Siyah Ay

Yeniden Doğuş

LEAH CLEARWATER

Evet harika, sanki çok az sorunumuz varmış gibi tüm işlerimizi bırakıp Jacob'ın peşine takılmak zorunda bırakıldık Sam bize "gidip alfanızı bulun" diye sitemli bi emir vermişti Jacob gittiğinden beri onun emirleri altında yaşamam yetmiyormuş gibi birde 8 yıl önce Jacob'la gittik diye bize kız tribi atıyordu. Quil, Embry, Seth ve ben Jacob'ın kokusunu almayı ya da düşüncelerini duymayı umut ederek farklı yerlere ayrılmıştık ki kafamda Seth'in sesini duydum "sanırım buldum yanıma gelin ve birlikte gidelim, Nessie'nin sırrını aklınızdan ve dilinizden uzak tutun."
"kes sesini ufaklık geliyorum." dedim ve Quil'le Embry'nin mutluluk vıyaklamalarını duymaya başladım, kusacaktım, Jacob; Seth, Embry ve Quil için paylaşılamayan adamdı ve bu bazen beni bile bunaltıyordu, Tanrı'ya şükür düşündükleri her şeyi duyabiliyordum ve en azından gay olmadıklarını biliyordum zaten yeterince midemi bulandırıyorlar daha fazlasını kaldıramayabilirdim.
Dördümüz aynı yerde buluştuktan sonra aldığımız kokuyu takip etmeye başladık...

JACOB BLACK

Beynimin içindeki kalabalık uykumu yarıda kesmeme sebep olduğunda karşımda Quil, Embry, Seth ve Leah dörtlüsünü benden tarafa koşarlarken gördüm ve gözlerimi devirdim
"Baş belası olduğunuz yetmedi şimdi de Fantastik Dörtlü mü oldunuz ?"
"Kapa çeneni Jake, özledik seni dostum." dedi Quil ve Embry'le birlikte yanıma yaklaşıp kafalarını kürküme dayadılar, bende onları özlemiştim, Leah'nın bizim sevgi kelebeği halimize bakıp göz devirdiğini gördüm.
"Evet, yine ne oldu ?" diye sordum, Seth cevap verdi
"2 hafta oldu Jake, bu akşam geliyorlar."
"İyi" dedim "şimdi sizde savaşa gidebilirsiniz, ben henüz gelmeyeceğim."

RENESMEE CULLEN
Ve işte zaman gelmişti daha önce savaşmak için toplandığımız alandaydık, gökyüzündeki dolunay olduğumuz yeri tamamen aydınlatıyordu ve bu durum biraz sonra karşılaşacağımız yaratıkları bildiğim için beni ürkütüyordu. Sam; Leah, Seth, Quil ve Embry'i benim yakınımda duracak şekilde konumlandırmıştı, bunu yapanın Jacob olmasını isterdim. Büyükbabam, Alice halama döndü
"Ne kadar kaldı Alice ?"
"Bir dakika içinde burda olacaklar Carlisle..." dedi, bunu duyduğumda gerginliğim daha da artmıştı sanki neden burda olduğumuzu bilmiyormuşum gibi...
Gerildiğimi hisseden Jasper amcam
"Nessie sakinleş..." diye uyardı beni, ilk defa ona hiç beklemediği bi yanıt verdim
"Sakinleşemiyorum amca, bunu sen yapar mısın ?"
Kafasını salladı, yavaş yavaş sakinleşmeye başlamıştım ki
karşıdan Volturi'lerin ve 3 iğrenç yardımcılarının görülmesiyle düşüncelerim yarıda kesildi, önce arkamdaki kurt adamlara baktım, sonrada karşıdakilere... Arkamda tam bi sevgi bağı vardı, hepsi benim ve ailemin arkadaşlarımızdı ve birbirlerine kardeş gibi bağlıydılar ama karşımdakiler bu duruma tamamen tezattı onlarda Volturi gibi gözlerini kan bürümüş şekilde bakıyorlardı bize...
Büyükbabam yine kibarca selamladı Aro'yu o da aynı şekilde karşılık verdi, sanki biraz sonra savaşacak değil de sarılacak gibi tuhaf bir şekilde kibardılar.
Denaliler yine bizim yanımızdalardı ve Kate'den dolayı tabiki Garret'ta bizimleydi ve savaşmak için oldukça heyecanlı görünüyordu.
Arkamda ki topluluktan kısık ve boğuk sesler geliyordu, sanki karşılarındaki kurt adamlara bakarak kıs kıs gülüyor gibilerdi, Seth'e baktım ve bende gülümsedim.
Annemin elini tuttum bir şey gösterme niyetinde değildim sadece ondan güç almaya ihtiyacım vardı.
Uzun süren sessizliğin ardından Aro konuşmaya başladı
"Ne kadar büyümüşsün Renesmee, düşündüğümden çok daha güzelsin."
"Teşekkür ederim, Aro..." dedim, sakinliğime hayret etmiştim, Aro gülümsedi
"Ama ne yazıkki gelişimizin diğer sebebini burada göremedim, tam tersi senin burada olmayacağını düşünmüştüm ne de olsa sen ondan daha savunmasızsın."
"Savunmasız değilim." diyebildim sadece
"Eminim öyledir, sevgili Renesmee..." dedi "ama endişelendiğim bir şey var canım, yoksa seni bıraktı mı sevgilin ?" diye devam etti sözlerine, ne diyeceğimi bilememiştim sadece göğsümde bi baskı hissettim, tam o sırada kurtlardan bir uğultu yayıldı ortalığa ve babamın bana içinde bulunduğumuz durumla tezat bi şekilde neşeli bi ifadeyle baktığını gördüm bakışının hemen ardından fısıldadı
"Nessie, Jacob."
Beynimde babamın söylediği iki kelime yankılanıyordu, hiçbir bi şey anlamamış bi halde babamın yüzüne bakıyordum.

Ve hemen ardından onun sesini duydum "sen öyle zannet kan emici..." dedi Aro'ya ve yanıma sokuldu insan formundaydı, şoka girmiş gibiydim yüzüne baktım gülümsedi ve elini belime doladı
"özür dilerim küçük vampir, biraz geç kaldım." şokumu atlattıktan sonra bende gülümsedim ve cevap verdim
"gelmeyeceğini düşünmeye başlamıştım, aptal kurt..."

Farkındayım biraz kısa bir bölüm oldu ama savaş kısmını diğer bölüme bırakmak istedim, bu bölümde biraz Leah'nında yer almasını istedim umarım beğenirsiniz benim az ama öz okuyucularım ;)