Siyah Ay

Utanç

Film seçmek için içeriye girdiğimizde hangi filmi seçeceğimize bir türlü karar veremiyorduk ve bu konuda fazlasıyla çekişiyorduk film konusunda zevklerimiz kesinlikle farklıydı biz farklı filmler üzerinde birbirimize ısrar ederken görevli bize vampir ve kurt adamların ezeli rekabetini anlatan heyecanlı olduğunu söylediği bir film önerdi görevli bunu söyler söylemez kahkaha atmamak için kendimizi zor tuttuk içimden 'biz vampir ve kurt adamların çekişmesini hergün yaşıyoruz' demek geldi ama "bize o tarz filmler ilgi çekici gelmiyor" demekle yetindim sadece hala film seçmekte zorlanıyorduk ama en sonunda benim ısrarım üzerine bol romantizm ve dram içerdiğini duyduğum bir filme girdik...

İçeriye girdiğimizde yerlerimize geçtik ışıklar kapandı ve film başladı kafamı onun omzuna koydum o da elimi tuttu ve izlemeye başladık filmde fazlasıyla romantik ve ateşli sahneler vardı o sahneleri izledikçe beni ateş basıyordu bizi o şekilde hayal ediyordum en sonunda dayanamayarak Jacob'un dudaklarına yapıştım ama o birden kendini çekti ve sert bi şekilde "bunu burda yapmanı istemiyorum" dedi "sevişmiyoruz sadece öpüşüyoruz ayrıca istememene sebep olan şey ne ?"
"Çünkü Nessie insanlar bizi o vaziyette gördüklerinde benim hergünü başka bi kızla geçiren bi erkek, seninse fazlasıyla basit bi kız olduğunu düşünecekler senin hakkında böyle düşünmelerini istemiyorum" dedi sesi hem sert hemde ikna ediciydi bende daha fazla bi şey söylemedim ve başımı tekrar omzuna yaslayarak filmi izlemeye devam ettim.

2 saatlik film boyunca oldukça fazla ağladığımı farkettim film bittiğinde Jacob eliyle çenemi tuttu ve ona bakmamı sağladı "bir film için daha ne kadar ağlayabileceğini çok merak ediyorum Nessie"
"ahh ben film için ağlamıyorum filmdeki kızın yerine kendimi koyduğum için ağlıyorum, ya bizde bigün bunları yaşarsak ya sende beni bırakıp gidersen ?"
"böyle bi şey olmayacak bunu sende çok iyi biliyorsun."
"biliyorum" dedim ve boynuna sarıldım o da bana sıkı sıkı sarıldı işte yeniden nefes alıyordum, nefesimin kollarındayken aksi düşünülemezdi bile zaten...

Forks'a geri dönüyorduk içimde beni kemiren deli bi duygu vardı bi yandan mutluluktan uçarken bi yandan da korkuyordum büyük ihtimalle fazla duygusal olduğum için filmin etkisinden çıkamamıştım, hiç konuşmuyorduk ben camdan dışarıyı izleyerek bugün olanları düşünüyordum o da gözlerini yoldan ayırmıyordu, birden bana döndü "bugün mutlu olursun diye düşünmüştüm."
Gülümsedim ve bende ona döndüm "bugün zaten hiç olmadığım kadar mutluyum"
"o zaman bu düşünceli halinin ve gözünden akan yaşların sebebini sorabilir miyim ?" o söyleyene kadar ağladığımı fark etmemiştim bile
"ah ne kadar duygusal olduğumu biliyorsun Jacob" diye yanıt verdim içimdeki saçma sapan korkudan bahsedim onun canını da sıkmak istemiyordum
"Fazla duygusalsın" diyerek onayladı beni, gülümsedim öpmek için dudağına yöneldim ama o kafasını geri çekti "biliyorsun direksiyon benim kontrolümde ve ben kontrolü kaybetmek istemiyorum"
"kenara çek o zaman" dedim ve imalı imalı sırıttım ah ne oluyordu bana ?
O da bana aynı şekilde baktı ve sırıttı "bu sefer sabah ki kadar kontrol edemeyebilirim kendimi"
Gözlerimi devirdim "benim istediğim de bu zaten" dedim oldukça ciddi bi ifadeye büründü
"akıl okuyan bi baban var Nessie senin zor durumda kalmanı istemiyorum"
"umrumda değil"
"sen daha sabah en ufak bi espriden kıpkırmızı olurken şimdi bu konuda nasıl bu kadar istekli olabiliyorsun ?"
"Çünkü Jacob sabah ben sana aşıktım ama sen benim sevgilim değildin ve Emmet amcamın yaptığı espriler gerçekleşmesini istediğim şeylerdi ama sevgilim olmadığın için hiçbi şey diyemiyor ve utanıyordum ama şimdi sevgilimsin ve utanılacak bi şey görmüyorum, ben senden utanmıyorum." bir çırpıda içimden ne geçerse söyledim ve hiçte pişman değildim, yüzü daha da ciddi bi ifade aldı "beni gerçekten delirtiyorsun daha farklı şeylerden konuşmalıyız"
Kızmıştım
"ah tabi, sürüdeki sorunlardan bahsetmeye ne dersin ?" diye sinirle alay ettim, gülümsedi "sinirledindiğinde çok fazla tatlı oluyorsun" gözlerimi devirdim "lanet olsun ben sana neden 1 saniyeden fazla sinirli kalamıyorum ?"
Sinsice güldü "çünkü tatlım bana kimse 1 saniyeden daha fazla kızgın kalamıyor, sanırım çok tatlı olmalıyım." Sanırım delirecektim ben ona ne diyorum o bana ne diyor, bu nasıl iş ?
"Jacob bunu bilerek mi yapıyorsun ?"
Neyi kastettiğimi hemen anladı ve sırıtarak cevap verdi "tabiki bilerek yapıyorum sana sinirlendiğinde çok tatlı olduğunu söylemiştim."
Bu adama bu kadar aşık olduğum sürece asla ona kızgın kalamayacaktım ve bu durumun ölene kadar devam etmesini istiyordum.

Ormandaki evimizin önüne gelmiştik Jacob direkt kendi evine gitmek istedi ama ben biraz daha benimle kalmasını istediğim için birlikte eve doğru yöneldik biz daha kapıya gelmeden babam kapıyı açtı ve işin kötü yanı ben bugün olanları düşünmekten kendimi alamadığım için eminim bugün olanları öğrenmişti yüzünde bi sinir belirtisi beklerken o tam tersi gülümsüyordu hep birlikte içeri girdik babam artık sırıtmaya başlamıştı ve anneme dönerek "bu kız tamamen sana çekmiş" dedi, ben ne demek istediğini sormadan annem atıldı "buda ne demek ?"
Babam daha da büyük bi şekilde sırıttı ve "bence Emmet burdayken bunun ne demek olduğunu açıklamam hepimizin onun diline düşmesine sebep olur." kızarmıştım eminim bugün olanlarla alakalı bir şeydi, Jacob'da bunu farkederek beni durumdan kurtarmak ve birazda babama takılmak amacıyla "Eee ne dersin Edward sence sana artık baba demeye başlayabilir miyim ?" babam sırıtarak Jacob'a baktı "kendimi yaşlı hissetmeyeceğimi bilsem çoktan kabul etmiştim" hep birlikte güldük bu hallerine çok tatlı çekişiyorlardı kesinlikle, uzun zamandır ailedeki herkes Jacob'u ailedenmiş gibi seviyordu hatta Rosalie halamla bile çok iyi anlaşıyorlardı, eski sinir bozucu atışmaları artık tatlı çekişmeler haline gelmişti, bu durum beni fazlasıyla mutlu ediyordu.
Alice halam muhabbete girdi "Nessie bugün bi şeyler gördüm aslında seni uyarmalıydım." Endişelenmiştim eğer yine Volturi'yse sinirden her an çığlık atmaya başlayabilirdim, merakla "ne gördün hala, hangi konuda uyarman gerekiyordu beni ?" diye sordum
Halam sırıttı "kaza yapmanıza sebep verecek hareketler yapmaman gerektiği konusunda uyarmalıydım, ne gördüğüme gelinceee..." ahh delirecektim Emmet amcamın görevini Alice halam üstlenmiş gibiydi ve kaçınılmaz an geldi Emmet amcam muhabbete girdi "hey sabah söylediğim cilveleşme aşamasından sonra olanların bu kadar hızlı olmaması gerekiyordu." bu sefer herkes bu olanlara kahkaha atmaya başladı hatta büyükbabam ve büyükannem bile, üstelik bu sefer Jacob ya da annemde beni kurtarmak yerine kahkaha atıyorlardı hatta babamda durumdan hiç rahatsız gözükmüyordu aslında benimde içimden gülmek geliyordu ama zaten yeterince yerin dibine girmiştim birde üstüne kahkaha patlatarak daha da fazla dibe inmek istemiyordum. Somurttum ve herkese arkamı dönerek odama çıkmak için merdivenlere yöneldim ama Jacob geldi ve beni belimden tutarak kendisine çevirdi yavaşça alnımı öptü ve kulağıma fısıldadı "utanma, ne benden ne de onlardan..."
"senden utanmadığımı zaten biliyorsun ben onlardan utanıyorum" diye fısıltıyla cevap verdim ahh nasıl unuturdum bu evdeki herkesin kulakları radar gibiydi duyamayacakları hiçbir şey yoktu bunu hatırladığımda yine kıpkırmızı oldum Emmet amcam yine atladı "utanmana gerek yok biz senin aileniz..." ilk defa mantıklı bir şey söylüyor diye düşünürken cümlenin devamını getirdi "...artık dokuz ay sonra küçük bi kurt yeğenimiz olur bence bu çok eğlenceli bi durum" ah biri şu adamı sustursun annem alışmıştı onun bu haline ama ben çok zorlanıyordum bu esprileri karşısında, artık utancımdan ağlayacak dereceye gelmiştim Jacob'ta bunu farketmiş olacakki "Emmet bence artık konuyu kapatmalıyız Nessie bu konular konuşuldukça fazla utanıyor ayrıca Edward'ında sınırlarını zorluyoruz ve son olarak senin düşündüğün kadar büyük bi şey olmadı." dedi yarı şaka yarı ciddi bi şekilde halletmişti konuyu, derin bir nefes aldım rahatlamıştım Jacob bana gülümsedi daha sonra herkese dönerek "benim artık gitmem lazım malum avlamamız gereken doğal düşmanlarımız var." diyerek sırıttı hepimiz gülümsedik bizde doğal düşmanlarıydık aslında ama ailemin en güvendiği kişi oydu, ailemin en yakın arkadaşı benimse sevgilimdi bu durum beni gülümsetti babamda düşüncelerimi duymuş olacakki o da bana bakarak gülümsedi Alice halam "hey kurt Jasper şu an avda ve ona diğer doğal düşmanlarına davrandığın gibi davranmanı istemiyorum" diye takıldı, Jacob kocaman sırıttı "merak etme bücür ben iç güdülerimle hareket etmeye kalksam bile o süper sakin sevgilin benim iç güdülerimi ele geçirir ve birlikte güle oynaya evlerimize döneriz..." Jacob'un bu söylediklerine hep birlikte kahkaha attık gerçekten doğruydu Jasper amcamın bu özel yeteneği inanılmazdı ve fazlasıyla işe yarıyordu.

Jacob beni yanağımdan öptü ve herkese arkasını dönüp bi el işaretiyle selam verdi, kesinlikle çok havalıydı, bu düşünceme babamla birlikte kahkaha atmaya başladık babam bana dönüp kendini gülmemek için zor tuttuğu açıkça belli olan bi ifadeyle "Renesmee gerçekten kafayı yemek üzeresin..." sırıttım ve iç çektim "kesinlikle haklısın baba.."