Siyah Ay

Gerçekler

Bu zamana kadar hiç bu kadar huzurlu uyuduğumu hatırlamıyorum uyanır uyanmaz yine dün olanlar geldi aklıma oysa daha dün bu saatlerde ne kadar da keyifsiz uyanmıştım ama her şey sadece bir saat içerisinde ne kadar değişmişti sanki bi rüya gibiydi ama rüya olmadığını bildiğim için o kadar mutluydumki önceden sadece rüyaydı benim için o sadece rüyalarımda bana aitti ama artık rüyalarım gerçek olmuştu ve benim rüyam artık rüya olmaktan çıkıp gerçeğim olmuştu...

İnanılmaz bi neşeyle hoplaya zıplaya aşağı inerken ayağım merdivenlere takıldı düşmeyeceğime emindim çünkü bu ev müthiş derecede hızlı varlıklarla dolu olduğu için bir çift kol beni mutlaka düşmeden önce yakalayacaktı ve tahmin ettiğim gibi de oldu babam beni resmen havada yakalamıştı babama bakıp gülümsedim babam ciddi bi ifadeye bürünüp "annenin sakarlığına da sahip olmak zorunda değildin kızım."
"elimde değil baba" deyip babamı öptüm, babam beni yere bıraktığında evde kimsenin olmaması dikkatimi çekti çünkü bu ev asla bu kadar boş olmazdı ava gittiğimizde bile hep birlikte gidiyorduk beni korumak istedikleri için böyle bi yola başvurmuşlardı, ailemin uğraşmaları gereken başka işleri olduğundaysa Jacob'la birlikte gidiyorduk her yere sanırım bugüne kadar hiç yalnız dışarı çıkmamıştım ama şu an sorun benim hiç yalnız kalmamam değil evde hiç kimsenin olmamasıydı, babam herkesin nerde olduğunu sormama fırsat vermeden kafamdaki soruya cevap verdi
"bi sorun yok tatlım sadece biraz dolaşmak istediler bende seni yalnız bırakmamak için evde kaldım."
"teşekkür ederim baba fakat benim korumaya ihtiyacım yok artık, 7 yıl önce doğmuş olabilirim ama görünüşüm ve aklımın çalışma biçimi sizinkiyle aynı benim yüzümden senin kendini eve kapatmana gerek yok..."
"ben kendimi eve kapatmadım sadece seninle biraz yalnız konuşmak istedim Renesmee.."
Babamın tereddüt ederek konuşması beni korkutmuştu doğrusu lütfen Jacob'la ilgili konuşmayalım daha doğrusu bana nutuk atmasın.
"pekala, seni dinliyorum baba"
"bak kızım sen tamamen annene benziyosun aşık olma biçimin bile aynı, dün eve geldiğinizde aklındakileri duyduğum zaman annenin eski hallerini hatırladım her şey birebir aynıydı..." ahh bu konuyu konuşmak istemiyordum ne gereği varki bunları konuşmanın şimdi ?
"baba ben bu konuda anneme benzememde bi sakınca görmüyorum."
"biliyorum bunları konuşmak istemiyorsun ama şimdi konuşmamız lazım bunları annende Charlie'yle konuşmak zorunda kalmıştı benden utanmana gerek yok biliyorum bunları en azından annenle konuşmayı tercih edersin ama annen bunları asla seninle konuşmaz çünkü o seni anlıyor..." babamın lafını böldüm "bak baba ne demeye çalıştığını tam olarak anlamıyorum ama bunları konuşmak zorunda değiliz."
"hayır tatlım konuşmalıyız. Bak biliyorum onu çok seviyorsun bunu herkes yaşayabilir ama sende farklı bi şey görüyorum tıpkı annende gördüğüm şey sende de var kendini ona her anlamda adamaya hazırsın bu beni korkutuyor."
"ah bunda korkulacak bir şey yok baba o beni üzecek bir şey yapmaz bunu sende çok iyi biliyorsun."
"kastettiğim şey bu değil Nessie..." babamın bana Nessie diye hitap etmesine istemsizce gülümsedim sonra dikkatimi babama verip konuştum "peki ya neyi kastediyorsun ?"
"şunu demeye çalışıyorum eminimki normal insanlar gibi sorunsuz bir şekilde devam edemeyeceksiniz mutlaka engeller çıkacak karşınıza ve bi sorun çıkması durumunda kendini onun için feda etmeye hazır bi kız görüyorum şimdiden."
"o da benim için aynısını yapar."
Babam iç çekerek konuştu "biliyorum."
O an anladım aslında babamın sorun ettiği şey bu söyledikleri değildi "baba asıl sorun bu değil, değil mi ?"
"ah sanırım yakalandım ama aslında diğer söylediklerimde de ciddiydim. aslında demek isteyipte diyemediğim şey senin şu şeyy meselesinde bu kadar istekli ve ısrarcı olmanı istemiyorum." of işte korktuğum şey başıma gelmişti "bunu konuşmak istemiyorum baba..."
"bende istemezdim ama düşüncelerin beynimin içinde dolanırken bu pek mümkün olmuyor kızım." tam babama ne cevap vereceğimi düşünürken kapı çaldı, o muhteşem kokuyu aldım o gelmişti koşarak gittim ve kapıyı açıp "kurtarıcımm" diyerek boynuna atladım bu lafıma babamın güldüğünü duyabilmiştim Jacob henüz ne olduğunu anlamayıp bana soran bi ifadeyle baktı "köşeye sıkışmıştım" diyerek cevap verdim, Jacob güldü ve babama dönüp "selam bay akıl okuyucu süper vampir Edward kızınızı biraz kaçırabilir miyim acaba ?" babam güldü "eğer bir daha benimle dalga geçmeye kalkarsan asla kaçıramayacaksın demek isterdim ama eminim bi yolunu bulursun..."
"beni iyi tanıyorsun." hep birlikte güldük, babama uzaktan bi öpücük gönderdim ve evden çıktık