Siyah Ay

Lanet

Ben Renesmee Cullen insan ve vampirden olan 'mucize' diye adlandırılan varlık, bu zamana kadar tanıklık ettiği ve birebir yaşadığı onlarca mucizeyi umursamayıp sadece 'mucizem' diye adlandırdığı varlığa hayatını adayan aptalın tekiyim, nasıl olurda 'mükemmel' kelimesini yerle bir eden adamın hayatı boyunca benim olacağına inanmıştımki eğer yarı vampir yarı insan olmasaydım sıradanın ötesine bi adım dahi geçemeyecek bi karakterim ve güzelliğim vardı ama o öyle değildi bulunduğu ortamı ışığa sürükleyen bi mucizeydi o, elbette ömür boyu benim olmayacaktı, çikolata rengi teni, siyah derin gözleri, ten rengiyle tamamen tezat olan gülüşü ve her şeyden önemlisi hiç kimsenin içinde taşıyamayacağı kadar büyük kalbi benim onu asla haketmediğimi açıkça gözler önüne seriyordu, hadi ben aptalın tekiydim peki neden kimse beni uyarmadı gerçi biz yanyana yürürken insanların bize bakışları bile bana her şeyi anlatıyordu ama ben o zamanlar anlamak istemiyordum galiba, ona kızmıyorum, doğduğum ilk günden beri yanımdaydı, önce abim, sonra arkadaşım, sonra da sevgilim olmuştu ve ben hayatımızın her aşamasında kimseyi ondan daha çok sevmemiştim, şimdi o yokken yaşamamın elbette bi anlamı yoktu ve evde kimse yokken şimdi bu işi halletmeliydim daha fazla beklemeden az önce gardrobumun aynasını kırdıktan sonra elime geçirdiğim cam kırıklarına baktım kanayan yapım eminim işime yarayacaktı normal insanlara göre belki daha zor olabilirdi ama vücudumdaki tüm kan bittiğinde şimdi beni gülümseten tek şeye yani ölüme kavuşacaktım. Derin bir nefes aldım ve elimdeki cam kırığını sıkıca kavrayıp bileğime yaklaştırdım gözlerimi kapattım ve cam parçasını tenime değdirdim bi an önce sonuca ulaşmak için kemiğe ulaşacak kadar derin bi kesik açtım canım fazlasıyla acımıştı fakat hiçbi acı onsuz yaşamaya devam etme fikri kadar acıtamazdı canımı bu düşünceyle cesaretlenip cam parçasını kanlar akan elimle zar zor kavradım ve aynı işlemi diğer bileğime de uygulayıp suyla dolu küvete uzandım, çok klişe bi sahne olduğunun farkındaydım ama yapacak başka bir şeyim yoktu...

JACOB BLACK

Sadece bir gün olmuştu onu bırakalı ama tükendiğimi farkediyordum yavaş yavaş sona geliyor gibiydim, koşmayı bırakıp bir ağacın gölgesine kızıl-kahve bedenimi bıraktım bundan sonra sahip olacağım tek görüntü buydu, insan yanımı onunla bırakmıştım artık sadece bi hayvan olarak devam edecektim hayatıma tabi devam edebilirsem... Keşke sadece insan olsaydık, olağanüstü varlıklar olmak umrumda değildi, eğer sadece insan olsaydık onun iyiliği için hem onu hem kendimi yakmak zorunda kalmazdım, veda bile edemeden geçmişimi geleceğimi her şeyimi silmiştim sadece kendilerini kraliyet ailesi zanneden kan emici topluluğu yüzünden kendimden de ondan da vazgeçmiştim, kaçmak asla Jacob Black'e göre bir şey değildi tabi gerçekten aşık olmasaydı, hiçbir şeyi ciddiye almayan, kendi hayatını bile umursamayan Jacob o minik vampir bebeği gördüğü an gitmiş yerine ben gelmiştim, şimdiki ben, hala kendisini umursamayan ama o olağanüstü kız için ondan bile vazgeçen Jacob'a dönüşmüştüm. Bir daha onu asla göremeyecektim, kendi hayatımı mahvetmiş olmam umrumda değildi ama onun hayatını mahvettiğimi düşündükçe beynimi eritmek hatta tüm bedenimi yakmak istiyordum. Ben bu düşüncelerle kendimi yiyip bitirirken bana ait olmayan bi düşünce yankılandı beynimde ve kafamı kaldırıp sağa sola baktım ve karşımda Seth'i gördüğümde inanamadığım için gözlerimi kapatıp açtım ama hala karşımda dikiliyordu
"beni nasıl buldun Seth ?" diye bıkkınca seslendim düşüncelerimden
"düşüncelerini duydum Jacob biraz zor oldu ama bulmak zorundaydım, sen ne yaptığını zannediyorsun ?"
"sana özel hayatımla ilgili beni eleştirme hakkını verdiğimi sanmıyorum dostum."
"bu senin özel hayatın değil Jake, bu sürüyü de ilgilendiriyo, alfasız bi sürü aman ne güzel." diye sitem etti
"sürü umrumda değil Seth, alfasız kaldıysanız neden gidip alfa olmak yerine benim peşime düşüyorsun ?"
"bak Jake ben seninleyim, yıllar önce de öyleydim şimdi de öyleyim."
"ah yapma Seth bu sefer yanımda kalamazsın."
"yanında kalmaktan bahsetmiyorum zaten, ben buraya senide götürmeye geldim."
"bi dakika ben hiçbi yere gelmiyorum, eğer bu hataya düşersem Nessie, Cullen'lar, siz hepiniz öleceksiniz, Alice bunu gördü, benim varlığım hepinizi mahvedecek Seth ben bunu size ve dürüst olmak gerekirse en başta Nessie'ye yapamam."
"ah lanet olsun senin yokluğunun Nessie'ye iyi geldiğini falan mı zannediyorsun ? Gerçekten aptalsın dostum." bu sözü karşısında iç çektim
"o nasıl ?"
"bana bunu sorma Jake, buna cevap veremem." dedi endişeli bi tonda
"buda ne demek oluyor ?"
"bu şu demek oluyor Nessie berbat durumda gittiğini söylediğimde ne hale geldi biliyor musun ? Eğer seni sevmiyor olsaydım o halini beynimde fotoğraflayıp görmeni sağlardım."
"aptal değilim Seth az-çok tahmin edebiliyorum, onun dışında nasıl ?" Seth bi an ürperdi sonra tekrar düşüncelerinden cevap verdi
"bunu gerçekten bilmek ister misin bilemiyorum dostum."
"ne demeye çalışıyorsun Seth ?"
"lanet olsun Jacob, Nessie bu sabah intihar etmiş bu yüzden seni bulmaya geldim." Seth'in söylediği sözler beynimi dondururken kalbimi yakmıştı sanki bedenim aynı anda iki zıt kavramı yaşıyordu donmak ve yanmak, öyle bi hale gelmiştimki konuşamıyordum bile Seth'e ona ne olduğunu sormak istiyordum ama sormaya cesaretim yoktu alacağım cevap beni deli gibi korkutuyordu, lanet olsun ben pisliğin tekiydim benim için hayatından vazgeçecek kadar çok sevmemeliydi beni ben onun için ondan vazgeçerken o benim için kendinden vazgeçmişti, benim başka bi şansım yoktu ama onun vardı o devam etmeliydi pes etmemeliydi ya da her şeyden öncesi benim gibi bi pisliği bu kadar çok sevmemeliydi, onu asla haketmemiştim şimdi bunu daha iyi anlıyordum içimden kendime küfürler yağdırıp lanetler okurken Seth'e onun nasıl olduğunu soracağım kelimeleri aklımdan geçiremiyordum eğer ona bi şey olduysa bende hiç düşünmeden kendimi vampirlere yem ederdim ama bunun hiçbi anlamı kalmazdı, lanet olsun o bunu haketmedi, bunu ben hakettim, bunu yapması gereken bendim o değildi...

Benim az ama öz okuyucularım oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum farkındayım bölüm baya kısa oldu ama biraz heyecan katayım dedim :))