε τόσα αρσενικά χωρίς το σημάδι μου.»

Μα και βέβαια, κτητικά ταίρια!

Δεν είπα τίποτα. Η μέρα συνεχίστηκε κάπως βαρετά και χωρίς κανένα απρόοπτο γεγονός τουλάχιστον όχι μέχρι το μεσημεριανό στη καφετέρια.

Είχα αργήσει να πάω στην καφετέρια, και έφτασα πάνω στην ώρα. Αυτή η ξανθιά πανούκλα με τις ψεύτικες βλεφαρίδες, το υπερβολικά πολύ μακιγιάζ και τα δύο μικρότερα σε νούμερο μπλουζάκια άρχισε να κολλά στον Έιντεν, βασικά καθόταν στα πόδια του και του έλεγε κάτι, αρχικά έδειχνε βαριεστημένος αλλά σαν να έγινε κάτι και η ξανθιά του τράβηξε την προσοχή. Δεν είχα μπει ακόμα, δεν με είχαν δει. Μόλις μπήκαν στην καφετέρια η Μαρία με τον Άνταμ η ξανθιά φίλησε τον Έιντεν.

ΤΟΝ ΦΙΛΗΣΕ!!!

Η ηλίθια! Πως μπορεί να φιλά τον Έιντεν μου!!

Τυφλωμένη από ον θυμό έκανα να πάω μέσα αλλά η φωνή μου με σταμάτησε.

Γιατί δεν τραβιέται Άλις;

Γιατί δεν έχει κάνει πίσω Άλις;

Δεν ήξερα, δεν ξέρω. Δεν ήθελα να μάθω, δεν θέλω να μάθω.

Η Μαρία άρχισε να του φωνάζει όταν ξεκόλλησαν. Δεν έκατσα να δω τη συνέχεια.

Με πρόδωσε.

Μου κάρφωσε το μαχαίρι στην καρδιά και με είδε να πεθαίνω.

Με πρόδωσε, με πρόδωσε, με πρόδωσε. Αυτές οι λέξεις συνέχιζαν να παίζουν στο μυαλό μου σαν παλιά κασέτα που είχε κολλήσει σε ένα σημείο του τραγουδιού.

Με την ταχύτητα που είχα, έτρεξα, έτρεξα, έτρεξα.

Έφτασα στο σπίτι του, και έγραψα στη Μαρία και στον Άνταμ ένα γρήγορο αντίο.

Δεν αντέχω εδώ μέσα.

ΜΕ ΠΡΌΔΩΣΕ!!

Δεν με ήθελε ποτέ μάλλον. Φεύγω. Φεύγω, φεύγω. Ας πάει με την ξανθιά.

Εγώ θα πάω Ελλάδα. Στην γιαγιά μου. Πιάνω το τηλέφωνο και σχηματίζω τον αριθμό της.

«Ναι;»

«Γιαγιούλα, θα σου κάνω μια επίσκεψη σήμερα.»

sitTimD2p�Ukw

ΤΗΝ ΠΡΟΔΩΣΕ!!!!!   ΣΦΑΞΤΕ ΤΟΝ!! Ο ΒΛΑΚΑΣΣΣΣΣ!!!!   :'(

Αυτά, μπορείτε να βρίστε, δεν έχω κανένα θέμα. Ψηφίστε και σχολιάστε :)

Με αγάπη Σ.Α.